Θα πει ότι η σκέψη μου είναι μονομερής, μονόπλευρη. Πολύ επιθετική προς τους άλλους, πολύ αμυντική προς τον εαυτό της. Πολύ παρατηρητική, ευαίσθητη στη συμπεριφορά των άλλων, ιδιαίτερα όταν αυτή με θίγει, πολύ αναίσθητη στη δική μου συμπεριφορά, ιδιαίτερα όταν αυτή θίγει τους άλλους.
Παραδείγματα:
1) Ένας άνθρωπος παραπονιέται για την αμοιβή που παίρνει από τη δουλειά του και κατηγορεί τον εργοδότη του για τσιγκούνη κι εκμεταλλευτή. Όταν όμως ο ίδιος πληρώνει κάποιον άλλο για κάποια δουλειά του, τότε γίνεται αυτός όσο πιο τσιγκούνης κι εκμεταλλευτής μπορεί. Ή δεν δίνει ποτέ χρήματα στη γυναίκα του, παρ’ όλη τη δουλειά που αυτή κάνει στο σπίτι ή όπου αλλού βοηθάει. Της παίρνει κιόλας και τα δικά της.
2) Ένα παιδί, ο Γιαννάκης, συνηθίζει να βρίζει, να κοροϊδεύει τα άλλα παιδιά. Κάποιο από αυτά, θυμώνει και τον χτυπάει. Τότε ο Γιαννάκης πάει στο δάσκαλο και κατηγορεί το παιδί που τον χτύπησε. Κι αν ο δάσκαλος τον ρωτήσει: Γιατί σε χτύπησε; Μήπως του έκανες τίποτα; Ο Γιαννάκης απαντά: Όχι, δάσκαλε. Εγώ δεν του έκανα τίποτε.
Βρες κι εσύ παρόμοια παραδείγματα από τη συμπεριφορά των άλλων, ή τη δική σου.
Έχεις προσέξει κάποιον που λέει συνέχεια ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι αγενείς, κουτσομπόληδες, εγωιστές, άρπαγες, άδικοι, ενώ αυτός ο ίδιος με την πρώτη αφορμή που του δίνεται, βρίζει, κουτσομπολεύει, ειρωνεύεται τους άλλους, τη γυναίκα του, το φίλο του, το γείτονά του;
Άκουσες ποτέ κανέναν να μιλάει με πάθος για την ειρήνη και την αγάπη, και αμέσως μετά να λέει ότι μόνο αυτός και όσοι ανήκουν στη δική του παράταξη (πολιτική ή θρησκευτική) είναι άνθρωποι καλοί κι όλοι οι άλλοι χαζοί, κακοί, άπιστοι ή προδότες; Κι ότι πρέπει να απομονωθούν ή και να εξοντωθούν; Ενδιαφέρεται αυτός για την ειρήνη ή την αγάπη ή μόνο για την εικόνα του εαυτού του σαν οπαδού μία ιδέας ή μίας παράταξης;
Άσκηση αυτογνωσίας
Τώρα ξέρουμε τι είναι η μονόπλευρη σκέψη. Είναι η δική μας σκέψη, πάντα αυτοπροστατευτική κι εγωκεντρική. Αυτή διαμορφώνει τη συμπεριφορά μας, τις αντιδράσεις μας.
Υπάρχει άλλη σκέψη, άλλη συμπεριφορά, άλλη αντίδραση;
Μπορεί να υπάρξει, μόνο όταν παραδεχτούμε ότι η σκέψη μας είναι πάντα συμφεροντολογική, και την αρνηθούμε.
Παράδειγμα: Ο Γιαννάκης θα μπορούσε να παραδεχτεί ότι έβρισε το παιδί που τον χτύπησε και να πει: Εγώ χτύπησα (έβρισα) πρώτος. Εγώ φταίω που με χτύπησε.
Μπορείς να φανταστείς άλλες καταστάσεις όπου να παραδέχεσαι τη μονόπλευρη, εγωιστική, αυτοπροστατευτική, επιθετική συμπεριφορά σου και να την αρνηθείς;
|