ΜΙΜΗΣΗ ΛΙΝΚΟΛΝ ΑΠΟ ΟΜΠΑΜΑ – Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ (του Γιάννη Ζήση)
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν αρκεί μια νέα σημειολογική πολιτική ηγεσία πια όπως θα αρκούσε στην περίοδο Ρούσβελτ για να αλλάξει το τοπίο. Δεν αρκεί. Ο λόγος πρωταρχικά είναι ότι επειδή ακριβώς έχει υπάρξει μια βαθιά συστημική εμπέδωση στην διακυβέρνηση αυτή η συστημική εμπέδωση και παγίωση, είναι απολύτως αποκλίνουσα στον συσχετισμό σε επίπεδο κοινωνίας, όταν μάλιστα η κοινωνία δεν έχει συστηματοποιήσει το αίτημα της αλλαγής αλλά το εκφράζει απαξιωτικά ως προς την «οκταετία Μπους», μια οκταετία που προέκυψε από μια ισχυρή στήριξη εκλογικού σώματος παρά τις δύο νοθείες της Φλόριντα και του Οχάιο.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ (ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ) ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ (του Γιάννη Ζήση)
Ήδη το οικονομικό σύστημα, τόσο στην εσωτερική διαμόρφωση της αγοράς όσο και στο διεθνή του χαρακτήρα, είναι αντιμέτωπο με την ανάγκη μιας μεταρρύθμισης. Η αρχική δυναμική αυτής της μεταρρύθμισης φαίνεται να συνδέεται με τα πρώτα μέτρα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Βλέπουμε για παράδειγμα ξανά την ανάγκη να συνεργεί το κράτος με τις αγορές τόσο ελεγκτικά όσο και επενδυτικά-παρεμβατικά και σχεδιαστικά.
ΤΑ ΚΥΛΙΟΜΕΝΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (των Γιάννη Ζήση- Ιωάννας Μουτσοπούλου- Γιάννη Παρασκευουλάκου)
Η παρούσα οικονομική κρίση φαίνεται ότι ήταν μία κυλιόμενη υπόθεση, ενδογενής στο οικονομικό σύστημα.