Θεωρούμε ότι σήμερα είναι σκόπιμο να ανοίξουμε τη συζήτηση πάνω στην έννοια του συντηρητισμού και να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε χωρίς προκαταλήψεις, εμμονές και δογματισμούς την πραγματική του ιστορική διάσταση.
Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ προσφέρονται για μια σειρά κατηγοριών και επικρίσεων. Κυρίως όμως προσφέρουν –στον υπόλοιπο πλανήτη– μια ευκαιρία να θυμηθεί ποιο είδος “δημοκρατίας” και οικονομικής ανάπτυξης θέλει η Ουάσινγκτον να επιβάλλει, όποτε και όπου το θεωρήσουν σκόπιμο τα οικονομικά συμφέροντά της.
Παρατηρώντας τον κύκλο των εξελίξεων που ξεκίνησε με το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα μπορούμε να πούμε ότι σηματοδοτήθηκε από μια νέα φάση, διαπραγματευτική αρχικά, του Μεσανατολικού με τις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ. Στην συνέχεια σηματοδοτήθηκε από την ανάπτυξη του νέο – συντηρητισμού και του νέο – «φιλελευθερισμού» αρχικά στη χούντα του Πινοσέτ και ύστερα στις αναπτυγμένες οικονομίες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας πρωταρχικά με τους Ρήγκαν και Θάτσερ.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
