Τρεις είναι οι θεμελιώδεις μορφές κοινωνικής πραγματικότητας που αποτελούν αντίθεση στην ειρήνη: α) ο φασισμός, β) ο καταναλωτικός κύκλος της αστικής κοινωνίας και γ) η εκκεντρική σύλληψη του πλουραλισμού που αναιρεί το ανθρωπολογικό συμβόλαιο στη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο, τη φύση και τον κόσμο.
Ένα εκατομμύριο είδη ζώων μπορεί να εξαφανιστούν με την πάροδο του χρόνου και ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου αμέτοχος στο «μεγάλο θάνατο». Η επιστήμη, σήμερα, γίνεται προάγγελος ενός ολέθριου για τον πλανήτη μηνύματος.
α όρια της χρήσης του ανθρώπινου ψυχισμού, όπως φαίνεται και από τον ανθρώπινο ψυχισμό των εποπτικών παραστάσεων, των δομικών στοιχείων του κόσμου και της σχέσης της ανθρώπινης με αυτά έχουν διευρυνθεί σε μια περίοδο όπου η συνείδηση της αιτιατής συνοχής του εαυτού μας και του κόσμου δεν έχει καλλιεργηθεί επαρκώς,
Η γλώσσα είναι ένα ιδίωμα του ανθρώπου που τον ξεχωρίζει από τα άλλα βασίλεια. Εννοούμε εδώ τη γλώσσα ως έκφραση εσωτερικών αιτίων και ως γραπτό και προφορικό σύμβολο των εσωτερικών νοημάτων που διευκολύνει την...
Για πρώτη φορά, η ανθρωπότητα είναι αντιμέτωπη με μία κατάσταση κρίσης ενός μοντέλου που έχει ξεπεράσει τα φυσικά όρια της ανάπτυξής του – σε σχέση, δηλαδή, με το υλικό υπόβαθρο του πολιτισμού και της...
Επιτέλους, έφτασε η ώρα για τη χώρα μας και κάθε πολίτη όπου μπορεί και πρέπει αναπόδραστα να αναλάβει όλη την ευθύνη του μέλλοντος. Μπορεί να υιοθετήσει όλη τη δόξα της ιστορίας και να την...
Γιατί παρά τις υποσχέσεις και τις διακηρύξεις ο δίκαιος μερισμός των παγκόσμιων πόρων αποτελεί ένα απραγματοποίητο όνειρο; Φταίει μόνο το σύστημα και τα συμφέροντα; Είναι ο μερισμός μια αποκλειστικά οικονομική έννοια; Ποιος είπε ότι...
Οι δημοσκοπήσεις γνώμης -ακόμη και αυτές που έγιναν σε επιστημονικό κοινό- αποδεικνύουν μια πολύ μεγάλη διασπορά και ποικιλία γνώμης για το τι είναι έγκυρο, αδιαπραγμάτευτο ή βέβαιο. Ακόμη και στο επιστημονικό πεδίο.
Σε κάθε εκλογές μας δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσουμε –στο βαθμό βέβαια που θέλουμε ειλικρινά να παρατηρήσουμε- τη χρήση των ιδεών για θεατρική κατανάλωση που μπορεί να βοηθήσει τη φιλοδοξία των ανθρώπων τόσο αυτών που εκλιπαρούν για...
Ένα μεγάλο πρόβλημα στη σκέψη είναι η διάκριση μεταξύ ατομικών δικαιωμάτων (που αποτελούν τον κορμό του φιλελευθερισμού) και λαϊκής κυριαρχίας με την ισότητα και την κοινωνικότητα (που αποτελεί τον κορμό της δημοκρατίας). Δηλαδή, το...
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος μέσα από τον οποίο η ηθική επανέρχεται στο προσκήνιο, αποκτώντας μια υποστηρικτική προσέγγιση, στη λογική της συστημικής αναγκαιότητας και εκτίμησης της έλλειψής της. Η έννοια της ηθικής είναι θεμελιωδώς...
Η αναφερόμενη απλότητα δεν είναι απλοϊκότητα, αλλά αντιστοιχεί σ’ εκείνη την «απλότητα του οφθαλμού», με την χρηστική έννοια και στην πιο βαθιά της διάσταση.
Ο Φρόυντ επιβεβαίωσε με την ψυχανάλυση αυτό που η εμπειρία των πολέμων, των θρησκευτικών και πολιτικών διώξεων και λοιπών αγριοτήτων φανέρωναν: ο άνθρωπος ρέπει στην επιθετικότητα και χαρακτηρίζεται από την τάση για κυριαρχία. Ο...
Η κρίση αποκαλύπτει την εσωτερική υποδομή της πραγματικότητας μπροστά στις αποφασιστικές προοπτικές δυνατοτήτων, μπροστά στις επιλογές του μέλλοντος. Η κρίση είναι αδιέξοδη μόνο για μια κατάσταση στην οποία κυριαρχεί η στατικότητα. Σε αυτήν την κατάσταση, όπως και σε όλους όσοι ταυτίζονται μαζί της, η κρίση φέρνει το τέλος.
Τα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα σημαδεύτηκαν από μία ανάπτυξη προσωπικής ελευθερίας και έδειξαν την ιδεολογική ρηχότητα του παρελθόντος με την σπασμωδικότητα των τοπικών Μεγάλων Ιδεών εθνικισμών-ρατσισμών-φονταμενταλισμών και πολιτιστικών αναχρονισμών.
Όσο λιγότερες είναι οι ανάγκες τόσο πλουσιότεροι είμαστε, τόσο αυξάνεται η ευημερία μας, διότι έχουμε απεγκλωβιστεί από το αίσθημα της στέρησης και του ανικανοποίητου.
Οι Ιδέες έχουν ως χαρακτηριστικό τους την καθολικότητα, δηλαδή ισχύουν για όλους και όλα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι η καθολικότητα ταυτίζεται με τους γενικούς νόμους της φύσης και ότι γι’ αυτό είναι απλώς αντικείμενο της επιστήμης, όπως νομίζει ο Πόππερ.
Ζούμε και έχουμε ζήσει επί πολλές δεκαετίες σε μία κατάσταση εκρηκτικού ατομισμού. Η ατομικότητα στη δύση έχει αναγορευθεί σε θεότητα και η δημοκρατία (ή, μάλλον, τα ίχνη μιας αρχόμενης δημοκρατίας) έχουν πια αφανιστεί στην απόλυτη ιδιώτευση της κοινωνίας.
Το φαίνεσθαι με όλες τις προεκτάσεις του, όπως την μόδα με το ανάλογο έχειν, τη συμπεριφορά και ακόμη και ορισμένα προκαθορισμένα ψυχολογικά στοιχεία που λειτουργούν εν είδει θεάτρου, έχουν σαν σκοπό να δημιουργήσουν ένα στυλ που θα αναδείξει τη μοναδικότητα του ατόμου και θα το επιβάλει στους άλλους.
Το να προσδιοριστεί το περιεχόμενο της λαϊκής εντολής, που είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας, είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατον. Επάνω σε αυτήν την απροσδιοριστία στηρίζονται και οι αποκλίσεις της πολιτικής από τη βούληση του λαού.
Το πρόβλημα του σεξ ή το πρόβλημα, που αναφέρεται στην ορθή και δημιουργική αντιμετώπιση της γενετησίου ορμής, απασχολεί την ανθρωπότητα από τότε, που άρχισε ο πολιτισμός. Αλλά για πολλούς λόγους το πρόβλημα αυτό είναι...
Σε κάθε ιστορική περίοδο υπήρχε η σύγκρουση ανάμεσα στην κίνηση προς το μέλλον και την πρόοδο ή στην καταφυγή στο παρελθόν και την ενέλιξη μέσα σε αυτό. Εξάλλου είναι Χριστική η φράση για την...
Η εσωτερική πρόσληψη του πνεύματος της ειρήνης είναι υπόθεση του καθενός· έχει προσωπικές και ομαδικές διαστάσεις. Η εμφάνιση μιας σύγκρουσης μεταξύ της προσωπικής και ομαδικής συμμετοχικότητας στα πράγματα είναι θεμελιακά βασισμένη στην πλάνη. Μπορούμε να αρχίσουμε από αυτό το σημείο για να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στα γεγονότα.
Βγαίνουνε τώρα φορείς και λένε ότι έχουμε μπροστά μας ένα χρόνο για εξομάλυνση ή πχ εκτιμά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αυτό ή ο τάδε οργανισμός εκτιμά κάτι διαφορετικό ή Υπουργοί και Πρωθυπουργοί λένε κάτι άλλο. Καλά μιλάνε τώρα για την εξομάλυνση, όταν δεν έχει φανεί όλο το τοπίο και οι πραγματικές αποκρίσεις.
