Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΟΜΠΑΜΑ – ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (του Γιάννη Ζήση)
Είναι ίσως ύβρις βέβαια να αρχίζει κανείς να σχολιάζει μέσα σε τόσο ελάχιστο χρονικό διάστημα έναν πολιτικό και ηγέτη από τον ορισμό των στελεχών του. Τουλάχιστον συμβολικά εξακολουθεί και αποτελεί ενός είδους κεφάλαιο πριν ακόμη ορκιστεί. Μπορεί να πει κανείς ότι ένα από τα μεγάλα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει είναι και η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΜΠΑΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
Το πιο δύσκολο σημείο για τον Ομπάμα δεν ήταν και δεν θα είναι η σταδιοδρομία του μέχρι να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το πιο δύσκολό του σημείο αρχίζει τώρα. Γι’ αυτόν τώρα άρχισαν τα πιθανά λάθη του τύπου Σάρας Πέϊλιν (την επιλογή της δηλαδή από το Μακέην ως αντιπροέδρου των ΗΠΑ σε περίπτωση που εκλεγόταν αυτός πρόεδρος).
ΠΟΛΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΟΜΠΑΜΑ (του Γιάννη Ζήση)
Η βασική επιφυλακτικότητα απέναντι στην διαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι της Αμερικής είναι ότι παρά την οποιαδήποτε συμβολική εκλογή στο όνομα της αλλαγής, είναι τέτοια η εσωτερική δυναμική του συστήματος που αυτό λειτουργεί ως Λερναία Ύδρα ικανή να χρησιμοποιεί την οποιαδήποτε ηγεσία
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ (του Γιάννη Ζήση)
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν αρκεί μια νέα σημειολογική πολιτική ηγεσία πια όπως θα αρκούσε στην περίοδο Ρούσβελτ για να αλλάξει το τοπίο. Δεν αρκεί. Ο λόγος πρωταρχικά είναι ότι επειδή ακριβώς έχει υπάρξει μια βαθιά συστημική εμπέδωση στην διακυβέρνηση αυτή η συστημική εμπέδωση και παγίωση, είναι απολύτως αποκλίνουσα στον συσχετισμό σε επίπεδο κοινωνίας, όταν μάλιστα η κοινωνία δεν έχει συστηματοποιήσει το αίτημα της αλλαγής αλλά το εκφράζει απαξιωτικά ως προς την «οκταετία Μπους», μια οκταετία που προέκυψε από μια ισχυρή στήριξη εκλογικού σώματος παρά τις δύο νοθείες της Φλόριντα και του Οχάιο.