Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;*
-Σαν ποιητής να μιλήσω ή σαν εξόριστος; Γιατί στον αιώνα μου σπανίζουν οι πρώτοι μα περισσεύουν οι δεύτεροι. Γιατί εδώ πέρα φωνή των πρώτων δεν ακούω αλλά σπάνε τα τύμπανά μου απ’ τα ουρλιαχτά των δεύτερων. Όλα είναι λάθος εδώ, όλα ανάποδα. Το «μπροστά» στον χρόνο που έχουμε στο μυαλό μας κι ως πρόοδο, διώξτο όσο πιο γρήγορα μπορείς.