Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Μπορεί κανείς να απορήσει στον υπέρτατο βαθμό πώς είναι δυνατόν το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων, με την προφανή δύναμη των αριθμών που διαθέτει και την αγανάκτηση που συνήθως αισθάνεται εναντίον κάθε εξουσίας, να είναι τόσο αδύναμο μπροστά της.
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ (του Θανάση Γιαλκέτση)
ΚΟΙΝΑ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ «ΑΛΛΟΣ» ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (του Αντώνη Μπρούμα)
ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ
ΟΥΤΟΠΙΑ: ΜΙΑ ΒΟΛΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αν η κατάσταση του κόσμου δεν ήταν σήμερα τόσο οριακή, όχι μόνον για τον πολιτισμό αλλά και για τη φυσική επιβίωση του ανθρώπου και του πλανήτη ολόκληρου, το ζήτημα της ουτοπίας και ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προκαλεί θυμηδία με την ανοησία και τις παιδαριώδεις υπεκφυγές μπροστά στο αληθινό νόημά της.
ΠΛΑΤΩΝ: ΠΩΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΕΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ; (του Δημήτρη Τζωρτζόπουλου)
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ… ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ (του Παντελή Κάλλια)
ΑΣΥΛΟ, ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΟΧΥΡΟ (του Λιούις Μάμφορντ)
Πήρα το θάρρος, μιας και το περιοδικό αυτό έχει παρουσιάσει σε προηγούμενο τεύχος του κριτική του βιβλίου «Η Ιστορία των Ουτοπιών» του «τελευταίου ουμανιστή επιστήμονα» Λούις Μάμφορντ, να παραδόσω στην συντακτική του επιτροπή μετάφραση των δύο πρώτων ενοτήτων του πρώτου κεφαλαίου του βιβλίου του «Η Πόλη στην Ιστορία».
ΛΙΟΥΙΣ ΜΑΜΦΟΡΝΤ ~ ΑΥΤΑΡΧΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
GUARDIAN: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ (του Paul Mason)
Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ (του Θανάση Γιαλκέτση)
KOINΩΝΙΚΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ (του Δημοσθένη Κυριαζή)
Η φύση των δημοψηφισμάτων δεν οδηγεί σε αποφάσεις υποβαθμισμένης ποιότητας και αξιοπιστίας, αλλά αντιθέτως οδηγεί σε αποφάσεις που έχουν στοχαστική σοφία, μεγάλη αξιοπιστία και την ευρύτερη δυνατή αποδοχή. Οι αντίθετες απόψεις και διαπιστώσεις, είναι έργο του κατεστημένου της εξουσίας, που έχει το συμβατικό δικαίωμα να αποφασίζει: την πραγματοποίηση, τη διατύπωση του ερωτήματος, τον τρόπο και το ήθος ενημέρωσης, τους κανόνες διεξαγωγής και την συχνότητα των δημοψηφισμάτων. Με ένα δημοψήφισμα κάθε 30 χρόνια, δεν είναι δυνατό να υπάρχει, λογική, εμπειρία και εξοικείωση των πολιτών με το θεσμό των δημοψηφισμάτων· με το θεσμό που αποτελεί την πεμπτουσία της Αυθεντικής Δημοκρατίας.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ (του Βασίλη Βιλιάρδου)
ΘΕΣΕΙΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
Αν ένας χάρτης του κόσμου δεν περιλαμβάνει την Ουτοπία, δεν αξίζει ούτε μια ματιά μας… » Λιούις Μάμφορντ, «Η ιστορία των Ουτοπιών» [1]
Τα έθνη είναι μια μορφή συλλογικής ακεραιότητας των ανθρώπων ενάντια σε κάθε μορφή ολοκληρωτικής οικονομικής, πολιτισμικής, πολιτικής ή θρησκευτικής άσκησης εξουσίας. Κάθε συλλογική διαφοροποίηση που αντιστρατεύεται αυτές τις τέσσερις μορφές επικυριαρχίας μπορεί να ονομαστεί έθνος, ανεξάρτητα από το αν έχει νομικό υπόβαθρο.