Ο όρος «κοινωνική δικτύωση» όπως προβάλλεται μέσα από τα social media είναι εν πολλοίς απατηλός. Βγάζοντας φωτογραφίες του εαυτού μας και των φίλων μας, αυτές τις άτεχνες smile φωτογραφίες, οι κοινωνικές συναλλαγές μας είναι λιγότερο απαιτητικές και πιο επιφανειακές από τις συναλλαγές πρόσωπο με πρόσωπο. Κατά συνέπεια, η περιέργεια με την ευκολία συνδυάζονται καταπληκτικά.
Amphitheatrum Caesareum και το δικαίωμα στην πολυτέλεια
Αν θα μπορούσαμε να καταδείξουμε το Κολοσσαίο της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε δίχως αμφιβολία πρόκειται για τη Μεσόγειο. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο θα πατήσει κάποιος στη στεριά της, αποδεικνύει με μεγάλη ακρίβεια τη θέση και τον ρόλο του μέσα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
“Εγώ στη μέση των χωραφιών, τόσο λυπημένος που θα μπορούσε να περάσει από μέσα μου ένα κοπάδι πουλιά” – Τάσος Λειβαδίτης
Παραλάμβαντας το νόμπελ ο Καμύ τόνισε στην ομιλία του ότι όποιες και αν είναι οι προσωπικές μας αναπηρίες, ο δημιουργικός σπόρος της δράσης μας θα ρίζωσει μόνο άν αναλάβουμε μια δέσμευση διττή, που δύσκολα τηρείται: την αρνηση να αποσυνδεθούμε από την κοινότητα στην οποια ανήκουμε και την αντίσταση στην καταπίεση.
Συμφωνείτε με το επιχείρημα πως το λιγότερο κακό σύστημα είναι η δημοκρατία;
Είναι το καλύτερο σύστημα, όχι το λιγότερο κακό. Η παρακάτω διάσημη έκφραση αποδίδεται στον Μαχάτμα Γκάντι, όταν τον ρώτησαν κάποτε τι σκεφτόταν για τον δυτικό πολιτισμό
«Ενα χρόνο μετά την τελευταία ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, η “ανοικοδόμηση” δεν έχει αρχίσει, ούτε για τα σπίτια ούτε για τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων, ιδίως των γυναικών και παιδιών που πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα», έλεγε στον γυναικείο ιστότοπο WomensENews η δρ Γκάντα αλ-Τζάμπντα, υπεύθυνη για τη Γάζα του Τμήματος Υγείας της Υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA).
Ένας καλός σκακιστής όταν χάσει, πιστεύει ειλικρινά πως έχασε το παιχνίδι από κάποιο λάθος του και το λάθος αυτό το αναζητάει στην αρχή του παιχνιδιού, μα ξεχνάει πως στην κάθε του κίνηση, σ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, μεσολάβησαν όμοια λάθη, πως καμιά του κίνηση δεν υπήρξε τέλεια. Το λάθος που τραβά την προσοχή του, το βλέπει μονάχα γιατί ο αντίπαλός του επωφελήθηκε απ’ αυτό.
Από τα θεωρεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βλέπω τον Denis Mukwege να παραλαμβάνει το βραβείο Ζαχάρωφ από τα χέρια του Μάρτιν Σουλτς και προσπαθώ να βρω τι είναι εκείνο που διαχωρίζει την τρέλα από τον ηρωισμό και την υπέρβαση από το παράλογο. Και όσο βλέπω, δίπλα μου, τους ανθρώπους από το Κονγκό να πανηγυρίζουν, τραγουδώντας κάτι δικό τους, καταλαβαίνω πώς αυτό που ψάχνω, πιθανότατα δεν είναι μέσα μου. Α, όχι, μπορεί να τώρα να σας συστήνω τον Mukwege ως παράδειγμα ηρωισμού, αυταπάρνησης και προσφοράς, αλλά δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του.
Η ενσωμάτωση της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των Ζώων των Ηνωμένων Εθνών στο Σύνταγμα και τη Νομοθεσία της Ελλάδας θα είναι το επόμενο βήμα.
Ένα παιδί σκοτώνεται κάθε πέντε λεπτά εξαιτίας της βίας, σύμφωνα με την Unicef. Αξίζει, όμως, να τονιστεί ότι η πλειονότητα των παιδιών δεν σκοτώνεται σε εμπόλεμες ζώνες.
Σύμφωνα με νέα έκθεση του οργανισμού του ΟΗΕ για τα παιδιά, εάν οι κυβερνήσεις δεν αναλάβουν δράση για την προστασία τους, τότε μέσα στον επόμενο χρόνο θα χάνουν την ζωή τους ημερησίως 345 παιδιά.
Η δραματική αύξηση της ρατσιστικής βίας και των διακρίσεων αποτελεί μέρος της κρίσης στην Ελλάδα και απειλή για τη δημοκρατία στη χώρα. Η σοβαρότητα του προβλήματος έχει επεκταθεί με τη λαίλαπα της οικονομικής κρίσης, δημιουργώντας ένα τρομακτικό ξενοφοβικό και αντιμεταναστευτικό κλίμα, με τους εκλεγμένους βουλευτές του κόμματος της ακροδεξιάς να ανακηρύσσουν την Ελλάδα σε πόλεμο με τους μετανάστες.
Πώς ο θησαυρός των ιαματικών λουτρών έγινε άνθρακας
Της Ικαρίας θα της άξιζε να είναι παγκόσμιο κέντρο ιαματικού τουρισμού καθώς οι εξαιρετικής ποιότητας και σύστασης θερμομεταλλικές ιαματικές πηγές της συγκαταλέγονται στις 10 καλύτερες του κόσμου. Όμως, η αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας, μικρά και μεγάλα συμφέροντα, άστοχοι χειρισμοί και άσχετοι άνθρωποι έχουν καταδικάσει τον παλιό αυτό τόπο εξορίας να ζει στην εξορία.
Εάν τα απολυταρχικά καθεστώτα μπαίνουν στον πειρασμό να κραδαίνουν τα σπαθιά τους όταν έχουν εσωτερικά κοινωνικά προβλήματα, σκεφτείτε τί μπορεί να συμβεί με τους ηγέτες της Κίνας όταν το οικονομικό θαύμα της χώρας φθάσει στο τέλος του…
Πέρασε ένας αιώνας από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον οποίον τότε πολλοί είχαν χαρακτηρίσει «τον πόλεμο που θα έθετε τέλος σε όλους τους πολέμους». Δυστυχώς, οι πόλεμοι συνέχισαν να γίνονται. Φαίνεται ότι έχει έλθει η κατάλληλη ευκαιρία να αναρωτηθούμε το γιατί.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι αδελφοί Ράιτ πραγματοποιούν την πρώτη πτήση στους ουρανούς. Την ίδια εποχή γεννιέται ένα παιδί στη Λυών της Γαλλίας που έμελλε να μαγευτεί από τα αεροπλάνα απογειώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους με τα ταξίδια της αναζήτησης του «μικρού πρίγκιπα».
Η σύγχυση και ταύτιση δικαιοδοσίας και συμφέροντος μέσα από τον φόβο και την αλαζονεία οδηγούν σε μια εμπλοκή χωρίς προηγούμενο. Στην πραγματικότητα η σύγχυση αυτή ανασύστησε τη «Λερναία Ύδρα» της διεθνούς κοινωνίας της ανθρωπότητας
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
