Σ’ εκείνο το σπιτάκι το απόμερο 
 που στέγασε των παιδικών χρόνων τ’ αποθέματα 
 της ζωής που ευτυχισμένα έπαιζε 
 στου κόσμου τη μισοκρυμμένη θέα, 
 με καρδιοχτύπι προσμονής 
 για ένα σκοπό ανάμεικτο 
 από ψυχή και σώματα ξεστρατισμένα, 
 σ’ εκείνο το σπιτάκι το μοναχικό 
 είναι καιρός να ξαναμπώ,