Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ (του Θανάση Μπαντέ)
ΕΛΛΑΔΑ: ΕΝΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟ ΠΕΔΙΟ ΣΥΝΘΕΣΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ Ή ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΙΘΑΝΟΥ (του Γιάννη Ζήση)
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙ ΚΑΤΑΤΟΝΙΑΣ (του Θεοδόση Π. Τάσιου)
Οσοι, αντιδραστικοί, τριάντα χρόνια τώρα γράφαν για την κατηφόρα, κι εμείς δέν παίρναμε χαμπάρι (έτσι που ήμασταν μεγαλορρήμονες Αντιλαϊκοί λαϊκιστές της πεντάρας), τώρα πιά δέν έχουν κανέναν λόγο να συνεχίσουν να φωνάζουν. Κι ούτε βέβαια να επιχαίρουν μπορούν «σας τα λέγαμε ΄μείς».
ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ (του Γιάννη Ζήση)
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν αρκεί μια νέα σημειολογική πολιτική ηγεσία πια όπως θα αρκούσε στην περίοδο Ρούσβελτ για να αλλάξει το τοπίο. Δεν αρκεί. Ο λόγος πρωταρχικά είναι ότι επειδή ακριβώς έχει υπάρξει μια βαθιά συστημική εμπέδωση στην διακυβέρνηση αυτή η συστημική εμπέδωση και παγίωση, είναι απολύτως αποκλίνουσα στον συσχετισμό σε επίπεδο κοινωνίας, όταν μάλιστα η κοινωνία δεν έχει συστηματοποιήσει το αίτημα της αλλαγής αλλά το εκφράζει απαξιωτικά ως προς την «οκταετία Μπους», μια οκταετία που προέκυψε από μια ισχυρή στήριξη εκλογικού σώματος παρά τις δύο νοθείες της Φλόριντα και του Οχάιο.