Πώς όμως θα ερμηνευτεί και θα επιτευχθεί αυτή η ισορροπία πολιτικών και προτεραιοτήτων; Εδώ βλέπουμε ξανά την ανάγκη για ενεργό ωριμότητα του λαού. Η ισορροπία πρέπει να έχει κατεύθυνση, αλλιώς θα μιλάμε για το ανέφικτο, δηλαδή για ισορροπία μέσα στο χάος.
Όταν μιλάμε για ηγεσία, συνήθως, σκεπτόμαστε την οργανωμένη εξουσία, αυτήν που έχει δύναμη επιβολής. Κανένα άλλο στοιχείο της ηγεσίας δεν μας απασχολεί, παρά μόνον μία επιπλέον αόριστη προσδοκία ή ευχή ότι ο ηγέτης θα είναι αρκετά καλός ώστε να φροντίσει για το καλό του λαού.
Πεντακόσια χρόνια πριν , ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πρότεινε μια ριζοσπαστική θεωρία για να εξηγήσει ένα επιστημονικό μυστήριο. Όταν η σελήνη βρισκόταν στην φάση ημισελήνου, ήταν δυνατόν να διακρίνει κανείς ένα αμυδρό περίγραμμα του υπόλοιπου κύκλου.
Μία κυβέρνηση είναι όργανο της εκτελεστικής εξουσίας, που χρησιμοποιεί τον κρατικό μηχανισμό για να εκπληρώσει τους σχεδιασμούς της σύμφωνα με τον κοινό νόμο και το σύνταγμα.
Η λαϊκή εντολή είναι η εντολή που δίνει ένα πολιτικό υποκείμενο, ο λαός, στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του να κυβερνήσουν. Η εντολή αυτή, εφ’ όσον πηγάζει από το κυρίαρχο πολιτικό υποκείμενο, τον λαό, δεν μπορεί παρά να έχει τουλάχιστον μια κάποια βαρύτητα, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν στο να λειτουργήσει πραγματικά.
Έχουμε δώσει δυσανάλογα μεγάλη σημασία στην ελευθερία έκφρασης, αλλά σχεδόν μηδαμινή σημασία στο ίδιο το περιεχόμενο της ελευθερίας και της γνώμης που θα χρησιμοποιήσει αυτή την ελευθερία.
Τι είναι τέχνη; Ποιος είναι ο πυρήνας της προσπάθειας του ανθρώπου πίσω από την τέχνη; Ποιον σκοπό εξυπηρετεί αυτή, έστω και ασυνείδητα;
Μέσα από τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος, αρχίζει να διαφαίνεται η ανάγκη για επαναπροσδιορισμό ορισμένων εννοιολογικών αφαιρέσεων και της σημασίας τους για την ανθρώπινη ζωή, όπως είναι η αξία του ανθρώπου αλλά και άλλες.
Οι όροι, στην πραγματικότητα, αποτελούν φορείς νοημάτων. Και οι συμβολισμοί (όχι τα σύμβολα) είναι μεν φορείς νοημάτων, αλλά στο παρόν άρθρο τούς χρησιμοποιώ με έναν συγκεκριμένο τρόπο που ίσως δεν είναι απόλυτα ακριβής.
Τα τραγικά γεγονότα στο Αφγανιστάν έχουν τραβήξει την παγκόσμια προσοχή και πολλοί διεθνείς παρατηρητές αμφισβητούν την προβολή των ΗΠΑ εκτός των συνόρων τους και την ικανότητα της Ουάσινγκτον να διατηρήσει τη στρατηγική της υπεροχή και το ίδιο το μέλλον της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων.
Μπορεί κανείς να απορήσει στον υπέρτατο βαθμό πώς είναι δυνατόν το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων, με την προφανή δύναμη των αριθμών που διαθέτει και την αγανάκτηση που συνήθως αισθάνεται εναντίον κάθε εξουσίας, να είναι τόσο αδύναμο μπροστά της.
Για να εξηγήσω τι εννοώ με τον τίτλο του άρθρου, παραθέτω ορισμένους ορισμούς για το τι είναι η πολιτική.
Η έννοια του απολύτου διεισδύει αόριστα και ανεπαίσθητα σε κάθε μας σκέψη, βρίσκεται μέσα στη φύση μας, γιατί το απόλυτο δεν βρίσκεται κάπου εκεί έξω, έξω από εμάς, αλλά παντού.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχει μόνο η ελευθερία αλλά και η ευθύνη. Η ελευθερία χωρίς την ευθύνη είναι αδύνατη. Όσον αφορά τους ενεργούς παράγοντες που εμπλέκονται στη δημοκρατία, όπως και οπουδήποτε, αυτοί είναι: Η συλλογικότητα και τα μέλη της ως ο υποκειμενικός παράγοντας
Ερευνητές έχουν αποκαλύψει 33 ιούς που συντηρούνταν σε πάγους αρχαίου παγετώνα, και οι 28 από αυτούς είναι άγνωστοι μέχρι τώρα στην επιστήμη.
Πιστεύω ότι η αποδόμηση ως γενική τάση και λειτουργία διακατέχει το σύνολο της σκέψης της λεγόμενης γαλλικής σχολής, τους μεταδομιστές κτλ, πέραν του ιδιαίτερου κλάδου της αποδόμησης που θεμελίωσε ο Ντεριντά.
Το παρόν προορίζεται να είναι το πρώτο σε μια σειρά άρθρων με κύριο θέμα την κρισιμότητα αλλά και την αναζωογόνηση της πολιτικής. Καταλαβαίνω πως δεν πρόκειται για εύκολο εγχείρημα, καθώς είναι δύσκολο να δοθούν «έτοιμες» απαντήσεις.
Αυτές οι έννοιες βρισκόντουσαν πάντοτε στο επίκεντρο της φιλοσοφικής σκέψης με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αλλά βρισκόντουσαν και στο επίκεντρο των προβλημάτων της ανθρωπότητας.
Ένας από τους πιο αξιόλογους φιλοσόφους του εικοστού αιώνα, ήταν ο υπαρξιστής Karl Jaspers (1883-1969).
Σύμφωνα με τον προβληματισμό που θα παραθέσω πιο κάτω, δηλαδή το εύρος του ορθολογισμού, δεν νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο να δώσω και την απάντηση. Οπότε κυρίως θα θέσω ερωτήματα και θα προσπαθήσω να αφαιρέσω στάσεις και θεωρήσεις, που σε μια πιο προσεκτική εξέταση αναδεικνύονται ανορθολογικές και παντοτινή υπονόμευση της λογικής.
Οι ιδέες και η σύνθεσή τους αποτελούσαν ανέκαθεν ένα από τα σπουδαιότερα προβλήματα της ανθρωπότητας. Παίρνοντας, λοιπόν, ερέθισμα από δύο αποσπάσματα της σκέψης του Μορίς Μπλανσό, θέλησα να παραθέσω μερικούς προβληματισμούς μου
Αυτές οι σκέψεις δεν βασίζονται σε ιδιαίτερες γνώσεις για την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά προσπαθούν να αγγίξουν κάποιες πτυχές ψυχολογικού και ίσως φιλοσοφικού χαρακτήρα που αφορούν την ανθρώπινη νοημοσύνη.
Την έννοια «ακραία φτώχεια» την ξέρουμε όλοι και αποδεχόμαστε την ύπαρξή της. Σε γενικές γραμμές έχει γίνει δεκτό ότι εισόδημα μικρότερο από 1,90 δολάρια την ημέρα θεωρείται ακραία φτώχεια.
Οι κοινωνικές θεωρίες έχουν κατ’ ανάγκην ένα διαπιστωτικό μέρος, δηλαδή διαπιστώνουν αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία, πράγμα που έχει βέβαια έναν βαθμό δυσκολίας,
Το επόμενο παράδειγμα είναι από τους Γάλλους αυτοκράτορες πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Ενώ ο λαός είχε προβλήματα κυριολεκτικά επιβίωσης,
…Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τα ίχνη της παραβίασης της λογικής συνοχής του κόσμου που έχουν οδηγήσει επανειλημμένα (κυκλικά) σε αυτό το φαινόμενο. Αυτή η κατανόηση και μόνο θα μπορούσε να οδηγήσει σε οριστική λύση του προβλήματος.
Στο 5ο βιβλίο των Ιστοριών του Θουκυδίδη, έχει καταγραφεί ο αξιομνημόνευτος και πάντα επίκαιρος διάλογος μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων στα 416 π.Χ., δηλαδή στο 15ο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, του εμφυλίου πολέμου που ισοπέδωσε την Ελλάδα και την έκανε αγνώριστη ψυχικά και υλικά.
Δυστυχώς, δεν είναι μόνον τα προηγούμενα προβλήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν. Είναι και ένας αναδυόμενος τομέας, αυτός της τεχνητής νοημοσύνης. Αυτή θα αποτελέσει την επόμενη μεγάλη αλλαγή – αλλά θα είναι αρνητική δεδομένης της συνολικής κατάστασης και της ηθικής ανωριμότητας τόσο των ελίτ όσο και των κοινωνιών.
Ένα μέρος της τεχνολογίας πρέπει να αναφερθεί ιδιαίτερα, γιατί είναι ίσως το σημαντικότερο κομμάτι της σύγχρονης τεχνολογίας, είναι το διαδίκτυο. Είναι ίσως το σημαντικότερο, γιατί καθιστά την αλληλεπίδραση των λαών, των πολιτισμών και των ατόμων εφικτή ή, έστω, πολύ ευκολότερη.
Όπως είναι κοινώς αποδεκτό στη Μακροβιοτική Σκέψη, το φαγητό μεταβολίζεται και μετατρέπεται σε σωματικά κύτταρα. Ακόμη πιο συγκεκριμένα, πρώτα μετασχηματίζεται σε ερυθρά αιμοσφαίρια και εν συνεχεία σε σωματικά κύτταρα. Η γνωστή φράση «Ότι τρως είσαι…» έχει...
Τρεις είναι οι θεμελιώδεις μορφές κοινωνικής πραγματικότητας που αποτελούν αντίθεση στην ειρήνη: α) ο φασισμός, β) ο καταναλωτικός κύκλος της αστικής κοινωνίας και γ) η εκκεντρική σύλληψη του πλουραλισμού που αναιρεί το ανθρωπολογικό συμβόλαιο στη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο, τη φύση και τον κόσμο.
Η ανοιχτή κοινωνία πρέπει να είναι αποτέλεσμα και όχι αίτιο της αδελφοσύνης, γιατί ο ανθρωπισμός είναι ενδιάθετος, όχι οργάνωση.
Στη μεγαλύτερη παγκόσμια κρίση της εποχής μας οι περισσότεροι αναφέρονται στο έλλειμμα της παιδείας και την αρνητική επίδραση που έχει αυτό στην κατάσταση των ανθρώπων ατομικά και κοινωνικά. Τι όμως αντιλαμβάνονται υπό τον όρο...
