Η πτώση της Δύσης: Η φυγή προς τα εμπρός για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο «Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από τους τακτικούς στρατούς. Αν ο αμερικανικός λαός επιτρέψει στις...
Στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα και μετά από «το τέλος της ιστορίας» αναδείχθηκε ως βασική συνθηματική έκφραση ο όρος παγκοσμιοποίηση. Η θεωρία για το «τέλος της ιστορίας» κατέρρευσε πολύ γρήγορα έστω και υπό την...
Η αφορμή για αυτό το θέμα διαπραγμάτευσης ξεκινάει από ένα κείμενο του καθηγητή Πανεπιστημίου του Pittsburgh της Πενσιλβάνια του Όλιβερ Ράϊζερ πριν από περίπου 60 χρόνια που προσδιορίζει, προφητικά θα έλεγε κανείς, τα σενάρια κινδύνου του μέλλοντος, εστιάζοντας σε μια συστημική παρατήρηση για την περίπτωση της ιστορίας της Ιαπωνίας.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η αλληλεγγύη έγινε ένα από τα θεμελιώδη σημεία του πολιτικού λόγου στη δύση. Φυσικά, στον νου πολλών ανθρώπων αυτό ισχύει, αλλά δεν παύει να είναι μια αόριστη έννοια που αγγίζει μόνον τον συναισθηματικό κόσμο και καθόλου τον κόσμο των εννοιών.
Η Ιδεολογία είναι ένα σύνολο νοοτροπίας κατευθυντικής μέσω αρχών και σκοπών. Είναι ένα διαρθρωμένο σύστημα κατεύθυνσης, σχέσης, ερμηνειών και εννοιών με κατανόηση της πραγματικότητας μέσα από συνειδησιακές αποδοχές και όρια.
Η Ειρήνη είναι ένα ισχυρότατο κέντρο ενδιαφέροντος του ανθρώπου, ταυτόσημο με την ασφάλεια. Σχετικά επιπόλαια ο άνθρωπος την έχει ταυτίσει ολοκληρωτικά με την απουσία στρατιωτικών συγκρούσεων, χωρίς να έχει εμβαθύνει στη φύση και τα αίτιά της, παρακολουθώντας έτσι σαν απλός θεατής και όχι σαν υπεύθυνος και αληθινός συμμέτοχος τα γεγονότα στον κόσμο.
Είναι πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει και στο οποίο είδαμε ότι οι πολιτικοί όχι μόνον δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην ορθή διακυβέρνηση μιας χώρας, αλλά, όπως αποκαλύπτεται από τις περιπτώσεις της διαφθοράς, είναι και επιζήμιοι. Επιπροσθέτως, μαζί με τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, επηρεάζουν και τη ροή πληροφορίας (δημοσιογράφους, δίκτυα κ.ά.).
