Σε αυτόν τον μπερδεμένο κόσμο της αστάθειας και των ακραίων φαινομένων όπου η αβεβαιότητα φαίνεται να παρασύρει τον ψυχισμό σχεδόν όλων των ανθρώπων, υπάρχουν κάποιοι από εμάς που ατάραχοι υπομένουν τις εξελίξεις.
Η έννοια της δημοκρατικής διακυβέρνησης μετατρέπει τον συμβολαιακό χαρακτήρα του κράτους από δυνητικό σε καθοριστικό, για κάθε έναν όπου το πραγματικό ή το ρεαλιστικό είναι το οικονομικό, δηλαδή η αγορά και οι ανισότητες εξουσίας. Ταυτόχρονα δίνει ακριβώς αυτό τον προσανατολισμό η δημοκρατική διακυβέρνηση για την συγκρότηση μέσα από ένα πρόγραμμα μεταβιομηχανικού πολιτικού υποκειμένου και κινήματος και για τον σχηματισμό του. Σχηματίζει επίσης σε μια δυναμική εξέλιξης αυτό το μεταβιομηχανικό πολιτικό υποκείμενο και κίνημα.
«Ελευθερία από την φτώχεια», Φρ.Ρούσβελτ
Η ριζική αντιμετώπιση της φτώχειας δεν έχει μέχρι τώρα επιτευχθεί σε καμιά περίπτωση και αυτό δηλώνει ότι το πρόβλημα αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ριζικό και δομικό. Υπό μια έννοια συμμετοχής και συνενοχής του ανθρώπινου παράγοντα θα λέγαμε είναι ανθρωπολογικό.
Τα κράτη τα οποία λειτουργούν υπό το καθεστώς σοβαρότητας και μιας θεσμικής – δικαιϊκής ηθικής εγκυρότητας δεν αντιδρούν και δεν προγραμματίζουν τις δράσεις τους στην λογική του γοήτρου ή στην λογική μιας προβοκάτσιας
Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συνέντευξη της Μαρίας Γανωτής, αντιπροέδρου του Συλλόγου Προστασίας Άγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ, στον Γιάννη Ζήση και στον τηλεοπτικό σταθμό Star Κεντρικής Ελλάδας με θέμα την προστασία των ζώων και της φύσης, την Κοινωνία των Πολιτών και τον ρόλο του κράτους σε όλα αυτά.
Είναι ίσως ύβρις βέβαια να αρχίζει κανείς να σχολιάζει μέσα σε τόσο ελάχιστο χρονικό διάστημα έναν πολιτικό και ηγέτη από τον ορισμό των στελεχών του. Τουλάχιστον συμβολικά εξακολουθεί και αποτελεί ενός είδους κεφάλαιο πριν ακόμη ορκιστεί. Μπορεί να πει κανείς ότι ένα από τα μεγάλα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει είναι και η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Από τα Golden Boys, στον γενικό διευθυντή της Ford με απολαβές ενός δολαρίου. Σχέδιο διάσωσης, θεατρινισμός, γελοιοποίηση και ανακύκλωση της κρίσης σε συνελεύσεις, προσπαθώντας να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα για αυτές τις επιτυχίες του συστήματος της αγοράς. Όμως τώρα θα πρέπει να δούμε κατά πόσο θα γελοιοποιηθεί και η πολιτική.
Μπορούμε να προσεγγίσουμε την κυβέρνηση του Ομπάμα και υπό την έννοια μιας ρεαλιστικής βελτιωτικής συνέχειας, μέσα από την πίεση των πραγμάτων για αλλαγές, υπολογίζοντας την τάση που έχουν οι καταστάσεις για αλλαγή.
Ο διεθνής οικονομικός τύπος, με «έγκυρα» οικονομικά έντυπα όπως οι FINANCIAL TIMES κλπ, τελευταία κοινοποίησε και προεξόφλησε επικοινωνιακά, αξιολογήσεις για την ελληνική οικονομία που θα την δυσχεράνουν στον δανεισμό της και στα πλαίσια των οικονομικών ελιγμών της. Εδώ καλούμαστε να είμαστε συστηματικοί. Να ζητήσουμε και από τα «έγκυρα» οικονομικά έντυπα αλλά και από τους αντίστοιχους «έγκυρους» οργανισμούς να μας πουν πόσο προβλεπτικοί αποδείχθηκαν ότι ήταν στην αξιολόγηση της οικονομικής πραγματικότητας της αλληλόχρεης φούσκας πριν αυτή ξεσπάσει.
Η μέχρι τώρα πορεία του Ομπάμα, περιλαμβάνοντας την αναπαράσταση της ιστορικής διαδρομής του Αβραάμ Λίνκολν με το τραίνο, τις μουσικές παραστάσεις στο άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν αλλά και το όλο «στήσιμο» της ορκωμοσίας του, τον αναδεικνύει ως άνθρωπο του θεάματος
Το πιο δύσκολο σημείο για τον Ομπάμα δεν ήταν και δεν θα είναι η σταδιοδρομία του μέχρι να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το πιο δύσκολό του σημείο αρχίζει τώρα. Γι’ αυτόν τώρα άρχισαν τα πιθανά λάθη του τύπου Σάρας Πέϊλιν (την επιλογή της δηλαδή από το Μακέην ως αντιπροέδρου των ΗΠΑ σε περίπτωση που εκλεγόταν αυτός πρόεδρος).
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
