Τα βασικά ρεύματα οικολογικής σκέψης είναι οκτώ: |
1. Η «οικολογία του βάθους» πιστεύει ότι ο άνθρωπος πρέπει να χάσει τα πολιτισμικά προνόμια και να επανέλθει σε ένα καθεστώς ισότητας μέσα στη φύση, να απολέσει την κυριαρχία του. 2. Η «ριζοσπαστική οικολογία» έρχεται να αναγνωρίσει μια δυναμική ανατροπής των σχέσεων του ανθρώπου με τη φύση, σε μια διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν της ήπιας οικολογίας όπου η οικολογία και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση έχουν άλλες προτεραιότητες. Μακριά από τον ισχυρό ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, έχει επαναστατικό χαρακτήρα. Αυτός ο επαναστατικός χαρακτήρας συνίσταται στην ολική απελευθέρωση του ανθρώπου από τον καταναλωτισμό και στην αναζήτηση μιας δυναμικής αλλαγής της οικονομίας ώστε να μην υπάρχει αυτή η δυναμική εμπορευματοποίησης των φυσικών πόρων. Ταυτόχρονα έτσι αποβλέπει σε μια αλλαγή των σχέσεων της παραγωγής και της κατανάλωσης στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό τοπίο. Στοχεύει δηλαδή σε έναν διαφορετικό πολιτισμό με ένα τρόπο που έχει πάλι μια ευρύτητα φάσματος, στους στόχους, αλλά, πολύ περισσότερο στα μέσα, και στις διαδικασίες. 3. Το τρίτο ρεύμα που, και αυτό έχει μια ευρύτητα φάσματος, είναι το ρεύμα της ήπιας οικολογίας. Είναι το ρεύμα της προσαρμογής στις απαιτήσεις της βιώσιμης ανάπτυξης. Μέσα από αυτή την προσαρμογή ο άνθρωπος θα αρχίζει να μετριάζει τις εκτροπές και τις αρνητικές όψεις του καταναλωτικού και βιομηχανικού πολιτισμού, ενώ ταυτόχρονα θα υιοθετεί πιο φιλικές για το περιβάλλον μορφές ανάπτυξης. Σε αυτή την περίπτωση η οικολογία δεν προτάσσεται σαν δεσμευτικός, με μονομερή ισχύ, παράγων. Βρίσκεται σε μια απόπειρα συνδιαλλαγής με την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη και διαμορφώνεται στη βάση ενός πραγματισμού στην πολιτική της δυναμική. Ο πολιτιστικός χάρτης για κάθε ένα από αυτά τα ρεύματα είναι διαφορετικός όμως πρέπει από την αρχή να αναγνωρίσουμε τη συνδρομή και τη δυναμική όλων αυτών των ρευμάτων στη διαμόρφωση του πολιτιστικού χάρτη σε σχέση με το περιβάλλον και τη φύση. Ιδιαίτερα δε σήμερα καθώς έχουμε καθυστερήσει στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών και καθώς πρόκειται να αντιμετωπίσουμε συνέπειες που εξωθούν τις εξελίξεις σε δυναμικές αλλαγές. 4. Οι διαφοροποιήσεις φτάνουν και στο επίπεδο των σχέσεων του ανθρώπου με τις άλλες μορφές ζωής όπου σε κάποιες περιπτώσεις διαφαίνεται ως τάση αυτών που σκέπτονται με όρους οικοσυστήματος να παραιτηθεί ο άνθρωπος από την προβολή των δικών του αξιών πάνω στη φύσηέστω και αν αυτές οι αξίες εξευγενισμού, είναι αξίες αβλάβειας, εξοικείωσης και αμοιβαίας ανάπτυξης σχέσεων μεταξύ ανθρώπου και έμβιων όντων. Θα μπορούσαμε αυτή την τάση να την πούμε «άγρια οικολογία». 5. Ένα ιδιαίτερο ρεύμα που θα πρέπει να αναδείξει κανείς είναι αυτό το ιδιαίτερα μαζικό ρεύμα των φιλοζωικών κινήσεων και οργανώσεων που αναδεικνύουν σαν μέτρο της σχέσης του ανθρώπου με τον πολιτισμό, τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα.Αυτό το ρεύμα έχει πολλές σημαντικές μέχρι τώρα παρακαταθήκες από μεγάλες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας.
|