Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούμε να βρούμε καλούς πολιτικούς, που να ενδιαφέρονται για τη χώρα και τον λαό της. Αυτό είναι σαφώς παγκόσμιο φαινόμενο, που σημαίνει ότι δεν έχουμε κριτήρια σύγκρισης στην πράξη και ότι μερικά πράγματα ως ανθρωπότητα τα εκλαμβάνουμε ως αυτονόητα, όπως το ποιοι είμαστε και πού πάμε.
…Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τα ίχνη της παραβίασης της λογικής συνοχής του κόσμου που έχουν οδηγήσει επανειλημμένα (κυκλικά) σε αυτό το φαινόμενο. Αυτή η κατανόηση και μόνο θα μπορούσε να οδηγήσει σε οριστική λύση του προβλήματος.
Εδώ τίθεται και το βασικό ερώτημα: Αν είμαι ελεύθερος, τότε μπορώ να επιλέξω τη σκλαβιά σαν έκφραση της ελευθερίας αυτής; Ναι, μπορεί να την επιλέξει κανείς σαν άτομο, αλλά αυτό αναπόφευκτα θα κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις δυσαρμονίας και αυτοκαταστροφής της επιλογής του,
Στην ιστορία των αγορών οι φούσκες, δηλαδή η υπερβολική διόγκωση των τιμών, δεν αποτελούν άγνωστο φαινόμενο. Αν και δεν είναι εύκολο να μαντέψει κανείς τη χρονική στιγμή κατά την οποία αυτές αρχίζουν να ξεφουσκώνουν, όλες οι μεγάλες φούσκες του παρελθόντος δείχνουν να έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: γιγαντώθηκαν με το εύκολο χρήμα.
Το ότι το περιβάλλον υποβάλλει τους δικούς του όρους για την βιωσιμότητα και την συμβιωτικότητα της ανθρωπότητας είναι αυτονόητο.
Στον βαθμό που αντιδρούμε στους όρους που μας επιβάλλει το περιβάλλον ως μια λογική κοινωνία και στο βαθμό που αναπτύσσουμε μια κοινωνική βούληση, χρειαζόμαστε ένα οικολογικό συμβόλαιο ρύθμισης των πολιτικών και των οικονομιών.
Είναι η αιτία της γενικότερης κρίσης απλά και μόνο θέμα συγκέντρωσης εξουσίας σε λίγους; Είναι τα αιτήματα για θεσμικές αλλαγές αρκετά από μόνα τους για να μας βγάλουν από την κρίση; Μήπως η απελευθέρωση από την ιδιοτέλεια δεν είναι αποκλειστικά προσωπική υπόθεση;
Με μία σειρά βαρύγδουπων δηλώσεων, συμβιβασμών και ασαφειών αλλά και ένα ενιασέλιδο τελικό κείμενο που έκανε μεγαλεπήβολα λόγο για μια «νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων» ολοκλήρωσε τις εργασίες του το Φόρουμ των G-20 στο Λονδίνο.
Στις ΗΠΑ, και όχι μόνον, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα έλλειψης κατάλληλου νόμου για την αντιμετώπιση των μπόνους που δίνονται εν μέσω οικονομικής κρίσης στα μεγαλοστελέχη των πτωχευμένων επιχειρήσεων. Όμως σε μία κοινωνία δικαίου δεν υπάρχει κενό δικαίου. Υπάρχουν οι γενικές ποινικές, αστικές και διοικητικές διατάξεις καθώς και το σύνταγμα και επιπλέον ορισμένες αρχές δικαίου που μπορούν να βοηθήσουν στην έρευνα της νομιμότητας ή μη ορισμένων δράσεων. Στις δημοκρατίες πάντοτε υπάρχουν τέτοιες αρχές και είναι ζήτημα της πολιτικής βούλησης να τις εφαρμόσει.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
