«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 1ης εβδομάδας του Ιουνίου)
Όπου κίνδυνος και … σωτηρία
«Τα μέτρα που πρότειναν το ΔΝΤ και οι άλλες δυνάμεις είναι τα κλασικά μέτρα σύμφωνα με τα οποία ο λαός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα, ενώ οι τράπεζες πάντα τη γλιτώνουν. … Είναι απίστευτο πώς δεν έχουμε βρει ακόμη τα μέσα να σταματήσουμε αυτή την ξέφρενη κερδοσκοπία».
Η σημερινή κρίση οφείλεται στο ότι η ανθρωπότητα δεν καταφέρνει να είναι ανθρωπότητα. Πρέπει να ξεπεράσει τη σημερινή κατάσταση που απειλεί τη βιόσφαιρα με καταστροφή, που απειλεί τον άνθρωπο με πυρηνικούς πολέμους και με όλο και πιο αιματηρούς φανατισμούς. Πρέπει να καταπολεμήσει τα τέρατα του θρησκευτικού φανατισμού και του οικονομικού καπιταλισμού, και να αλλάξει πορεία. Η αλλαγή αυτή είναι η ανάγκη.
Εγώ είμαι ένας αισιο-απαισιόδοξος. Πιστεύω ότι όσο πιο κοντά πάμε στην καταστροφή τόσο περισσότερο θα συνειδητοποιούμε την πραγματικότητα και κάποια στιγμή θα αντιδράσουμε. Ο Χέλντερλιν λέει: “Εκεί που μεγαλώνει ο κίνδυνος, μεγαλώνει και αυτό που θα φέρει τη σωτηρία”.
Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ».
Εγώ είμαι ένας δεινόσαυρος της οικουμενικότητας. Είμαι υπέρ της ενότητας των ανθρώπων απ΄ όπου κι αν προέρχονται, όποιες κι αν είναι οι διαφορές τους»
Eντγκάρ Μορέν: “Να ελπίζετε στο αναπάντεχο” (συνέντευξη στο Γιώργο Αρχιμανδρίτη), Το Βήμα, 2/6/2011
***
Αναδιάρθρωση της … αδράνειας
«Το κυριότερο πρόβλημα των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν η αδράνεια της συνείδησης που τους έκανε να αγανακτούν μόνον όταν δεν μπορούσαν να επιβιώσουν, χωρίς όμως να έχουν ταυτόχρονα την ικανότητα ορθού χειρισμού της κατάστασης. Ειδικά ο δυτικός κόσμος της εποχής μας χαρακτηριζόταν από έναν εφησυχασμό βασισμένο στην υλική ευημερία (παρά την ύπαρξη και φτωχών)»
Ιωάννα Μουτσοπούλου, “Για τους αγανακτισμένους της εποχής μας”, 3/6/2011
***
Για μια πολιτική που σέβεται τον εαυτό της
«Η ιδέα δεν είναι να βοηθήσουμε την Ελλάδα, αλλά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Να εμποδίσουμε την κατάρρευσή του, γιατί, αν καταρρεύσει, θα σπάσουν κι άλλες τράπεζες.
Με αναδιάρθρωση διακινδυνεύουμε συστημική κρίση. Σημαντική βοήθεια, που θάταν ευχής έργο, σημαίνει πορεία προς ομοσπονδία, την καλύτερη λύση. Τώρα διακινδυνεύουμε μεγάλη, αδιέξοδη τραπεζική κρίση, κρίση του ευρώ, έξοδο αρκετών χωρών, μάλλον κατάρρευση της ευρωζώνης, με όλους τους πολιτικούς και γεωπολιτικούς κινδύνους, άνοδο δεξιού εξτρεμισμού, αναδίπλωση στις ταυτότητες, κινδύνους συγκρούσεων, ευρωπαϊκό χάος.
Η ιδέα είναι να πληρώσουν οι φορολογούμενοι για να μη χρεωκοπήσουν οι τράπεζες. Πάμε σε ακρωτηριασμό προϋπολογισμών, αφαίμαξη φορολογούμενων, πολιτών. Βλέπουμε την Ελλάδα. Το ίδιο θα γίνει παντού. Απέναντι δεν υπάρχει πολιτική προοπτική, μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης συνεργασίας. Πρέπει να ξαναδούμε ένα σύστημα αλληλεγγύης.
Πρέπει να επανεξετάσουμε την “απελευθέρωση” των παραγώγων, που ακολούθησε εκείνη των ισοτιμιών (1971) και των επιτοκίων (δεκαετία 1980). Η απελευθέρωση του χρηματιστικού κεφαλαίου δεν οδήγησε σε βελτιστοποίηση τοποθετήσεων. … οι αγορές χρήματος δεν αυτορυθμίζονται. Αλλά πολλοί πιστεύουν ακόμα ότι η φιλελευθεροποίηση όλων των αγορών είναι πολύ καλή ιδέα. Μεταξύ 1945 και 1970, πριν τις απελευθερώσεις, δεν υπήρξε καμία χρηματοπιστωτική κρίση. Το χρήμα δεν είχε τρελαθεί. Πρέπει να επαναβεβαιώσουμε τον ρόλο της ισχυρής πολιτικής επί της αγοράς. Οι κίνδυνοι είναι μακροχρόνιοι και τεράστιοι, αλλά οι αγορές υπερβραχυπρόθεσμες. … Δέκα τράπεζες έχουν την ισχύ όλων των κρατών. Πρόκειται για τραπεζικό-χρηματιστικό τέρας. … Αλλά μας χρειάζεται στην Ευρώπη μια μεγάλη φωνή που να θέσει τα προβλήματα σε όλες τις διαστάσεις, ένας Ρούζβελτ ή Τσώρτσιλ που να πει την αλήθεια, ότι ή πάμε σε μια Ευρώπη αλληλέγγυα, ή σε ανεξέλεγκτη καταστροφή. Χρειαζόμαστε αγώνα εναντίον του χρηματιστικού κεφαλαίου»
Φρανσουά Μορέν, “Χρειαζόμαστε έναν νέο Ρούζβελτ ή Τσώρτσιλ στην Ευρώπη”, 2/6/2011
(Συνέντευξη του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου με τον Francois Morin στον, “μάτι” του σοσιαλιστή Πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν στη διοίκηση της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας, ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου της Τουλούζης και συγγραφέα πολλών βιβλίων. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους Γάλλους ειδικούς στον πολύ δύσκολο τομέα της χρηματοπιστωτικής)
***
Για τον σοσιαλισμό του κεφαλαίου
«Όμως ένα περίεργο πράγμα συνέβη στον πολιτικό μας διάλογο: και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, οι πολιτικοί «παίκτες» συμφώνησαν ομόφωνα ότι δεν μπορεί (ή δεν πρέπει) να γίνει κάτι σχετικά με την ανεργία. Έτσι, αντί για μια αποφασιστική στάση ενάντια σε αυτή την πηγή βασάνων και την οικονομική σπατάλη, το μόνο που ακούμε είναι περισσότερες δικαιολογίες για την αδράνεια των υπευθύνων, αμπαλαρισμένες με μια φρασεολογία «σωφροσύνης» και «υπευθυνότητας».
Κάποιος πρέπει επιτέλους να πει το αυτονόητο: το να εφευρίσκεις διαρκώς δικαιολογίες ώστε να αποφύγεις να αντιμετωπίσεις την ανεργία δεν είναι ούτε υπεύθυνο ούτε σώφρον. Πρόκειται αντίθετα για μια νοσηρή απόρριψη της ευθύνης»
Πωλ Κρούγκμαν, “Πως μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ανεργίας”, 2/6/2011
Επιμέλεια: Αλέξανδρος Μπέλεσης
Μέλος της Μ.Κ.Ο. Σόλων
info@solon.org.gr
6 Ιουνίου 2011
