«Νεκρά ή ετοιμοθάνατα» είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα τα κοράλλια στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας εξαιτίας των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσσονται στην περιοχή. «Δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ αποχρωματισμό(bleaching) των κοραλλιών σε τόσο μεγάλη...
«Όλα έχουν ειπωθεί, μένει όμως να τα ξαναπούμε με άλλον τρόπο», Αντρέ Ζίντ Έχουν περάσει 23 χρόνια από το καταστροφικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ, που οριοθέτησε στην μνήμη μας ξανά το ζήτημα...
Καθημερινά όλο και περισσότερες ειδήσεις από ολόκληρο τον κόσμο φανερώνουν ότι η αρχική υποψία πολλών -πως η οικονομία δεν μπορεί να κάνει παραχωρήσεις για το περιβάλλον- είναι πια πραγματικότητα.
Η εποχή που ο εξαιρετικά ρυπογόνος και επιζήμιος για το περιβάλλον λιθάνθρακας σηματοδότησε τη βιομηχανική επανάσταση και μετέπειτα βιομηχανική εξέλιξη στις ΗΠΑ φαίνεται να έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί αλλά κάποιοι μάλλον δεν θέλουν να το κατανοήσουν.
Έχουμε εκπαιδευτεί από πολύ μικρή ηλικία να κοιτάμε “έξω” από μας. Μαζεύουμε εικόνες από την οικογένεια μας, την φύση, την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Μαζεύουμε εικόνες από ανθρώπους, αγαπημένους και μη, εικόνες από αντικείμενα.
Είναι φανερό πλέον ότι ο άνθρωπος που προσδιορίζεται ή, μάλλον, οριοθετείται αποκλειστικά από την εργασία του, από τη σχέση του με το σπίτι του και την οικογένειά του, από τον πλούτο του και από την δημοτικότητά του είναι ένας άνθρωπος τελείως ανεπαρκής για τα νέα παγκόσμια δεδομένα που απαιτούν λύσεις συνεργατικών και ολιστικών προσεγγίσεων.
Θα επιχειρήσουμε στο παρόν άρθρο να δώσουμε μόνον την εικόνα τού κατά την άποψή μας βασικού προβλήματος, χωρίς αναλυτικότητα των επιμέρους μορφών της ισότητας όπως διαμορφώνονται με τις σημερινές αντιλήψεις.
Ο άνθρωπος εκ των πραγμάτων αδυνατεί να είναι αθάνατος και, ταυτόχρονα, για λόγους ηθικής και κοινωνικής συνοχής η όποια σωματική ταυτοποίηση και χρονική του διάρκεια δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να είναι εξουσιαστικά ανεμπόδιστη...
