ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Το νόημα της προόδου εκφράζεται με δύο τρόπους ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται ο άνθρωπος σε αυτό: είτε μέσω της επιθυμίας είτε μέσω μιας βαθιάς ανάγκης του.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΝΤΕΣ ΛΑΟΙ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Εδώ τίθεται και το βασικό ερώτημα: Αν είμαι ελεύθερος, τότε μπορώ να επιλέξω τη σκλαβιά σαν έκφραση της ελευθερίας αυτής; Ναι, μπορεί να την επιλέξει κανείς σαν άτομο, αλλά αυτό αναπόφευκτα θα κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις δυσαρμονίας και αυτοκαταστροφής της επιλογής του,
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ; Η ΑΞΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΕΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Είναι η εποχή μας τέτοια που οι περισσότεροι θα πρέπει να σκεφθούμε τι αποστάγματα εμπειρίας μπορούμε να βγάλουμε από τις καταστροφικές κρίσεις σαν την σημερινή. Και θα πρέπει να προσπαθούμε να είναι αποστάγματα σοφίας και όχι επιδείνωσης των λαθών.
Η ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Παράλληλα με την τάση για φαντασμαγορία και υπερβολή των ανοήτων, λειτουργεί και μια αντίθετη τάση για απομυθοποίηση τέτοιας έκτασης που να αποκαθηλώνει ακόμη και όσα είναι πραγματικά αξιόλογα και υψιπετή.
ΜΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ; (της Βάσης Παναγοπούλου)
Ναι, η διατήρηση της βιοποικιλότητας αφορά την ίδια μας τη ζωή, την υγεία μας, την παγκόσμια οικονομία. Και αυτή την πληροφορία θέλει να περάσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) σε μία από τις δράσεις του, που είναι η έκθεση η οποία τιτλοφορείται «Ο πλανήτης μας, η υγεία μας, το μέλλον μας» και προλογίζεται με την εξής πρόταση:
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Στο βάθος όλων των αναζητήσεων του ανθρώπου υπάρχει σαν ένα από τα έσχατα οράματα η Ειρήνη. Όμως αυτή για τον άνθρωπο είναι ένα όραμα πολύ συγκεχυμένο, το οποίο στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων περιορίζεται και ταυτίζεται αποκλειστικά με την απουσία πολεμικών συγκρούσεων.
ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ, ΜΙΑ ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ (του Γ. Κουτσαντώνη)
Το κείμενο που ακολουθεί, προτείνουμε να διαβαστεί μαζί με το «Η νέα γενιά των περιπλανώμενων και τα αερόφυτα». Στόχος των κειμένων αυτών είναι να δείξουν ότι ο σύγχρονος κουλτουραλισμός (culturalism), ή αλλιώς μεταμοντέρνα «πολιτισμικότητα», είναι μια αλαζονική, μη διαλεκτική, πολεμική επίδειξη πολυπολιτισμού (multiculture).
ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (του Δ. Κυριαζή)
Οι όροι Χειραγώγηση ( άγω από το χέρι) και Χειραφέτηση ( αφήνω το χέρι ) δηλώνουν δυο διαμετρικά αντίθετες πράξεις. Στη χειραγώγηση ο πολίτης οδηγείται με τα μάτια και το μυαλό όχι τα δικά του αλλά κάποιου τρίτου, ενώ στη χειραφέτηση αφήνεται από αυτή την βοήθεια / εξάρτηση για να πορευθεί με τα δικά του μάτια και μυαλό.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ (του Μανώλη Νικολαϊδη)
Στο τέλος κάθε χρόνου γίνονται συνήθως απολογισμοί πεπραγμένων αλλά και εκτιμήσεις μελλόντων. Σε προηγούμενο άρθρο είχε δοθεί ένας απολογισμός των γεγονότων της κλιματικής αλλαγής για τον περασμένο χρόνο.
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ FACEBOOK (του Χάρη Ναξάκη)
Σε μια από τις διασημότερες αλληγορίες από καταβολής κόσμου, της σπηλιάς του Πλάτωνα, οι άνθρωποι ζουν φυλακισμένοι και αλυσοδεμένοι σε μια σπηλιά και το μόνο που βλέπουν είναι οι σκιές των αντικειμένων, που από το φως μιας φωτιάς που σιγοκαίει πίσω τους προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς.
ΡΟΥΣΣΩ ΚΑΙ ΧΙΟΥΜ: ΜΕΡΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Όπως, λοιπόν, ξεδιπλώνεται η αλυσίδα των γεγονότων που προκύπτουν από τα υπάρχοντα στοιχεία, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μία εμπαθής διαμάχη όπου χρησιμοποιήθηκαν από το μέρος των εχθρών του Ρουσσώ όλα τα μέσα για να τον συντρίψουν, χωρίς να φαίνονται.
Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΕΡΟΦΥΤΑ (του Γ. Κουτσαντώνη)
Πολλοί νέοι άνθρωποι φαντάζονται τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο σαν μια αυριανή Παγγαία που θα οδηγήσει τον άνθρωπο σε μια προ Βαβέλ εποχή. Ένας καθολικός μετασχηματισμός που θα αλλάξει ριζικά την ανθρωπότητα με αποτέλεσμα μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας και κατανόησης.
ΜΗΠΩΣ Ο Ζ. Ζ. ΡΟΥΣΣΩ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ; Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΩΝ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Όλοι συμφωνούν πως ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ ήταν ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές της σύγχρονης ιστορίας, αλλά, ταυτόχρονα, έχει επιπόλαια απαξιωθεί για τον ευαίσθητο χαρακτήρα του που κατά τη γνώμη πολλών έφθανε σε υστερική υπερβολή ή ακόμη και “τρέλλα” και για το ότι άφησε τα πέντε νεογέννητα παιδιά του στο ορφανοτροφείο.
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Η θέση της διανόησης ως κοινωνικού σώματος στο σχήμα των πραγμάτων του σύγχρονου κόσμου είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος της ασαφής έως επιβλαβής. Γενικά, ο ατομισμός είναι αυτός που διαστρεβλώνει τη θέση αυτή αποξενώνοντάς την από την ανάγκη των ανθρώπων και μερικές φορές καθιστώντας την επιβλαβή.
ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (του Γ. Κουτσαντώνη)
Ο Άγγλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Τζέρεμι Μπένθαμ το 1785 σχεδιάζει το Πανοπτικόν (Panopticon). Πρόκειται για μια φυλακή κατασκευασμένη με τρόπο τέτοιο που να επιτρέπει στον φύλακα να επιτηρεί όλους τους κρατούμενους, χωρίς όμως ο ίδιος να είναι ορατός.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΣΧΕΣΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Οι κοινωνικές σχέσεις αποτελούν τον καθρέφτη του πώς αντιλαμβανόμαστε τη συλλογικότητα, του τι είδους συλλογικότητες έχουμε (φθάνοντας μέχρι τα έθνη και την ανθρωπότητα) και του τι είδους άτομα είμαστε ή τι είδους άτομα αποτελούν το κυρίαρχο πρότυπο της κοινωνίας – όχι το πρότυπο που λέμε αλλά αυτό που κατά βάθος ακολουθούμε.
ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Έπειτα από όλα αυτά μπορεί να προκύψει ένα ερώτημα: Τι γίνεται, από το ένα μέρος, με την απεραντωσύνη της Θεμελιώδους Σχέσης που λειτουργεί μέσα από το αχανές δίκτυο σχέσεων και, από το άλλο μέρος, με τις συλλογικότητες όπως είναι τα έθνη, οι κοινωνίες και άλλες συλλογικότητες …
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ (του Χάρη Ναξάκη)
Ο μαρξισμός θεμελίωσε ένα ανθρωπολογικά μονοδιάστατο ον, τον homo Faber (άνθρωπος κατασκευαστής). Η ανθρώπινη ουσία ταυτίζεται με την παραγωγική δύναμη του ανθρώπου, την εργασία, οι παραγωγικές δυνάμεις αναγορεύονται σε δημιουργό της πραγματικότητας.
ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ: ΑΤΕΛΕΙΑ Ή ΨΕΥΔΟΣ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Επιχειρώντας να ολοκληρώσουμε την παρούσα, προφανώς επίσης ατελή, προσπάθειά μας να ανιχνεύσουμε τη φύση της Θεμελιώδους Σχέσης και των επιμέρους σχέσεων που λειτουργούν παντού στον κόσμο, θα πρέπει να αναφερθούμε στη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ατελή αυτή συνείδηση και στην ψευδή συνείδηση.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΣΧΕΣΗΣ, Η ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Όλα όσα κάνουμε στη ζωή αποκαλύπτουν την ύπαρξη και τη λειτουργία μιας Θεμελιώδους Σχέσης από την οποία πηγάζουν όλες οι σχέσεις. Αυτό συμβαίνει επειδή η ίδια η Συνείδηση είναι Σχέση, δηλαδή επειδή, σε αδρές γραμμές βέβαια, υπάρχει το υποκείμενο ως παρατηρητής, το παρατηρούμενο και η λειτουργία όχι μόνον της παρατήρησης αλλά και της δημιουργικής αντίδρασης του υποκειμένου.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ (ποίημα από την συλλογή ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – εκδόσεις Αειφορία 2017)
Απο την ποιητική συλλογή «Τα χρόνια της κρίσης» του Γιάννη Ζήση και της Ιωάννας Μουτσοπούλου των εκδόσεων Αειφορία. Η μουσική έχει τίτλο Black Blade απο το δίσκο Invicible της εταιρίας παραγωγής Two steps from...
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΠΛΗΘΟΣ Ή ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Με τη δημοκρατία συνδέεται εμφανώς, περισσότερο από κάθε άλλο πολίτευμα, η πληθικότητα. Σε ένα ολοκληρωτικό πολίτευμα πάλι υπάρχει η πληθικότητα, αλλά σαν χειραγωγούμενο και ενίοτε υπό εκμετάλλευση στοιχείο, ενώ στη δημοκρατία αυτή είναι το ελέγχον και αναδυόμενο κυβερνητικό στοιχείο.
ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Έχοντας επανειλημμένα θίξει στο παρελθόν την άμεση σχέση αλληλεξάρτησης της παιδείας και των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, θα θέλαμε σε αυτό το κείμενο να εμβαθύνουμε λίγο παραπάνω στις έννοιες του σχολείου ως φορέα κοινωνικοποίησης και της συμπερίληψης. Άλλωστε το κείμενο του Teacher Tom μας δίνει μια πολύ καλή αφορμή για να φέρουμε στο προσκήνιο, όλα αυτά τα πρακτικά ζητήματα που προκύπτουν σχετικά με την έννοια ‘σχολείο σε μετάβαση’.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ (του Δημοσθένη Κυριαζή)
«Λογική είναι η επιστήμη που έχει ως αντικείμενο μελέτης την ορθή νόηση· τους νόμους των νοητικών διαδικασιών, τις αρχές εγκυρότητας των επιχειρημάτων, τις μεθόδους εξαγωγής συμπερασμάτων, τον έλεγχο της ορθότητας των».
Η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΙΛ (του Γιώργου Κουτσαντώνη)
Το χάσιμο χρόνου είναι η νέα θανάσιμη αμαρτία της μεταμοντέρνας θεολογίας. Με στόχο να αποφύγουμε το χασομέρι τρώμε πιο γρήγορα, κοιμόμαστε λιγότερο, μιλάμε λιγότερο με τα μέλη της οικογένειάς μας και με τους γείτονές μας. Αυτή η σπασμωδική επιτάχυνση του χρόνου που βιώνουμε σήμερα, έγινε σταδιακά μια από τις πλέον χαρακτηριστικές πτυχές της νεωτερικότητας.
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ, ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ : ΜΙΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Ο φόβος είναι ο δεύτερος παράγοντας που επηρεάζει βαθιά τη σεξουαλικότητα. Η τεκνοποίηση ως αποτέλεσμα της σεξουαλικής λειτουργίας εξασφαλίζει την επιβίωση του είδους και δευτερευόντως τη συνέχεια της οικογένειας, των οικείων, του εαυτού.
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ : ΥΠΑΡΧΕΙ ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Αν κάτι σταθερά χαρακτήρισε την εποχή μας ήταν η μόνιμη προσδοκία για σεξουαλική απελευθέρωση. Το ερώτημα όμως παραμένει σταθερά μέσα στους αιώνες: Ποια είναι η φύση της ελευθερίας; Ζητάμε κάτι, χωρίς να το γνωρίζουμε καν. Και πρέπει να προσθέσουμε και ένα πιο δευτερεύον ερώτημα: Ποια είναι η φύση της σεξουαλικότητας;
ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ
Παρακολουθώντας την οικονομική αλλά και την γενικότερη ειδησεογραφία ευρύτερα, αποκομίζουμε την εντύπωση της αδυναμίας του ανθρώπου να πάρει την θέση του θεωρού και του ερμηνευτή των γεγονότων, την αδυναμία του να καλλιεργήσει την ανεξαρτησία του...
Ο ΑΡΙΕΛ ΚΑΙ Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Απόδοση του ποιήματος «Ο Άριελ και η απόγνωση του ποιητή» του Ιωάννη Ζήση, από το βιβλίο με τίτλο «Τα χρόνια της Κρίσης», μια ποιητική συλλογή του Ιωάννη Ζήση και της Ιωάννας Μουτσοπούλου.
Το μουσικό κομμάτι είναι το The Citrine Cross του Hans Zimmer, μέρος του soundtrack με τίτλο The Da Vinci CodeSpectres.
ΟΙ ΦΟΥΣΚΕΣ, ΤΑ ΑΡΚΤΙΚΟΛΕΞΑ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΩΝ ETFs
Στην ιστορία των αγορών οι φούσκες, δηλαδή η υπερβολική διόγκωση των τιμών, δεν αποτελούν άγνωστο φαινόμενο. Αν και δεν είναι εύκολο να μαντέψει κανείς τη χρονική στιγμή κατά την οποία αυτές αρχίζουν να ξεφουσκώνουν, όλες οι μεγάλες φούσκες του παρελθόντος δείχνουν να έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: γιγαντώθηκαν με το εύκολο χρήμα.
