Η έννοια της αλήθειας είναι περισσότερο ενστικτώδης και αξιωματική παρά επεξεργασμένη και διαυγασμένη στις συνειδήσεις μας. Η αλήθεια είναι μια διακριτή αλλά και ηθική έννοια. Αυτό σημαίνει ότι είναι κάτι που γνωρίζεται αλλά και κάτι που κατακτιέται. Εκείνο που καταρχήν αποκαλύπτει ως έννοια είναι ότι υπάρχει το λάθος, η μίμηση και το ψευδές. Το λάθος δε συνάδει με την αλήθεια, η μίμηση την αντιγράφει, το δε ψευδές αντίκειται αυτής.
Το ον ζει μέσα στη συνείδησή του. Μέσα από αυτή εργάζεται, επικοινωνεί και μαθαίνει. Μέσα σ’ αυτή αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ή καλύτερα αυτή αναγνωρίζει ως τον εαυτό του. Η συνείδηση έχει μια διττή αντιληπτική κατεύθυνση: από τη μία αντιλαμβάνεται το περιβάλλον και αντιδρά με αυτό με αυτόβουλες δράσεις και από την άλλη αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Το σημαντικό χαρακτηριστικό της είναι η εγρήγορση. Αυτό σημαίνει ότι εστιάζει, ερμηνεύει και κατανοεί το συμβαίνον. Η κάθε ερμηνεία ή κατανόηση έχει την εκκίνησή της από την κοσμοθεώρηση-ιδεολογία που έχει συνθέσει το άτομο. Έχει την εκκίνησή της σε υποκειμενικά πεδία. Η ίδια η συνείδηση είναι μια εσωτερική διαδικασία. Πραγματώνεται στο υποκειμενικό πεδίο και λειτουργεί εσωτερικά.
Κάθε πληροφορία χαρακτηρίζεται από ένα περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό έχει ένα νόημα μέσα από την ένταξή του σ’ ένα χώρο που αφορά. Αυτή η τοπικότητα του νοήματος ταξινομεί και διασφαλίζει την τάξη ώστε (μέσα από νοητικό προσανατολισμό) να μπορεί να αποφευχθεί το χάος όπου όλα θα σχετίζονται άμεσα με όλα, προκαλώντας έναν αφόρητο θόρυβο σε μια άνοη τυχαιότητα.
Εξετάζοντας επιμέρους πράξεις ή θεωρήσεις κάτι μπορεί να έχει ή να μην έχει νόημα. Αν όμως εξετάσουμε το νόημα στην αφαιρετική του διάσταση, ως ιδέα, τότε προκύπτουν ορισμένες παράμετροι που μπορούν να βοηθήσουν στον καθορισμό του νοήματος.
Η βιολογική μας προκατάληψη είναι ο εαυτός μας όπως κατασταλάζει από το παρελθόν.
Είναι κατά κάποιο τρόπο οι επιλογές μας. Σαφέστατα το ό,τι κάποιο όν ανήκει σε ένα είδος σημαίνει ότι αναγκαστικά υφίσταται τα όρια (αλλά και τη δυναμική) που του επιβάλλεται κατά κάποιο τρόπο από αυτό το γεγονός. Η «βιολογική προκατάληψη» του είδους του είναι και η δική του προκατάληψη. Το είδος προχωράει μέσα από τα άτομά του. Είναι ένα με αυτά και αυτά ένα με το είδος.
Η βιολογική μας προκατάληψη και οι δυνατότητες
Μέσα στο DNA έχει ενσωματωθεί όλο το παρελθόν του είδους μας. Όχι ως τα (άπειρα) γεγονότα ένα προς ένα, αλλά ως βιολογικές προβολές τους-αποτυπώσεις στο γενετικό κώδικα. Ο άνθρωπος, το κάθε ον συλλογικό ή ατομικό ενσωματώνει όλο το παρελθόν του μέσα στο παρόν. Το βιολογικό ον ενσωματώνει ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε: είναι ένα ιστορικό ον, ή απλά ότι είναι ιστορία (δηλαδή χρόνος-διάρκεια).
Όλο αυτό το συσσωρευμένο και κωδικοποιημένο υλικό ως γενετική πληροφορία αλλά και ως φορέας έκφρασης της συνείδησης, εκφράζει μια βιολογική προκατάληψη. Η προκατάληψη αυτή προκαλεί ισχυρογνωμοσύνη στην αντίληψη, τέτοια που αλλοιώνει την πραγματικότητα προσαρμόζοντάς την στα δεδομένα της.
Το νόημα όπως είδαμε λοιπόν, συγκροτείται μέσα από συγκεκριμένους κανόνες, τέτοιους που να μεταφέρουν πληροφορία. Οι κανόνες, παρ’ ό,τι αρχικά περιορίζουν ή φαίνεται να περιορίζουν την ελευθερία, στην ουσία την προστατεύουν από τις αντιφάσεις και τις αντινομίες που προκύπτουν από τις σχέσεις και δράσεις που αναπτύσσονται από τη συνύπαρξη. “
Το ό,τι ο κόσμος είναι νοητός είναι κάτι εκπληκτικό από μόνο του. Ο Αϊνστάιν το είχε αναφέρει σχεδόν εκστασιασμένος. Το αδιανόητο είναι πώς το νόημα καθαυτό θεωρείται από όλους μας τόσο αυτονόητο. Διαθέτουμε ένα μηχανισμό που μπορεί να στοχάζεται και να κατανοεί-ερμηνεύει. Αυτό είναι τόσο θαυμάσιο και τόσο υπέροχο που δεν μπορεί παρά να καταλήγει σε οδύνη το γεγονός της πεζής αντιμετώπισής του από τις συνειδήσεις μας.
Η νέα χρονιά είναι η αρχή μιας νέας πολύ κρίσιμης δεκαετίας. Της κρισιμότερης στην ιστορία του ανθρώπινου γένους με εξαίρεση ίσως αυτή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Θα είναι μια δεκαετία αποφάσεων και αναγκαστικών ή μη αλλαγών.
debate 2009, Καραμανλής Κώστας, πρωθυπουργός, Νέα Δημοκρατία
Είναι εν μέρει αλήθεια αυτό που πολλές φορές έχει ειπωθεί για τον καπιταλισμό ότι ξέρει να ξεπερνά τις κρίσεις του. Όμως αυτό που σιγά σιγά συσσωρεύεται δεν είναι μια απλή κρίση αλλά μια εξαιρετικά πολύπλοκη και περίπλοκη καταιγίδα κρίσεων.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
