ΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ (του Γιάννη Σιώτου)

Πολλοί άνθρωποι αγαπούν τους αριθμούς: τους βοηθούν, όπως λένε, να αποκτήσουν μια πιο απτή και συγκεκριμένη εικόνα για τη… ζωή και την κοινωνία. Αυτή η «αγάπη» για τους αριθμούς στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού μετατράπηκε σε υστερία. Μπορεί να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από αριθμούς, που ο καθένας τους εκφράζει μια διαφορετική ανθρώπινη πραγματικότητα. Όμως αυτοί οι «αριθμοί του νεοφιλελευθερισμού» δεν είναι καθάριοι.

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΡΑΛΥΣΗ, ΕΝΑΣ ΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (του Βασίλη Καραποστόλη)

Ένα από τα πιο χτυπητά παράδοξα των ημερών μας είναι το ότι, αν και ανασφαλείς, οι άνθρωποι αποφεύγουν να πάρουν τα μέτρα τους. Επικρατεί ένα διάχυτο «μούδιασμα», όλοι το αντιλαμβάνονται, όλοι το νιώθουν. Αλλά η σκέψη τους αποφεύγει να θέτει καθαρά και ανοιχτά το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι κίνδυνοι γύρω και ο απειλούμενος να μην μπορεί και σχεδόν να μη θέλει να γίνει εγρήγορος;

Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑ, ΕΝΑΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)

Η επωνυμία και το όνομα είναι λέξεις των οποίων το νόημα και η αξία θεωρούνται τόσο αυτονόητα, ώστε να μην απασχολούν κανέναν, και μόνον σε μια διαδικασία αληθινής αυτογνωσίας που συσχετίζει το άτομο με το περιβάλλον του (και όχι ομφαλοσκόπησης) μπορεί να διερευνηθεί το περιεχόμενό τους και η σχέσης τους.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΠΟΜΑΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ (του Θωμά Ψήμμα)

Ο σπουδαίος Γερμανός κοινωνιολόγος Max Weber (επονομαζόμενος και “Marx της μπουρζουαζίας”) στο διάσημο έργο του «Η προτεσταντική ηθική ...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ (του Θανάση Μπαντέ)

Με δεδομένο ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό ον, είναι ξεκάθαρο πως δεν υφίσταται ολοκλήρωση σε ατομικό επίπεδο μακριά απ...

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ (του Γιώργου Κουτσαντώνη)

Aναμφισβήτητα ο μετασχηματισμός της κοινωνίας σε κάτι (ενδεχομένως) καλύτερο, αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, αλλά και σύνθετα ζη...

Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΛΟΓΑ (της Κατερίνας Δ. Χατζοπούλου)

Είναι γενικότερη διαπίστωση ότι η καθημερινή επικοινωνία μας δεν είναι πάντα η καλύτερη, πράγμα το οποίο δημιουργεί προβλήματα στις μεταξύ μας σχέσεις. Συχνές είναι οι εντάσεις και οι συγκρούσεις, στις οποίες άλλοτε μπορεί να υπάρχουν βαθύτερα και πραγματικά αίτια, για παράδειγμα αντικρουόμενων συμφερόντων, άλλοτε όμως οι συγκρούσεις αυτές είναι αποτέλεσμα ασυνεννοησίας και λογικών σφαλμάτων που γίνονται ασυναίσθητα

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ (του Δημήτρη Α. Δημητριάδη)

Παρακάμπτοντας το πρόβλημα ορισμού του πολιτισμού, μια και η πολυσύνθετη σημασία του όρου κάνει τα όριά του μεταβλητά και ακαθόριστα, στεκόμαστε στη σταθερή διαπίστωση πως ο πολιτισμός αποτελεί την πιο ουσιώδη μορφή των κοινωνικών συνειδήσεων.
Διευρύνοντας τον όρο, θεωρούμε ότι στον πολιτισμό περιλαμβάνουμε όχι μόνο την τέχνη, τη γνώση, το στοχασμό, αλλά την ίδια τη ζωή και την παράδοση σε όλες τις μορφές και τους τρόπους της. Ο πολιτισμός είναι θέμα λειτουργικό, αφού είναι πάντοτε τοποθετημένος στον κεντρικό άξονα της εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής των ανθρώπων.

Διαβάστε περισσότερα...

ΑΣΦΑΛΕΙΑ: ΑΝΑΓΚΗ Ή ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η βασική μέριμνα του ανθρώπου είναι η ασφάλεια, είναι το θεμέλιο της ζωής του και αφορά την επιβίωσή του. Όλα τα άλλα φαίνονται εποικοδομήματα  – ακόμη κι αν δεν είναι. Είναι όμως μια έννοια που ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί ως αυτονόητη παραπλανητικά και χωρίς εμβάθυνση στο νόημά της.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΥΦΛΩΝΕΙ (του Χρήστου Τσαντή)

Ο «πολιτισμός» των στρατοπέδων συγκέντρωσης 
«Προφανώς, κανείς δεν θέλει να ξέρει ότι η σύγχρονη ιστορία έχει δημιουργήσει ένα καινούργιο είδος ανθρώπινων όντων – αυτό το είδος που κλείνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους εχθρούς του και στα στρατόπεδα εγκλεισμού από τους φίλους του…» Χάνα Άρεντ

Διαβάστε περισσότερα...

ΟΥΤΟΠΙΑ: ΜΙΑ ΒΟΛΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)

Αν η κατάσταση του κόσμου δεν ήταν σήμερα τόσο οριακή, όχι μόνον για τον πολιτισμό αλλά και για τη φυσική επιβίωση του ανθρώπου και του πλανήτη ολόκληρου, το ζήτημα της ουτοπίας και ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προκαλεί θυμηδία με την ανοησία και τις παιδαριώδεις υπεκφυγές μπροστά στο αληθινό νόημά της.

Διαβάστε περισσότερα...

ΜΠΡΟΥΝΟ ΜΠΕΤΕΛΧΑΪΜ – Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ

Το νόημα και η σημασία των λαϊκών παραμυθιών Η δυνατότητα των ανθρώπων να ανακαλύπτουν το δικό τους δρόμο για το νόημα στη ζωή, βρίσκο...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ (του Κωνσταντίνου Σαπαρδάνη)

Σε ένα από τα πιο γνωστά κείμενα του Πλάτωνα, ο Σωκράτης συναντά τον Πρωταγόρα, όπου διαφωνούν για το αν μπορεί να διδαχτεί η πολιτική ...

Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ (του Γιώργου Λιερού)

Σωματικά ξοδεύω το 93% του χρόνου μου στις ΗΠΑ και περιστασιακά σε άλλες βιομηχανικές χώρες και περίπου το 7% στη Νέα Γουινέα. Συναισθηματικά εξακολουθώ να ξοδεύω μεγάλο μέρος του χρόνου και των σκέψεών μου στη Νέα Γουινέα… Όταν βρίσκομαι στη Nέα Γουινέα είναι σαν να βλέπω για τον λίγο τον κόσμο με ζωηρά χρώματα, όταν οπουδήποτε αλλού ο κόσμος, συγκριτικά, μοιάζει γκρίζος. ~  Jaret Diamond

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (του Δημήτρη Α. Δημητριάδη)

«Τη γη δεν την κληρονομήσαμε, την έχουμε δανειστεί απ’ τα παιδιά μας». Υπάρχει κάτι παρανοϊκό στον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε ...

Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΡΚ…

Από τη μέρα που γεννήθηκε έμαθε να ζει χωρίς τα δύο του χέρια. Κι όμως, αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για τον Mark Goffeney ώστε να χτίσει την καριέρα που είχε ονειρευτεί.

Διαβάστε περισσότερα...

«ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ» (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)

Αυτή η φράση απεικονίζει μια βαθιά πεποίθηση των ανθρώπων, ότι οι ίδιοι δεν έχουν ευθύνη για όσα δεινά συμβαίνουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά ότι υπάρχει πάντοτε ένα αίτιο εξωγενές, έστω και αν αυτό δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά κοινωνικό. Αυτή η τάση οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως στο ότι ο άνθρωπος:

Διαβάστε περισσότερα...