Ποίημα: “Το γέλιο του Πάντα” (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

Τόση χάρη σ’ εκείνη τη γούνα τη μαυρόασπρη,
την τόσο άδολη που γούνινο παιχνίδι θύμισε
για τα μικρά παιδιά,
που πιο πολύ γυρεύουνε της αγκαλιάς την απαλή στοργή
παρά τα παιχνίδια της αβεβαιότητας 
που ο νους κρύβει ζηλότυπα
στις σκοτεινές του κρύπτες.

Διαβάστε περισσότερα...