α όρια της χρήσης του ανθρώπινου ψυχισμού, όπως φαίνεται και από τον ανθρώπινο ψυχισμό των εποπτικών παραστάσεων, των δομικών στοιχείων του κόσμου και της σχέσης της ανθρώπινης με αυτά έχουν διευρυνθεί σε μια περίοδο όπου η συνείδηση της αιτιατής συνοχής του εαυτού μας και του κόσμου δεν έχει καλλιεργηθεί επαρκώς,
Μια νυχτερίδα με προβλήματα αντίληψης στο υπερευαίσθητο sonar της, μια τυφλή καθηγήτρια φυσικής ειδική στην ανάλυση των χρωμάτων, ένας μοναχικός τύπος με ένα σπιρτόκουτο, ένα πανέξυπνο ηλεκτροφόρο ψάρι του Αμαζονίου, με βραχυκυκλωμένο τον δεξιό αισθητήρα της ηλεκτρότητας, ένας πρίγκιπας με ρούχα τσαγκάρη κι ένας ερασιτέχνης φωτογράφος, βρίσκονται στον προθάλαμο αναμονής ενός οφθαλμιατρείου.
Ως είδος, εξελισσόμαστε διασχίζοντας το ένα σημείο κρίσης μετά το άλλο. H πρόοδος του πολιτισμού πραγματοποιείται μέσα από σημεία κρίσης. Η κρισιμότερη αδυναμία μας είναι η δυσκολία μας να ανακαλύψουμε και να κυκλοφορήσουμε το νέο που μας είναι χρήσιμο. Αυτό ισχύει στο πεδίο των ιδεών, της βιωματικής συνειδητότητας, στο πεδίο των σχέσεων και της οργάνωσης.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
