Το είχε πει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: «Μεταξωτοί άνθρωποι». Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει
Κάθε φορά που κοιτάς τον καθρέφτη, μάθε να κοιτάς στα μάτια τον εαυτό σου. Μην αποφεύγεις αυτό το βλέμμα, είναι το βλέμμα της ευθύνης. Της ευθύνης για αυτό που είσαι, αυτό που έγινες…
Τα τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος οι θεωρήσεις που θέλουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο να λειτουργεί με έναν πιο ολοκληρωμένο και αποκεντρωμένο τρόπο χειρισμού δεδομένων και ανάκτησης πληροφοριών, όπως θα έκανε ένας κβαντικός υπολογιστής.
Πώς κρίνουμε ορθά -αξιολογούμε- ένα κοινωνικό ή πολιτικό γεγονός, ένα λόγο ή μια ιστορική πράξη; Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να το αναλύσει κάποιος και ακόμη πιο δύσκολο να το θέσει σε καθημερινή προσπάθεια, καθώς απαιτεί μια τέτοια ικανότητα διάκρισης σε συνδυασμό με σοφία που πάει αρκετά μακρύτερα από τα συνηθισμένα. Απαιτεί ένα τέτοιο βάθος κουλτούρας και ηθικής άνδρωσης ώστε να παραμένει κάτι εξαιρετικά σπάνιο.
Ο κόσμος, το σύμπαν, δεν είναι φτιαγμένα με τη λογική μας.
Χρειάζεται καλή διάθεση και λίγη προσπάθεια για να γίνει αντιληπτό. Ο νους μας δουλεύει με τον δικό του τρόπο, με την δική του ‘’φορά’’ θα διόρθωνα, κάτι για το οποίο ουδείς πλην ημών –των ανθρώπων- νοιάζεται, καθώς απλά συμβαίνει. Ο αλγόριθμος που χρησιμοποιεί -ο άνθρωπος- είναι κουρδισμένος να εργάζεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, εκείνοι που καταφέρνουν να δουν πέρα από αυτόν, κάνουν το ένα βήμα, εκείνο το παραπανήσιο.
Θα ξεκινήσω λέγοντας, ότι η φιλοσοφία αποτελεί μια πνευματική δραστηριότητα που έχει έναν καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα, ταυτόχρονα όμως συνδέεται στενά με το πεδίο της ανθρώπινης πράξης.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ~ «Τα βάθη του κόσμου άλλη είναι δύναμη κρυμμένη που τα κρατεί.» Σικελιανός
§1 – Ένα ερώτημα πλανιέται σαν φάντασμα πάνω από τον άνθρωπο χτες και σήμερα: έχει νόημα η φιλοσοφία; Τα νοήματα της φιλοσοφίας δεν είναι ποτέ δεδομένα και δεν βρίσκονται εκεί που πολλές φορές τα αναζητάμε.
Μια μόνιμη και συνεχής πολιτισμική εργασία απαιτεί το χτίσιμο δυνατών, υποστηρικτικών και ανθρώπινα λειτουργικών κοινοτήτων. Κάθε προσπάθεια που δεν το παίρνει αυτό υπόψη της, δεν είναι μια σοβαρή προσπάθεια.
ΑΒΑΤΟΝ: Μιλάτε για κάτι το καινούργιο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και τον πολιτισμό που καταρρέει. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που έχει κάνει το σημερινό πολιτισμό να καταρρέει.
Δ.Μ.: Ο πολιτισμός που έχουμε σήμερα στηρίζεται στη μεγάλη επανάσταση του 17ου αιώνα. Η επανάσταση αυτή προικοδότησε τον πολιτισμό μας με αρχές και δόγματα, που ήταν σωστά τότε, αλλά έχουν πάψει να υφίστανται.
Όλες οι αληθινές πνευματικές διδασκαλίες αναπόφευκτα οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο ερώτημα «ποιος είμαι;», το απόλυτο ερώτημα για κάθε άνθρωπο. Ό,τι και να πει κανείς, όσες απαντήσεις και να δώσει, πάντα παραμένει κάτι που δεν μπορεί να συμπεριληφθεί, στη σφαίρα του αναπάντητου, του αγνώστου.
Όσοι, σήμερα, εξακολουθούν να γράφουν ποίηση ή ασχολούνται παθιασμένα με κάθε είδος λόγου και τέχνης είναι -νομίζω- οι μόνοι που αμφισβητούν τη μετάλλαξη που επιφέρει στον άνθρωπο μια θεωρούμενη ακατανίκητη εξουσία· οι ίδιοι (ή η τέχνη τους) είναι και αυτοί που αντιστέκονται σε κάθε είδους εξουσία, κυρίως σ’ αυτή που κυριαρχεί στις καθημερινές κοινωνικές σχέσεις
Σας ευχαριστώ θερμά για την ευγενική πρόσκληση να συμμετάσχω στο συνέδριο με θέμα “Θεολογία και Σύγχρονη Φυσική”. Ο διάλογος ανάμεσα στην Επιστήμη και την Θεολογία συμπιέζεται ανάμεσα σε δύο οριακές αντιλήψεις
Αν οι άνθρωποι νομίζουν ότι η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση είναι πραγματικά οικονομική, τότε κάνουν λάθος. Πίσω από όλες τις κρίσεις, εκτός από τις φυσικές, αλλά και τότε ακόμη υπό όρους, υπάρχει μία κρίση αξιών.
«Πρέπει να βαδίσουμε στον δικό μας δρόμο. Ακολουθώντας τους πολλούς, ζούμε σύμφωνα με τους κανόνες όχι τόσο της λογικής αλλά της μίμησης»
«ΟΛΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ, όταν όμως πρόκειται να διαγνώσουν τι είναι εκείνο που κάνει τη ζωή ευτυχισμένη, εκεί τυφλώνονται· και, χωρίς να είναι βέβαια εύκολο να επιτύχει κανείς ευτυχισμένη ζωή, είναι πάντως γεγονός ότι, όσο πιο πολύ αγωνίζεται να την πλησιάσει, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από αυτή, αν κάπου έχει κάνει λάθος στον δρόμο του.
Σύμφωνα με τον Μπρούνο Μπέτελχαϊμ (Bruno Bettelheim), επιφανή φροϊδιστή παιδοψυχολόγο, που έζησε στην Αυστρία κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η βαθύτερη ψυχολογική λειτουργία των μυθολογικών αφηγήσεων και των παραμυθιών είναι ότι μας βγάζουν από δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις
Σας έχει συμβεί κάποια φορά να συναντάται συνέχεια μπροστά σας για ένα διάστημα το ίδιο αριθμό; Ή να σιγοτραγουδάτε ένα τραγούδι και ανοίγοντας το ραδιόφωνο να το ακούτε;
Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι κάποια υπερφυσική αιτία, κρύβεται πίσω απ’ αυτές τις συμπτώσεις.
«Στο καφενείο τούτο δω εσέ καλωσορίζω Τρατάρω σε μια και δυο χωρίς να σε γνωρίζω» Κρητική μαντινάδα.
Ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο (homo homini lupus) έλεγαν οι Ρωμαίοι. Η ανθρώπινη φύση, για τον Θουκυδίδη, ακόμα και κάτω από τη δύναμη των νόμων, τείνει προς την αδικία, για τον Χομπς είναι ικανή μόνο για κακία, ενώ για τον Ανταμ Σμιθ,
Ωραίες που είναι οι παραβολές. Ακούγονται από τους μεγάλους όπως τα παραμύθια από τους μικρούς. Κι ενώ οι γιαγιάδες και οι παππούδες λένε στα εγγόνια τα παραμύθια για να περνάει ευχάριστα η ώρα, δεν είναι το ίδιο για τις παραβολές.
Ίσως μοιάζει παράξενο να μιλά κανείς για αγάπη και να αναφέρεται σε πoλιτικά ή κοινωνικά θέματα. Ωστόσο είναι γνωστό σε όλους μας ότι τα συναισθήματα αγάπης οδηγούν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές που όλοι τις ζούμε (περιορισμένα ίσως, αλλά έχουμε κάποια γνώση τους).
Ο αληθινός φιλό-σοφος είναι ακριβώς ο ανοικτός στην κατανόηση αυτού που ακόμα δεν είναι. Αρχή συνεπώς μιας τέτοιας φιλίας είναι η κάθε πλευρά να διεισδύει στην κατανόηση της άλλης, μέσω της αυτοκατανόησης και αυτό-μόρφωσης.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
