Τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας, όταν π.χ. βλέπουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο να σφαδάζει από τον πόνο ή ένα παιδάκι να κλαίει απαρηγόρητο;
Αν το καλοσκεφτούμε, διαπιστώνουμε ότι όχι απλώς «αντιλαμβανόμαστε», δηλαδή επεξεργαζόμαστε συνειδητά τον πόνο τους, αλλά, ώς έναν βαθμό, «βιώνουμε» προσωπικά και σχεδόν σωματικά τον πόνο τους. Πώς όμως είναι δυνατόν να βιώνουμε ή να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα ενός τρίτου προσώπου;
Ώρες ώρες, κυρίως όποτε απογοητεύομαι που με βάζει κάτω η γη, σκέφτομαι πως ίσως να μην ήταν κι άσχημα να ζω ξανά στην πόλη. Να είμαι συγγραφέας που βγάζει χρήματα και πηγαίνει σούπερ μάρκετ, που τον καλούν και που πηγαίνει στις εκδηλώσεις, να πηγαίνω επίσης σε όποιες ακόμα εκδηλώσεις μ’ αρέσουν ακάλεστος και, κυρίως, να ζω και πάλι όπως παλιά, δίχως καμία ευθύνη της ζωής μου, ανάμεσα σε ομοίως απαλλαγμένους από πρωτογενείς ευθύνες “πολιτισμένους ανθρώπους”, με μόνο μας μέλημα “να περνάμε καλά”.
1. Μην αισθάνεσαι απολύτως σίγουρος για τίποτα.
2. Μην νομίζεις ότι αξίζει να προχωρήσεις στην απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, γιατί τα στοιχεία σίγουρα θα έρθουν στο φως.
3. Ποτέ μην προσπαθείς να αποθαρρύνεις τη σκέψη, γιατί είναι σίγουρο ότι θα επιτύχεις.
4. Όταν σου εναντιωθούν, ακόμα και αν είναι η ίδια η οικογένεια σου, προσπάθησε να το ξεπεράσεις με επιχειρήματα και όχι με αυθεντία, γιατί μια νίκη που βασίστηκε στην αυθεντία δεν είναι πραγματική, είναι απατηλή.
Η σύγχυση και ταύτιση δικαιοδοσίας και συμφέροντος μέσα από τον φόβο και την αλαζονεία οδηγούν σε μια εμπλοκή χωρίς προηγούμενο. Στην πραγματικότητα η σύγχυση αυτή ανασύστησε τη «Λερναία Ύδρα» της διεθνούς κοινωνίας της ανθρωπότητας
Η Ειρήνη είναι ένα ισχυρότατο κέντρο ενδιαφέροντος του ανθρώπου, ταυτόσημο με την ασφάλεια. Σχετικά επιπόλαια ο άνθρωπος την έχει ταυτίσει ολοκληρωτικά με την απουσία στρατιωτικών συγκρούσεων, χωρίς να έχει εμβαθύνει στη φύση και τα αίτιά της, παρακολουθώντας έτσι σαν απλός θεατής και όχι σαν υπεύθυνος και αληθινός συμμέτοχος τα γεγονότα στον κόσμο.
Ο Dr. Ervin Laszlo, ο διακεκριμένος επιστήμονας, φιλόσοφος και πρόεδρος της Λέσχης της Βουδαπέστης (η οποία είναι μια ένωση ηθικών και υπεύθυνων ηγετικών προσωπικοτήτων από διάφορα μέρη του κόσμου που πιστεύουν ότι υπάρχει άμεση ανάγκη να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλάζοντας πρωτίστως τον εαυτό μας) στο βιβλίο του Η Μεγάλη Κβαντική Αλλαγή, μας λέει:
(Μέρος 2ο του άρθρου «Η ανάγκη για σκέψη και η ευθύνη της σκέψης»)
Κατά περίεργο τρόπο, αυτή η ιδιοτέλεια του να μην ασχολείται κανείς με το πεδίο των εννοιών κάνει τον άνθρωπο παθητικό, αν και στην πράξη μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά ενεργητικός αλλά παρορμώμενος από επιθυμίες και ένστικτα, αγνοώντας τη φύση των σκοπών του.
(Μέρος 1ο)
Όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η κρίση, τοπική και παγκόσμια, γίνεται ολοένα και πιο φανερό το ότι δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα του κόσμου, αν ο άνθρωπος δεν αποφασίσει να σταθεί με συνέπεια και ένταση στο πεδίο των εννοιών.
Το θεμελιώδες πρόβλημα του κόσμου στην πράξη ήταν πάντοτε ο συνδυασμός της αρχής της δικαιοσύνης με τη δύναμη. Στον δε σύγχρονο κόσμο χρειάζεται πολύ περισσότερη σοφία από κάθε άλλη εποχή …
Ο πολιτισμός κρίνεται σε δύο επίπεδα: στο ατομικό και στο συλλογικό. Στο ατομικό κρίνεται από τις προσαρμογές αβλάβειας που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος απέναντι στον εαυτό του, στη φύση και στους άλλους …
Είμαστε μόνον στην αρχή μιας παιδείας ειρήνης και, ίσως, η πιο πραγματική περίοδος ειρήνης, που θα μπορούσε κάποτε να ξεκινήσει, θα ξεκινήσει, αν το επιτρέψουμε εμείς με τις ατομικές και συλλογικές μας επιλογές στην εποχή που έρχεται, όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο και άκαιρο σε μια τέτοια εποχή καθολικής σύγκρουσης.
Φτωχοί, εξαθλιωμένοι και χαζοί άνθρωποι, έθνη αποφασισμένα για την ίδια της την δυστυχία και τυφλά στο δικό σας καλό!
Αφήνεστε να στερήστε μπροστά στα ίδια σας τα μάτια, το καλύτερο μέρος των εσόδων σας· τα χωράφια σας λεηλατούνται, τα σπίτια σας ληστεύονται, τα οικογενειακά σας κειμήλια αφαιρούνται.
Η ειρήνη έχει μια καθοριστική δυναμική, την οποία αντλεί από το γεγονός ότι λειτουργεί σαν το βασικό πεδίο ασφάλειας, το οποίο, όταν μας προσφέρεται, είναι πάντα αποδεκτό, όμως το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να το προσφέρουμε και στους άλλους.
Η εσωτερική πρόσληψη του πνεύματος της ειρήνης είναι υπόθεση του καθενός, έχει προσωπικές διαστάσεις καθώς βέβαια και ομαδικές. Η εμφάνιση μιας σύγκρουσης μεταξύ της προσωπικής και ομαδικής συμμετοχικότητας στα πράγματα …,
H τακτική έκθεση στα μικροβιοκτόνα κύματα της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου προλαμβάνει τις μολύνσεις από μικρόβια, παράσιτα, μύκητες, βακτήρια και ιούς. Χάρη στην ισχυρή ανοσοενισχυτική του επίδραση, το ηλιακό φως είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες πρόληψης της νόσησης.
Το σώμα, αν και είναι στο επίκεντρο της προσοχής του ανθρώπου, έχει, ουσιαστικά, παραγνωρισθεί, γιατί, από το ένα μέρος, κατανοείται μόνον εργαλειακά και με βάση το φαίνεσθαι και, από το άλλο μέρος, έχει άρρηκτα συνδεθεί άρρηκτα με τον φόβο του θανάτου…
Η βασική αυτή τοξικότητα της συνείδησης, δηλαδή η άρνηση της αυτογνωσίας και η πλεονεξία, ξεκινάει από τον φόβο του θανάτου, τον οποίο θα επιδιώξουμε να αναλύσουμε λίγο, για να διευρύνουμε την έρευνα του πεδίου συνείδησης.
Το όλο ζήτημα της ειρήνης και της λογικής θεμελιακά ανάγεται στις συνθήκες ανάπτυξης της ανθρώπινης εξατομίκευσης του εαυτού ή ατομικοποίησης και νοητικοποίησης παράλληλα με την κοινωνική εποικοδόμηση, η οποία εποικοδόμηση επέρχεται στον ανθρώπινο κόσμο ως συνέπεια της ικανότητας για νέες δημιουργικές διαστάσεις και σχέσεις πέρα από τις στενές ζωικές.
Η κεντρική ιδιομορφία της ανθρώπινης εξέλιξης και ιστορίας βρίσκεται στο γεγονός ότι στον άνθρωπο η συνείδηση, ο υποκειμενικός παράγοντας, γίνεται ρυθμιστής του αντικειμενικού, πηγή γεγονότων και δράσης.
Στην έννοια της ειρηνικότητας θα πρέπει να διαλύσουμε άλλον έναν μύθο. Η ειρηνική συνείδηση και κοινωνία δεν έχει να κάνει σε τίποτε με στατικότητα, αλλά με ενεργή αρμονία και αβίαστη πρόοδο.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
