Ο άγνωστος πλανητικών διαστάσεων πόλεμος για την αρπαγή της γης και του νερού. Οι καταγεγραμμένες αγορές από τις ΗΠΑ είναι αρκετές ώστε να αποτυπώσουν την ένταση και την έκταση της αρπαγής. Σύμφωνα με το...
Το κείμενο αποτελεί τον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου «Η Αυτοκρατορία της ντροπής», που εκδόθηκε στα ελληνικά το 2008 από τις εκδόσεις «Σύγχρονοι Ορίζοντες». Νύχτα σκοτεινή, χωρίς φεγγάρι. Ο άνεμος φυσούσε μανιασμένα σηκώνοντας...
Ο Επενδυτικός Ομιλος της Κίνας έχει στη διάθεσή του 140 δισ. δολάρια. Διευθύνεται από τον κ. Τζιν Λικούν, ο οποίος έχει μια φιλοσοφική αντίληψη για τη ζωή που θα τη ζήλευε και η Θάτσερ....
Τα 43,7 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως έφτασε, στα τέλη του 2010, ο αριθμός των εκτοπισμένων, εξαιτίας συρράξεων ή κακομεταχείρισης, ανθρώπων. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 15 ετών.
Η κρίση περί τη Λιβύη αποτελεί ιδανικό παράδειγμα των ενίοτε θολών ορίων μεταξύ ανθρωπιστικής παρέμβασης και στρατιωτικής επέμβασης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διοργάνωσε ειδική ακρόαση για τα ασαφή όρια μεταξύ των δύο μορφών διεθνούς παρουσίας όταν το λόγο έχουν τα όπλα.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η αλληλεγγύη έγινε ένα από τα θεμελιώδη σημεία του πολιτικού λόγου στη δύση. Φυσικά, στον νου πολλών ανθρώπων αυτό ισχύει, αλλά δεν παύει να είναι μια αόριστη έννοια που αγγίζει μόνον τον συναισθηματικό κόσμο και καθόλου τον κόσμο των εννοιών.
Η Ιδεολογία είναι ένα σύνολο νοοτροπίας κατευθυντικής μέσω αρχών και σκοπών. Είναι ένα διαρθρωμένο σύστημα κατεύθυνσης, σχέσης, ερμηνειών και εννοιών με κατανόηση της πραγματικότητας μέσα από συνειδησιακές αποδοχές και όρια.
Η Ειρήνη είναι ένα ισχυρότατο κέντρο ενδιαφέροντος του ανθρώπου, ταυτόσημο με την ασφάλεια. Σχετικά επιπόλαια ο άνθρωπος την έχει ταυτίσει ολοκληρωτικά με την απουσία στρατιωτικών συγκρούσεων, χωρίς να έχει εμβαθύνει στη φύση και τα αίτιά της, παρακολουθώντας έτσι σαν απλός θεατής και όχι σαν υπεύθυνος και αληθινός συμμέτοχος τα γεγονότα στον κόσμο.
Είναι πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει και στο οποίο είδαμε ότι οι πολιτικοί όχι μόνον δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην ορθή διακυβέρνηση μιας χώρας, αλλά, όπως αποκαλύπτεται από τις περιπτώσεις της διαφθοράς, είναι και επιζήμιοι. Επιπροσθέτως, μαζί με τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, επηρεάζουν και τη ροή πληροφορίας (δημοσιογράφους, δίκτυα κ.ά.).
