ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ της γενικευμένης χρεοκοπίας έγινε πολύς λόγος για την ανάγκη μιας σημερινής «σεισάχθειας», κατά τα πρότυπα των μεταρρυθμίσεων του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα, όταν στις αρχές του 6ου π.Χ. διαγράφηκαν τα χρέη και απαγορεύτηκε εφεξής η υποδούλωση των ανθρώπων ένεκα χρεών. Αυτό όμως που δεν συζητήθηκε ήταν το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου έγιναν αυτές οι μεταρρυθμίσεις, καθώς επίσης το σύνολο των μεταρρυθμίσεων αυτών. Χωρίς αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, η «σεισάχθεια» μένει μετέωρη, όπως πολλά πράγματα στην Ελλάδα, ακόμη και η ίδια η χώρα.
Είναι φανερό ότι οι εταιρείες παραγωγής μεταλλαγμένων σπόρων επιμένουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, επικαλούμενες οτιδήποτε θα τις διευκόλυνε (νόμους, επιστημονικές έρευνες, την παγκόσμια φτώχεια και την κατάσταση της γεωργίας), για να επιτραπεί στην Ε.Ε. η είσοδος ορισμένων μεταλλαγμένων προϊόντων, όπως ο σπόρος καλαμποκιού, για καλλιέργεια. Οι επιμέρους χώρες της Ευρώπης διατηρούν τη δική τους εθνική πολιτική, ενώ παράλληλα η ΕΕ υποκύπτοντας στις πιέσεις των ευρωπαίων πολιτών διατηρούσε ώς τώρα μία αρνητική στάση.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
