Οι εγγενείς ηθικές αξίες στη Βαθιά Οικολογία και τη θεωρία της Βιώσιμης Ανάπτυξης Αρχικά-εισαγωγικά είναι σημαντικό να δούμε πού διαφέρει η παραδοσιακή από την οικολογική ηθική. Η παραδοσιακή ηθική είναι ανθρωποκεντρική. Ο άνθρωπος ως...
Με δεδομένο ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό ον, είναι ξεκάθαρο πως δεν υφίσταται ολοκλήρωση σε ατομικό επίπεδο μακριά από τους άλλους ανθρώπους. Όμως, η ολοκλήρωση είναι συνυφασμένη με την ευτυχία,...
Το όραμα για τη δημιουργία μιας “ιδανικής κοινωνίας” στηρίζεται στις πανανθρώπινες αξίες που η κλασική Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. και ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός του 18ου αιώνα δημιούργησαν. Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα-ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά....
Ο νεοφιλελευθερισμός τραυμάτισε βαθιά τα αξιακά πρότυπα της αριστεράς, δηλαδή τις ιδέες της κοινότητας, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της συμπάθειας, της συνύπαρξης, του ενεργού ενδιαφέροντος για τον άλλο. Χιλιάδες ατομικοί εγωισμοί, απελευθερωμένοι από τις...
«Η ανθρωπότητα πρέπει πρώτα να δει αν θέλει να ζει. Αυτή πρέπει κατόπιν, να αναρωτηθεί αν θέλει μόνο να ζει ή εκτός απ’ αυτό, να καταβάλει την αναγκαία προσπάθεια για να συντελεστεί, μέχρι στον...
Το ζήτημα του περιβάλλοντος (στο οποίο βρίσκονται τα ζώα και τα φυτά, τα τοπία και οι βιότοποι) είναι κατά βάση ένα πρόβλημα συνείδησης, ένα πρόβλημα (κοσμο)θεώρησης. Είναι κυρίως πρόβλημα ενός ολοκληρωτισμού στη σκέψη, όπου ο άνθρωπος...
Η Σύνοδος στην Κοπεγχάγη χαρακτηρίστηκε ως αποτυχία και πράγματι τέτοια ήταν. Ας τη δούμε όμως στα επιμέρους:
1) Ήταν μια αποτυχία γενικά του πολιτικού συστήματος (και κυρίως των περισσοτέρων ηγετών) να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κατέδειξε περισσότερο παρά ποτέ πόσο αδυνατούν να συλλάβουν ένα όραμα και να σχεδιάσουν πάνω σ’ αυτό
Το 7ο τροχαίο ατύχημα με θύμα αρκούδα κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών, σημειώθηκε χθες τα μεσάνυχτα στην Εγνατία Οδό, κοντά στον κόμβο των Μαυραναίων.
Η ενήλικη αρσενική αρκούδα ήταν περίπου 25 ετών και κυριολεκτικά πολτοποιήθηκε από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα 3 αυτοκινήτων.
Έχουμε εκπαιδευτεί από πολύ μικρή ηλικία να κοιτάμε “έξω” από μας. Μαζεύουμε εικόνες από την οικογένεια μας, την φύση, την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Μαζεύουμε εικόνες από ανθρώπους, αγαπημένους και μη, εικόνες από αντικείμενα.
Είναι φανερό πλέον ότι ο άνθρωπος που προσδιορίζεται ή, μάλλον, οριοθετείται αποκλειστικά από την εργασία του, από τη σχέση του με το σπίτι του και την οικογένειά του, από τον πλούτο του και από την δημοτικότητά του είναι ένας άνθρωπος τελείως ανεπαρκής για τα νέα παγκόσμια δεδομένα που απαιτούν λύσεις συνεργατικών και ολιστικών προσεγγίσεων.
Θα επιχειρήσουμε στο παρόν άρθρο να δώσουμε μόνον την εικόνα τού κατά την άποψή μας βασικού προβλήματος, χωρίς αναλυτικότητα των επιμέρους μορφών της ισότητας όπως διαμορφώνονται με τις σημερινές αντιλήψεις.
Ο άνθρωπος εκ των πραγμάτων αδυνατεί να είναι αθάνατος και, ταυτόχρονα, για λόγους ηθικής και κοινωνικής συνοχής η όποια σωματική ταυτοποίηση και χρονική του διάρκεια δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να είναι εξουσιαστικά ανεμπόδιστη...
