Από το βιβλίο του Nicolas Vanier “Solitudes blanches”
Επίκαιρο κείμενο με οικολογικά και όχι μόνο μηνύματα από έναν ηγέτη των ερυθρόδερμων, προς «λευκούς» πολιτικούς ηγέτες.
Το 1854 ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, πρότεινε σε μια φυλή Ινδιάνων της ΒΔ ακτής, να πουλήσουν το μεγαλύτερο μέρος της γης τους και οι ΗΠΑ θα τους έκανε ένα καταυλισμό για να ζήσουν. Ιδού η απάντηση του αρχηγού των Ινδιάνων: «Πως μπορεί κάποιος να αγοράσει ή να πουλήσει τον ουρανό, την θαλπωρή, ή την γη; Αυτή η ιδέα μας φαίνεται περίεργη.
Πως μπορείτε να αγοράσετε την δροσιά του αέρα, το καθρέφτισμα του νερού που δεν κατέχουμε;
Κάθε κομματάκι αυτής της γης είναι ιερό για τον λαό μου. Κάθε βελόνα πεύκου, κάθε όχθη στο ποτάμι, κάθε κομμάτι της καταχνιάς μέσα στο δάσος, κάθε ξέφωτο, κάθε ζουζούνισμα εντόμου είναι ιερό στην μνήμη και στην εμπειρία του λαού μου. Ο χυμός που κυλά μέσα στα δένδρα αυτής της γης, μεταφέρει και τις αναμνήσεις μου, εμένα, ενός ερυθρόδερμου.
Οι νεκροί του λευκού ανθρώπου λησμονούν τον τόπο της γέννησής τους όταν μεταβαίνουν στ’ αστέρια. Οι δικοί μας νεκροί δεν λησμονούν ποτέ αυτή την υπέροχη γη γιατί είναι η μητέρα του κάθε ερυθρόδερμου. Είμαστε κομμάτι της γης κι’ αυτή αποτελεί κομμάτι από μας. Τα άνθη που ευωδιάζουν είναι αδέλφια μας. Τι ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι αδέλφια μας. Οι βραχώδεις κορυφές, οι χυμοί στα λιβάδια, η ζεστασιά του αλόγου, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Έτσι όταν ο Μεγάλος Αρχηγός της Washington ζητά να αγοράσει την γη μας, ζητά πολλά από μας (που δεν ορίζουμε). Λέει ακόμα ότι θα διατηρήσει ένα μέρος ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε άνετα, ότι θα είναι ο πατέρας μας και ότι θα είμαστε τα παιδιά του. Θα εξετάσουμε την προσφορά του, αλλά δεν θα είναι εύκολο γιατί αυτή η γη είναι ιερή για μας.
Αυτό το νερό που λαμπιρίζει και ρέει στα ρυάκια και στα ποτάμια, δεν είναι μόνο νερό, αλλά και το αίμα των προγόνων μας. Εάν σας πουλήσουμε τη γη, οφείλετε να θυμόσαστε ότι είναι ιερή και αυτό να το μάθετε και στα παιδιά σας, κι’ ακόμα ότι κάθε αντανάκλαση από το καθαρό νερό των λιμνών εκφράζει ενθυμήσεις και γεγονότα από την ζωή του λαού μου. Το μουρμουρητό του νερού είναι η φωνή του πατέρα του πατέρα μου.
Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας και σβήνουν την δίψα μας. Τα ποτάμια μεταφέρουν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Εάν σας πουλήσουμε αυτή τη γη, οφείλετε να θυμόσαστε αλλά και να διδάξετε τα παιδιά σας ότι τα ποτάμια είναι αδέλφια μας αλλά και δικά σας και ακόμα οφείλετε να δείχνετε στα ποτάμια την τρυφερότητα που θα δείχνατε σε ένα αδελφό.
Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τα έθιμά μας. Έτσι δεν δίνει σημασία στη γη (όπως εμείς), φθάνει μια νύκτα σαν ξένος για να πάρει από τη γη ότι του χρειάζεται. Η γη δεν του είναι αδελφός του αλλά εχθρός του, κι’ επειδή την κατέκτησε (δεν συνδέεται μαζί της, αλλά) φεύγει και πηγαίνει αλλού, εγκαταλείποντας τους τάφους των προγόνων του, χωρίς αυτό να του κοστίζει. Ο τάφος των προγόνων και τα πατρογονικά του καταλήγουν στην λήθη. Χρησιμοποιεί την μητέρα του, την γη, τον αδελφό του, τον ουρανό όπως τα πράγματα που αγοράζει, τα λαφυραγωγεί, τα πουλά όπως τα πρόβατα, ή τις γυαλιστερές πέτρες. Η απληστία του καταστρέφει τη γη και δεν αφήνει πίσω του παρά μιαν έρημο.
Στις πόλεις του λευκού ανθρώπου δεν υπάρχει ένα ειρηνικό, ένα ήσυχο μέρος, που να μπορείς ν΄ ακούσεις το πέσιμο των φύλλων το Φθινόπωρο, ή, το πετάρισμα των φτερών ενός εντόμου. Ίσως επειδή είμαι ένας άγριος, δεν μπορώ να καταλάβω την συνεχή φασαρία (στις πόλεις του λευκού ανθρώπου) που καταπονεί τα αυτιά. Και ποιο ενδιαφέρον μπορεί να υπάρχει στη ζωή ενός ανθρώπου, όταν δεν μπορεί να ακούσει την μοναχική φωνή από ένα βάτραχο σε κάποια λιμνούλα τη νύχτα; Είμαι ένας ερυθρόδερμος και δεν καταλαβαίνω. (Ξέρω ότι) ο Ινδιάνος προτιμά τον απαλό ήχο του ανέμου καθώς και την μυρωδιά του όταν ξεπλένεται από την βροχή του μεσημεριού, ή όταν αρωματίζεται από το κουκουνάρι του πεύκου.
Ο αέρας θεωρείται πολύτιμος στον ερυθρόδερμο, γιατί (γι’ αυτόν) όλα ζώα, δένδρα, άνθρωποι ζουν από την πνοή του. Ο λευκός άνθρωπος δεν φαίνεται να προσέχει τον αέρα που αναπνέει. Όπως ένας ετοιμοθάνατος που κάνει πολλές μέρες να εκπνεύσει, είναι αναίσθητος στην μπόχα.
Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, οφείλετε να θυμόσαστε ότι ο αέρας είναι πολύτιμος για μας και ότι παρέχει την πνοή σε όλα όσα πρέπει να ζήσουν. Ο άνεμος που έδωσε στον πρόγονό μας την πρώτη του πνοή, δέχθηκε επίσης και τον τελευταίο αναστεναγμό του. Και αν σας πουλήσουμε τη γη μας, οφείλετε να την προσέχετε και να την σέβεστε σαν ιερή, σαν ένα τόπο που ακόμη κι’ ο λευκός άνθρωπος θα μπορεί να απολαύσει τον εμπλουτισμένο άνεμο από το άρωμα των αγριολούλουδων.
Θα εξετάσουμε λοιπόν την προσφορά σας να αγοράσετε τη γη μας. Αλλά αν αποφασίσουμε να την δεχθούμε, θέτουμε έναν όρο: ο λευκός άνθρωπος οφείλει να συμπεριφέρεται στα ζώα αυτής της γης όπως σε έναν αδελφό.
Είμαι ένας άγριος και δεν γνωρίζω άλλο τρόπο ζωής. Έχω δει χιλιάδες βίσωνες να σαπίζουν στο λιβάδι, εγκαταλειμμένοι από τον λευκό άνθρωπο που τους σκότωσε με ένα τραίνο που περνούσε. Είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω πως το σιδερένιο άλογο που καπνίζει μπορεί να είναι σημαντικότερο από τον βίσωνα που εμείς δεν τον σκοτώνουμε (αλόγιστα) παρά μόνο για να επιβιώσουμε.
Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς ζώα. Αν όλα τα ζώα εξαφανιζόντουσαν, ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη ερημιά του πνεύματος. Γιατί αυτό που συμβαίνει στα ζώα συμβαίνει και στους ανθρώπους. Σε όλα τα έμβια συμβαίνει το ίδιο.
Οφείλετε να διδάξετε στα παιδιά σας ότι το έδαφος που πατούν αποτελείται από την στάχτη των προγόνων μας. Για να σέβονται την γη, πέστε στα παιδιά σας ότι έχει εμπλουτισθεί από τις ζωές της φυλής μας. Διδάξτε τα παιδιά σας ότι κι’ εμείς κάνουμε στα δικά μας, ότι δηλαδή η γη είναι η μητέρα μας. Ότι συμβαίνει στη γη συμβαίνει και στα παιδιά της. Όταν ο άνθρωπος φτύνει στη γη φτύνει στα μούτρα του.
Τουλάχιστον εμείς ξέρουμε ένα πράγμα: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Αυτό το ξέρουμε. Όλα τα πράγματα είναι (αλληλένδετα), όπως το αίμα που συνδέει μιαν οικογένεια.
Όλα όσα συμβαίνουν στη γη έχουν αντίκτυπο και στα παιδιά της γης. Δεν είναι ο άνθρωπος που ύφανε το υφάδι της ζωής. Κι’ αυτός απλά είναι μια κλωστή (από αυτό το υφάδι). Ότι κακό κάνει σ’ αυτό το υφάδι το κάνει στον εαυτό του.»
Επιλογή κειμένου και απόδοση στα ελληνικά: Μανώλης Νικολαΐδης.
Ο Μανώλης Νικολαϊδης είναι Φυσικός –Ηλεκτρονικός, πρώην πρόεδρος της CEPT και μέλος του Συνδέσμου «Οι Φίλοι της Ψηφιακής Άμεσης Δημοκρατίας
Πηγή: Ψηφιακή Άμεση Δημοκρατία
(Φωτό, Άνδρας από τη φυλή Χούπα, 1923: βικιπαίδεια)
