Παρακάμπτοντας το πρόβλημα ορισμού του πολιτισμού, μια και η πολυσύνθετη σημασία του όρου κάνει τα όριά του μεταβλητά και ακαθόριστα, στεκόμαστε στη σταθερή διαπίστωση πως ο πολιτισμός αποτελεί την πιο ουσιώδη μορφή των κοινωνικών συνειδήσεων.
Διευρύνοντας τον όρο, θεωρούμε ότι στον πολιτισμό περιλαμβάνουμε όχι μόνο την τέχνη, τη γνώση, το στοχασμό, αλλά την ίδια τη ζωή και την παράδοση σε όλες τις μορφές και τους τρόπους της. Ο πολιτισμός είναι θέμα λειτουργικό, αφού είναι πάντοτε τοποθετημένος στον κεντρικό άξονα της εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής των ανθρώπων.
Αν αγοράσετε ένα σακουλάκι πατατάκια Walkers με γεύση «αλάτι και ξύδι», στην ετικέτα αναγράφεται το αποτύπωμα άνθρακα της συσκευασίας, 75 γραμμάρια εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (για σύγκριση, ας αναφέρουμε άτι ένα γεμάτο τζάμπο τζετ που πετά από τη Φρανκφούρτη στη Νέα Υόρκη αποβάλλει περίπου 713.000 γραμμάρια ανά επιβάτη)
Παράλληλα με την πολύπλευρη κρίση παρακμής της Δύσης[1] εξελίσσεται και η κρίση της Ανατολής. Η κρίση της Ανατολής συνδέεται με την αναδυόμενη οικονομική και πολιτική ισχύς της. Η αύξηση της οικονομικής της δύναμης δεν συμβαδίζει με την ικανοποίηση της εσωτερικής της ανεκπλήρωτης ζήτησης γύρω από το θεσμικό της έλλειμμα.
Εποχή κρίσεων και αναπροσανατολισμών. Θα αντικαταστήσουμε τα είδωλα του εαυτού μας και των άλλων με νέα ή, επιτέλους, θα ελευθερωθούμε από τον αρχέγονο ψυχισμό προσκόλλησης σε αυτά; Γιατί αποδείχθηκε δύσκολο έργο η ολοκλήρωση της αίσθησης της ενότητας;
«ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ» — η ανθρωπιά και η ομορφιά της μικρής οικονομίας είναι ένα ιστορικό βιβλίο που κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα διαμόρφωσε σε ένα βαθμό την κουλτούρα της εναλλακτικής σκέψης και προσέγγισης.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
