ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Πώς όμως θα ερμηνευτεί και θα επιτευχθεί αυτή η ισορροπία πολιτικών και προτεραιοτήτων; Εδώ βλέπουμε ξανά την ανάγκη για ενεργό ωριμότητα του λαού. Η ισορροπία πρέπει να έχει κατεύθυνση, αλλιώς θα μιλάμε για το ανέφικτο, δηλαδή για ισορροπία μέσα στο χάος.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ (ποίημα από την συλλογή ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – εκδόσεις Αειφορία 2017) (των Γιάννη Ζήση- Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ & ΔΥΣΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
Ποίημα: «Τα Φθινοπωρινά Φύλλα», της Ιωάννας Μουτσοπούλου
Αν και πιο πολύ στο θάνατο ταιριάζει,
ωστόσο δίνει ομορφιά απόκοσμη, γεμάτη,
όπου της φύσης η ψυχή σε μια γλυκύτητα βαθιά
περνά και γαληνεύει
στου φθινοπώρου τα απαλά χάδια,
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
Τρεις είναι οι θεμελιώδεις μορφές κοινωνικής πραγματικότητας που αποτελούν αντίθεση στην ειρήνη: α) ο φασισμός, β) ο καταναλωτικός κύκλος της αστικής κοινωνίας και γ) η εκκεντρική σύλληψη του πλουραλισμού που αναιρεί το ανθρωπολογικό συμβόλαιο στη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο, τη φύση και τον κόσμο.
Ποίημα: «Το Τζάκι», της Ιωάννας Μουτσοπούλου
Έξω χιονίζει σιωπηλά
σαν κάποιος άγγελος ν’ άπλωσε τ’ άσπρα του φτερά
πάνω στη γη, που γυμνωμένη στεκόταν
από τις μεστές χάρες του καλοκαιριπώρου,
μ’ εξαντλημένα τα δώρα της ζωής
στα όντα, που κρύφτηκαν σε μέρη θαλπωρής
το κρύο για ν’ αντέξουν της απώλειας.
Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ – ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ; (του Γιάννη Ζήση) – Ο ΒΟΥΛΗΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
Είναι φανερό πλέον ότι ο άνθρωπος που προσδιορίζεται ή, μάλλον, οριοθετείται αποκλειστικά από την εργασία του, από τη σχέση του με το σπίτι του και την οικογένειά του, από τον πλούτο του και από την δημοτικότητά του είναι ένας άνθρωπος τελείως ανεπαρκής για τα νέα παγκόσμια δεδομένα που απαιτούν λύσεις συνεργατικών και ολιστικών προσεγγίσεων.
Ποίημα: «Τα Φθινοπωρινά Φύλλα», της Ιωάννας Μουτσοπούλου
Αν και πιο πολύ στο θάνατο ταιριάζει,
ωστόσο δίνει ομορφιά απόκοσμη, γεμάτη,
όπου της φύσης η ψυχή σε μια γλυκύτητα βαθιά
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ (του Γιάννη Ζήση)
Μέχρι τώρα ο κόσμος αναπτυσσόταν πάνω στην αλλοτροπία, τη διαφοροποίηση στην έκφραση της ποιότητας με αλλαγή της διάταξης και της οργάνωσης του ίδιου συστατικού μέρους του.
Η ΗΘΙΚΗ, ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΛΛΑ ΑΔΙΚΗΜΕΝΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΑΣ (του Γιάννη Ζήση)
Προφανώς, μια από τις κυρίαρχες επιπτώσεις της γενικολογίας είναι η ανάδειξη των ιδεών ως συγκεκριμένων και συντελεστικών παραγόντων της πολιτικής (χωρίς να είναι κατ’ ανάγκην πραγματική ή ορθή), πράγμα που είναι συναφές και με τα εννοιολογικά πρότυπα και πολιτισμική δυναμική του πολιτικού λόγου στο εδάφιο αυτό.
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΑΣ (του Γιάννη Ζήση)
Το κοινό σε ένα βαθμό ρυθμίζεται-καθοδηγείται -υπό ορισμένες βέβαια συνθήκες- και, συνεπώς, δεν χρειάζεται η αναφορά σε αυτό, όπως βέβαια δεν χρειάζεται και η αναφορά στο συγκεκριμένο ή ουιαστικό πεδίο της διακυβέρνησης και της δημοκρατικής διαβούλευσης και συμμετοχής.
ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΔΥΑΔΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
Στην πορεία της ζωής του ο άνθρωπος ανέκαθεν αντιμετώπιζε επιλογές, οι οποίες διαμόρφωναν τον χαρακτήρα αλλά συχνά και τις επόμενες επιλογές του ανάλογα με το ποια χαρακτηριστικά ενίσχυαν οι προηγούμενες από αυτές.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΡΑΞΙΑΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΝΟΥ (του Γιάννη Ζήση)
Ο νους κατά τη διαδικασία της νοητικοποίησης θεμελιώθηκε πάνω σε ψυχολογικές εξελίξεις, ενελίξεις και ανελίξεις της ατομικοποίησης του ανθρώπου, και στο πλαίσιο αυτό λειτούργησε από τη μία ως όργανο εποπτείας και συνεπώς αποσύνδεσης, και από την άλλη σαν όργανο επινόησης (δηλαδή της επινόησης μιας αλλαγής), σαν αντιπαλότητα με το τοπίο της πραγματικότητας.
ΟΙ ΚΛΙΜΑΚΕΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ (του Γιάννη Ζήση)
ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΟΣ (του Γιάννη Ζήση)
Η σύγχυση και ταύτιση δικαιοδοσίας και συμφέροντος μέσα από τον φόβο και την αλαζονεία οδηγούν σε μια εμπλοκή χωρίς προηγούμενο. Στην πραγματικότητα η σύγχυση αυτή ανασύστησε τη «Λερναία Ύδρα» της διεθνούς κοινωνίας της ανθρωπότητας
Η ΥΠΑΡΞΗ ΕΘΝΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΙΣΧΥΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ (του Γιάννη Ζήση)
Το θεμελιώδες πρόβλημα του κόσμου στην πράξη ήταν πάντοτε ο συνδυασμός της αρχής της δικαιοσύνης με τη δύναμη. Στον δε σύγχρονο κόσμο χρειάζεται πολύ περισσότερη σοφία από κάθε άλλη εποχή …