Στοχαστές με τη διαχρονικότητα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη έθιξαν τόσο την ανθρωπολογική βάση των ζητημάτων της πολιτικής, όσο και το υπαρξιακό ζήτημα του ανθρώπου – πολίτη.

Σε τελική ανάλυση, αυτό που πρέπει να εξυπηρετηθεί είναι η υπαρξιακή ανθρωπολογική ανάγκη, το επίκεντρο της οποίας αφορά το βαθύτερο ζήτημα της εξελικτικής ανάγκης της θέλησης – βούλησης. [1]