Η ιδέα της ελευθερίας (που είναι ουσιαστικά η κυριότερη ιδέα για την ανθρωπότητα) και η ανεξαρτησία είναι όροι σχεδόν ταυτόσημοι, αλλά η ελευθερία είναι πολύ ευρύτερη και πιο περιεκτική, περιέχοντας όχι μόνον την απελευθέρωση από τα εμπόδια (ελευθερία από κάτι), αλλά και ένα νόημα περισσότερο αυθύπαρκτο και σχετικό με τη φύση του όντος.
Στην αναζήτηση της ελεύθερης βούλησης (για την οποία τόσο πασχίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, τουλάχιστον ο δυτικός) συναντάμε ένα επόμενο δύσκολο σημείο, που δεν καταλαβαίνουν αυτοί που αναζητούν ριζοσπαστικές ή άμεσες λύσεις (κατά φαντασίαν, βέβαια).
Μπορεί κανείς να απορήσει στον υπέρτατο βαθμό πώς είναι δυνατόν το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων, με την προφανή δύναμη των αριθμών που διαθέτει και την αγανάκτηση που συνήθως αισθάνεται εναντίον κάθε εξουσίας, να είναι τόσο αδύναμο μπροστά της.
Πιστεύω ότι η αποδόμηση ως γενική τάση και λειτουργία διακατέχει το σύνολο της σκέψης της λεγόμενης γαλλικής σχολής, τους μεταδομιστές κτλ, πέραν του ιδιαίτερου κλάδου της αποδόμησης που θεμελίωσε ο Ντεριντά.
Αυτές οι έννοιες βρισκόντουσαν πάντοτε στο επίκεντρο της φιλοσοφικής σκέψης με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αλλά βρισκόντουσαν και στο επίκεντρο των προβλημάτων της ανθρωπότητας.
Οι ιδέες και η σύνθεσή τους αποτελούσαν ανέκαθεν ένα από τα σπουδαιότερα προβλήματα της ανθρωπότητας. Παίρνοντας, λοιπόν, ερέθισμα από δύο αποσπάσματα της σκέψης του Μορίς Μπλανσό, θέλησα να παραθέσω μερικούς προβληματισμούς μου
Οι σημερινοί άνθρωποι, όπως και οι προηγούμενοι και μάλλον και οι επόμενοι, αντιλαμβάνονται την ειρήνη με έναν τρόπο που εγγυάται τον πόλεμο και την καταστροφή. Τόση επιθυμία για ειρήνη και να καταλήγει σε πολέμους και καταστροφές;!
Αναφερόμαστε συχνά στον φόβο του θανάτου, γιατί είναι το θεμέλιο -θα λέγαμε- πάνω στο οποίο στηρίζεται για αχανή χρόνο ο ανθρώπινος πολιτισμός, έχει διαπεράσει τις ποιότητές του και έχει χαρακτηρίσει τη σκέψη των ανθρώπων.
Κάθε γνώση είναι δύναμη και η δύναμη είναι ουδέτερη, το πρόσημό της εξαρτάται από τους δικούς μας σκοπούς που τη χρησιμοποιούμε.
Η τεχνολογία είναι η εφαρμογή των επιστημονικών γνώσεων και, επομένως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιστήμη. Το θεωρητικό όμως βάρος και την σε κάποιο βάθος κατανόηση του κόσμου φέρει η επιστήμη.
Το “θαύμα” του δυτικού κυρίως πολιτισμού είναι η τεχνολογία με τις ανέσεις που παρέχει στον άνθρωπο αλλά και τα μέσα καταστροφής του.
Το νόημα της προόδου εκφράζεται με δύο τρόπους ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται ο άνθρωπος σε αυτό: είτε μέσω της επιθυμίας είτε μέσω μιας βαθιάς ανάγκης του.
Εδώ τίθεται και το βασικό ερώτημα: Αν είμαι ελεύθερος, τότε μπορώ να επιλέξω τη σκλαβιά σαν έκφραση της ελευθερίας αυτής; Ναι, μπορεί να την επιλέξει κανείς σαν άτομο, αλλά αυτό αναπόφευκτα θα κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις δυσαρμονίας και αυτοκαταστροφής της επιλογής του,
Όλα όσα κάνουμε στη ζωή αποκαλύπτουν την ύπαρξη και τη λειτουργία μιας Θεμελιώδους Σχέσης από την οποία πηγάζουν όλες οι σχέσεις. Αυτό συμβαίνει επειδή η ίδια η Συνείδηση είναι Σχέση, δηλαδή επειδή, σε αδρές γραμμές βέβαια, υπάρχει το υποκείμενο ως παρατηρητής, το παρατηρούμενο και η λειτουργία όχι μόνον της παρατήρησης αλλά και της δημιουργικής αντίδρασης του υποκειμένου.
Ο φόβος είναι ο δεύτερος παράγοντας που επηρεάζει βαθιά τη σεξουαλικότητα. Η τεκνοποίηση ως αποτέλεσμα της σεξουαλικής λειτουργίας εξασφαλίζει την επιβίωση του είδους και δευτερευόντως τη συνέχεια της οικογένειας, των οικείων, του εαυτού.
Το ότι η μεσαία αστική τάξη καταστρέφεται είναι πασιφανές πλέον και πάντοτε αυτή η τάξη ήταν εκείνη που καταστρεφόταν από τις οικονομικές δυσχέρειες. Αρκεί να δει κανείς τι έγραφε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ πριν την Γαλλική Επανάσταση στην Πολιτική Οικονομία του για την εποχή του λες και επρόκειτο για τη δική μας
«Τί συμβαίνει με τον δρόμο που ακολουθεί τώρα η εποχή μας; Δεν φαίνεται να τον γνωρίζει πολύ καλά ή να επιθυμεί να τον γνωρίσει και οι σπάνιοι διαβάτες που θέλουν όχι να φωτίσουν τα βήματά μας αλλά να εξιχνιάσουν το μυστικό της διαδρομής, συνήθως αποβάλλονται από τους άλλους οδοιπόρους». Κώστας Αξελός – Σε αναζήτηση του α-διανόητου
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
