Ο πλούτος των 62 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο έχει αυξηθεί κατά 44% από το 2010, ενώ ο πλούτος των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μειώθηκε κατά 41%. Τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης...
Η εξέλιξη της κοινωνίας είναι αντίστοιχη του ατόμου. Σήμερα βιώνουμε ακόμη το στάδιο που μπορούμε να αποκαλέσουμε ως το στάδιο της τελετουργικής κοινωνίας. Σε αυτή τη φάση παραμένουμε από την εποχή της ανθρωπογένεσης. Η...
Η Ελλάδα, σήμερα, είναι μια χώρα όπου, αδιαμφισβήτητα, εφαρμόζεται ένας στρεβλός πολιτικός Κεϋνσιανισμός, με ένα ντάμπινγκ του μεγάλου ιδιωτικού τομέα με σοβαρές επιπτώσεις στα δημοσιονομικά του κράτους και με έναν κορπορατικό συντεχνιακό χαρακτήρα στην...
Η μη οικονομική όψη της κρίσης. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, τώρα που υπάρχει η αυξανόμενη οικονομική και περιβαλλοντική κρίση, ακριβώς τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για σκέψη και περισυλλογή. Όμως παρά...
Το κόστος της χρηματοπιστωτικής κρίσης υπολογίζεται ότι μέχρι τον Αύγουστο έφτασε περίπου τα 10,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο υπολογισμός αυτός έγινε από τον επικεφαλής οικονομολόγο της γερμανικής Commerzbank, Γιοργκ Κρέμερ
Το κόστος της χρηματοπιστωτικής κρίσης υπολογίζεται ότι μέχρι τον Αύγουστο έφτασε περίπου τα 10,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο υπολογισμός αυτός έγινε από τον επικεφαλής οικονομολόγο της γερμανικής Commerzbank, Γιοργκ Κρέμερ. Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, αν το ποσό μοιραζόταν...
Ο πηνειός ποταμός και οι κόλποι του Θερμαϊκού και του Αμβρακικού απειλούνται άμεσα από τα λύματα των λεκανών απορροής
Στατιστικά στοιχεία για τα κτίρια στην Ελλάδα: Λιγότερο από το 7% των κτιρίων στην Ελλάδα είναι μονωμένα! (Πηγή Εθνικό Αστεροσκοπείο & ΥΠΕΧΩΔΕ). Αυτό συμβαίνει γιατί λιγότερο από το 7% των κτιρίων στην Ελλάδα κατασκευάσθηκαν...
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός της Ελβετίας, όπου συνήθως –μεταξύ άλλων- συμμετέχουν τα διάφορα αστέρια ή οι «γκουρού» της οικονομίας, εφέτος δεν θα προσέλθουν ορισμένοι από εκείνους που διηύθυναν τις τύχες κολοσσιαίων χρηματοπιστωτικών οργανισμών όπως της Λίμαν Μπράδερς και άλλων. Αυτό βέβαια συμβαίνει επειδή αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποτύχει κραυγαλέα στο να επιτύχουν αυτό που υποσχέθηκαν και που θέλησαν να επιβάλουν σε όλο τον κόσμο μέσα από ένα εξειδικευμένο οικονομικό σύστημα μέσα στον ευρύτερο καπιταλισμό.
«Ελευθερία από την φτώχεια», Φρ.Ρούσβελτ
Η ριζική αντιμετώπιση της φτώχειας δεν έχει μέχρι τώρα επιτευχθεί σε καμιά περίπτωση και αυτό δηλώνει ότι το πρόβλημα αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ριζικό και δομικό. Υπό μια έννοια συμμετοχής και συνενοχής του ανθρώπινου παράγοντα θα λέγαμε είναι ανθρωπολογικό.
Η Άγγελα Μέρκελ μίλησε για τραπεζίτες και επιχειρηματίες « που συμπεριφέρονται σαν ζώα την περίοδο της χειμερίας νάρκης». Μήπως πρέπει να μιλήσουμε για πολιτικούς τεχνοκράτες ή «χειμερία νάρκη»;
Το πιο δύσκολο σημείο για τον Ομπάμα δεν ήταν και δεν θα είναι η σταδιοδρομία του μέχρι να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το πιο δύσκολό του σημείο αρχίζει τώρα. Γι’ αυτόν τώρα άρχισαν τα πιθανά λάθη του τύπου Σάρας Πέϊλιν (την επιλογή της δηλαδή από το Μακέην ως αντιπροέδρου των ΗΠΑ σε περίπτωση που εκλεγόταν αυτός πρόεδρος).
Ως πρώτο συμπέρασμα, παρατηρώντας τις κρίσεις και τις μεταπτώσεις των κρίσεων και την ποικιλία τους που άρχισε να ξεσπάει δραματικά από το καλοκαίρι και επεκτάθηκε στο φθινόπωρο του 2008, μπορεί να πει κανείς ότι όλες οι κρίσεις τελικά μοιάζουν με του ’29. Διαφέρουν όμως και αποκτούν δικά τους χαρακτηριστικά από τρείς βασικούς παράγοντες:
Α. Πρώτον από τα μέτρα που παίρνονται.
Β. Δεύτερον, από τη διακύμανση, τα στοιχεία και τον έλεγχο των ψυχολογικών αντιδράσεων.
Γ. Τρίτον από τις διαφοροποιημένες αντοχές και τις αλληλεπιδράσεις με την πραγματική οικονομία.
Τώρα πια είναι καιρός να διαλύσουμε συνολικά τον αμερικανικό μύθο, αυτές τις προσδοκίες χωρίς την άμεση λογική ηθική. Όλοι ελπίζουμε να μην εξελιχθεί σε μια συμβολική μόνον ανατροπή ενός μιγάδα Αφροαμερικανού η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα
Η εντύπωση που δημιουργείται όλο και πιο πολύ είναι ότι φτιάχνουμε τον διάκοσμο χωρίς να πειράζουμε τα αίτια. Προσπαθούμε να περιορίζουμε την οχληρότητα χωρίς να αγγίζουμε την νοσηρότητα στο οικονομικό σύστημα, στην οικονομική πραγματικότητα και την πολιτική. Εκεί βρίσκεται ένα μέρος της ίδιας της νοσηρότητας. Τελικά καταλαβαίνουμε όλο και πιο πολύ ότι πρόκειται για μια Λερναία Ύδρα που μεταμορφώνεται και αναγεννάται σε κάθε αποσπασματική εναντίωσή μας απέναντί της.
Η βασική επιφυλακτικότητα απέναντι στην διαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι της Αμερικής είναι ότι παρά την οποιαδήποτε συμβολική εκλογή στο όνομα της αλλαγής, είναι τέτοια η εσωτερική δυναμική του συστήματος που αυτό λειτουργεί ως Λερναία Ύδρα ικανή να χρησιμοποιεί την οποιαδήποτε ηγεσία
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν αρκεί μια νέα σημειολογική πολιτική ηγεσία πια όπως θα αρκούσε στην περίοδο Ρούσβελτ για να αλλάξει το τοπίο. Δεν αρκεί. Ο λόγος πρωταρχικά είναι ότι επειδή ακριβώς έχει υπάρξει μια βαθιά συστημική εμπέδωση στην διακυβέρνηση αυτή η συστημική εμπέδωση και παγίωση, είναι απολύτως αποκλίνουσα στον συσχετισμό σε επίπεδο κοινωνίας, όταν μάλιστα η κοινωνία δεν έχει συστηματοποιήσει το αίτημα της αλλαγής αλλά το εκφράζει απαξιωτικά ως προς την «οκταετία Μπους», μια οκταετία που προέκυψε από μια ισχυρή στήριξη εκλογικού σώματος παρά τις δύο νοθείες της Φλόριντα και του Οχάιο.
Σήμερα ελάχιστοι θα γνωρίζουν τι συνέβη τα μακρινά εκείνα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, δηλαδή από το 1929 και μετά. Σε απόλυτες τιμές δεν είναι τόσο μακρινά, ώστε να επιφέρουν τη λήθη, όμως σε ψυχολογικές τιμές, με δεδομένη την αλλαγή του τρόπου ζωής και των γενεών, είναι όντως μακρινά.
Για να κατευθύνει κανείς ιδέες στον τομέα της διακυβέρνησης είτε αυτές οι ιδέες συνδέονται με την πολιτική διακυβέρνηση είτε αυτές συνδέονται με την οικονομική διακυβέρνηση, που είναι οι δυο βασικοί άξονες διακυβέρνησης στον φυσικό κόσμο, βασικά δεν λειτουργεί κανείς μέσω του φορέα της επιθυμίας, του θυμικού, έστω και αν ρίχνει φως. Αυτό είναι μια βασική διεργασία που χρειάζεται για την πολιτισμική εξισορρόπηση. Είναι ο τρίτος τομέας.
1. Η κεντρική ιδιομορφία της ανθρώπινης εξέλιξης και ιστορίας βρίσκεται στο γεγονός ότι στον άνθρωπο η συνείδηση, ο υποκειμενικός παράγοντας, γίνεται ρυθμιστής του αντικειμενικού και πηγή γεγονότων και δράσης. Η παιδεία είναι ακριβώς το...
Έχουμε φθάσει πια στην εποχή που η ανθρωπότητα βρίσκεται πάλι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, αλλά με πολύ χειρότερους όρους από εκείνους που υπήρχαν πριν από τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Ποια γεγονότα στην ιστορία του εργατικού κινήματος στο παρελθόν καθορίζουν τον σημερινό τρόπο θέασης του κόσμου; Το εργατικό κίνημα προσπάθησε να απαντήσει στον οικονομικό ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου. Τί εκτρέπει όμως τα επαναστατικά προγράμματα προς τον ολοκληρωτισμό...
Όπως συνέχεια βλέπουμε, έχουμε φθάσει στο σημείο μιας τεράστιας κρίσης, στην οποία διακυβεύεται όχι μόνον η ανθρώπινη, αλλά και η πλανητική επιβίωση από τις ανθρώπινες ενέργειες. Ακόμη και αν η κλιματική αλλαγή οφειλόταν στην...
(Μέρος 2o του δοκιμίου «Έθνη και Παγκοσμιοποίηση») Είναι άραγε το έθνος κατασκευή και άρα μπορεί να αναιρεθεί οποιαδήποτε στιγμή αζημίως ή έχει κάποια υποκειμενική αξία (απόλυτη ή σχετική στο παρόν); Θα ήταν χρήσιμο να...
