Πρόσφατα ο Ζαν Ζιγκλέρ, αρμόδιος για τα επισιτιστικά ζητήματα της φτώχειας και της διατροφής στον FAO του ΟΗΕ, ανέφερε ότι στις αναπτυγμένες χώρες και πόλεις τα τρόφιμα προσφέρονται στο 1/3 της τιμής με την οποία διατίθενται στην αγορά του τόπου και της χώρας στην οποία παράγονται. Αυτό το φαινόμενο περιλαμβάνει και χώρες ακόμη όπως και η Ελλάδα. Είναι νωπές οι μνήμες της αποκάλυψης της υπερτιμολογημένης διάθεσης ελληνικών προϊόντων στην ελληνική αγορά σε σχέση με την τιμή που αυτά τα προϊόντα διατίθενται σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. |
Αυτό αποκαλύπτει το γεγονός μιας εμπορικά ληστρικής άντλησης υπεραξίας με θύματα τις «αναπτυσσόμενες», τις φτωχιές χώρες και τις τοπικές οικονομίες. Σαν να είναι επιβεβλημένο ένα εσωτερικό οικονομικό καθεστώς που δεν επιτρέπει στους παραγωγούς να ωφεληθούν από την ίδια την παραγωγή τους. Μετατρέπει την ίδια την παραγωγή τους μέσω του εμπορίου και της αγοράς, (ποιας αγοράς;) σε άντληση και του παραγωγικού τους εισοδήματος είτε μέσα στην ίδια την χώρα τους, είτε στην παγκοσμιοποιημένη αγορά κεφαλαίου και εμπορευμάτων. |
Δεν πρέπει να θεωρούμε τους λαούς και τα δικαιώματά τους μόνο υπό το πρίσμα της διεκδίκησης εξουσίας. Πρέπει να συνοδοιπορήσουμε βαθιά με αρχές και αξίες. Να αναδείξουμε αυτή την ομορφιά της αλληλεγγύης και της ενότητας. Αυτό το ποίημα της μοιρασιάς. Και αν ίσχυσε αυτή η εξαθλίωση και η ενδοτικότητα για τους Εβραίους, (καθώς σημειωτέον αποτελούσαν και τώρα αποτελούν επίσης κυρίαρχη τάξη), τότε ας μην περηφανεύονται όσοι μιλούν κάτω από τον ψυχισμό του βάρβαρου ήθους της αγοράς απαξιώνοντας την αναγκαιότητα, το αίτημα, και την στάση της αλληλεγγύης σε αδυναμία. Ας θυμηθούν το «κάθε» Νταχάου και ας φροντίσουν η αγορά να μην γίνεται Νταχάου για κάποιους. |
Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ