Η Σιμόν Βέιλ διατυπώνει με τον δικό της, εκφραστικά ιδιαίτερο, τρόπο και με εμβριθή νου, ένα δριμύ κατηγορώ κατά των πολιτικών κομμάτων. Σήμερα πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να συνδέονται, ή να εξαρτώνται, ή και να πιστεύουν στα πολιτικά κόμματα.
Ωστόσο ταυτόχρονα και αντιφατικά, όλο και πιο συχνά, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, καταγγέλλουν τον εκφυλισμό τους αλλά και τονίζουν συχνά με έμφαση «τι να κάνουμε, αναγκαίο κακό είναι και αυτά». Μιλούν για το πόσο μεγάλες ευθύνες έχουν, πόσο αυτά έχουν ξεπουληθεί στον κεφαλαιοκρατισμό, πόσο έχουν βυθιστεί στις διαπλοκές και τις καταχρήσεις, στο πελατειακό κράτος, κλπ.