Σε τι μπορούμε να ελπίζουμε στους καιρούς της κρίσης; Στη δυνατότητα μιας «μεταμόρφωσης», απαντάει ο Εντγκάρ Μορέν. Όταν ένα σύστημα είναι ανίκανο να θεραπεύσει τα ζωτικά του προβλήματα φθείρεται, διαλύεται ή καταφέρνει να δημιουργήσει...
Παρατηρώντας τον κύκλο των εξελίξεων που ξεκίνησε με το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα μπορούμε να πούμε ότι σηματοδοτήθηκε από μια νέα φάση, διαπραγματευτική αρχικά, του Μεσανατολικού με τις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ. Στην συνέχεια σηματοδοτήθηκε από την ανάπτυξη του νέο – συντηρητισμού και του νέο – «φιλελευθερισμού» αρχικά στη χούντα του Πινοσέτ και ύστερα στις αναπτυγμένες οικονομίες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας πρωταρχικά με τους Ρήγκαν και Θάτσερ.
Τελικά η πολυθρύλητη συνάντηση των G20 ως ένα ορόσημο στήριξης και ανασυγκρότησης των οικονομιών και των αγορών φαίνεται υπερβολικά φτωχή, και η φτωχικότητά της ξεκινάει από την συστημική μονοκαλλιέργεια της πολιτικής που διαπλέκεται με την αγορά και που δεν μπορεί να απελευθερώσει τις δημιουργικές της δυνάμεις.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος μέσα από τον οποίο η ηθική επανέρχεται στο προσκήνιο, αποκτώντας μια υποστηρικτική προσέγγιση, στη λογική της συστημικής αναγκαιότητας και εκτίμησης της έλλειψής της. Η έννοια της ηθικής είναι θεμελιωδώς...
Αντιμέτωποι με τον Συστημικό Ολοκληρωτισμό Η βάση του κακού έχει δύο πόλους: τον συστημικό πόλο και τον χαρακτηριολογικό ή υποκειμενικό πόλο – τον υποκειμενικό, δηλαδή, και τον συστημικό χαρακτήρα. Πάνω σε αυτήν τη διπολικότητα...
Το πρόβλημα του σεξ ή το πρόβλημα, που αναφέρεται στην ορθή και δημιουργική αντιμετώπιση της γενετησίου ορμής, απασχολεί την ανθρωπότητα από τότε, που άρχισε ο πολιτισμός. Αλλά για πολλούς λόγους το πρόβλημα αυτό είναι...
Σε κάθε ιστορική περίοδο υπήρχε η σύγκρουση ανάμεσα στην κίνηση προς το μέλλον και την πρόοδο ή στην καταφυγή στο παρελθόν και την ενέλιξη μέσα σε αυτό. Εξάλλου είναι Χριστική η φράση για την...
Η εσωτερική πρόσληψη του πνεύματος της ειρήνης είναι υπόθεση του καθενός· έχει προσωπικές και ομαδικές διαστάσεις. Η εμφάνιση μιας σύγκρουσης μεταξύ της προσωπικής και ομαδικής συμμετοχικότητας στα πράγματα είναι θεμελιακά βασισμένη στην πλάνη. Μπορούμε να αρχίσουμε από αυτό το σημείο για να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στα γεγονότα.
Βγαίνουνε τώρα φορείς και λένε ότι έχουμε μπροστά μας ένα χρόνο για εξομάλυνση ή πχ εκτιμά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αυτό ή ο τάδε οργανισμός εκτιμά κάτι διαφορετικό ή Υπουργοί και Πρωθυπουργοί λένε κάτι άλλο. Καλά μιλάνε τώρα για την εξομάλυνση, όταν δεν έχει φανεί όλο το τοπίο και οι πραγματικές αποκρίσεις.
