Εποχή κρίσης και τα σημάδια γνώριμα. Τα κόμματα της εξουσίας καταποντίζονται, ΜΜΕ κατηγορούνται για μισθωμένη εξυπηρέτηση τραπεζικών συμφερόντων, η εμπιστοσύνη στους θεσμούς ελαχιστοποιείται, η ανεργία εκτοξεύεται, τα φαινόμενα βίας τείνουν να γίνουν ανεξέλεγκτα.
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 1ης εβδομάδας του Σεπτεμβρίου)
Περί παρακμής της Δύσης
«ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα αμφισβητούν ότι ο κόσμος παρασύρεται και πάλι, χωρίς πηδάλιο και κυβερνήτη, προς τον πάτο. Η δημόσια συζήτηση, πριν από το καλοκαίρι, για το αν αντιμετωπίζουμε μια «καινούρια φυσιολογική κατάσταση» βραδύτερης ανάπτυξης, έφτασε σε συμπέρασμα: όχι, τίποτα πλέον δεν μοιάζει φυσιολογικό. Το να τα βγάζουμε πέρα με ημίμετρα οδηγεί σε αποτυχία.
Όπως στην αρχή της χριστιανικής εποχής, έτσι και σήμερα αντιμετωπίζουμε ξανά το πρόβλημα της ηθικής οπισθοδρόμησης που απέτυχε να συμβαδίσει με τις επιστημονικές, τεχνολογικές και κοινωνικές μας εξελίξεις.
Αυτό που θεωρεί η εποχή μας «σκιά» και κατώτερο μέρος της ψυχής περιλαμβάνει πολλά αρνητικά στοιχεία. Το γεγονός πως μέσω της αυτογνωσίας, δηλαδή της εξερεύνησης της ψυχής, συναντάμε τα ένστικτα και τον φανταστικό κόσμο τους, θα έπρεπε να ρίξει λίγο φως στις δυνάμεις που λαγοκοιμούνται στην ψυχή δυνάμεις που ελάχιστα γνωρίζουμε όσο όλα πάνε καλά.
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 1ης εβδομάδας του Αυγούστου)
Ανεργία ως μορφή βίας
«Η βία δεν έχει περιεχόμενο κατ’ ανάγκην σωματικό, αλλά ασκείται κατά κόρον ως ψυχολογική βία, καθώς και ως βία επί του σώματος χωρίς όπλα ή σωματική σύγκρουση.
Ο ολοκληρωτισμός έχει πολλές μορφές. Υπάρχει ο ολοκληρωτισμός του κράτους, του κεφαλαίου, της θρησκείας, ενός πολιτιστικού ρεύματος, της κοινωνικής άποψης. Ο ψυχολόγος Καρλ Γιούνγκ, σε αυτό το βιβλίο, μας δίνει μια μοναδική οπτική γωνία για τον ψυχολογικό μηχανισμό του ολοκληρωτισμού.
Ως είδος, εξελισσόμαστε διασχίζοντας το ένα σημείο κρίσης μετά το άλλο. H πρόοδος του πολιτισμού πραγματοποιείται μέσα από σημεία κρίσης. Η κρισιμότερη αδυναμία μας είναι η δυσκολία μας να ανακαλύψουμε και να κυκλοφορήσουμε το νέο που μας είναι χρήσιμο. Αυτό ισχύει στο πεδίο των ιδεών, της βιωματικής συνειδητότητας, στο πεδίο των σχέσεων και της οργάνωσης.
H φαντασία είναι μια από τις θεμελιώδεις δημιουργικές δυνάμεις και θεμελιώδης παράγοντας πίσω από το πεδίο της κοινωνικής, της οικονομικής και της πολιτισμικής θέσμισης.
Ο σκεπτόμενος άνθρωπος –ερευνώντας τη σχέση του πνεύματος με την ύλη- αναζήτησε την φύση και το νόημα της ζωής …
Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την ευεργεσία του πόνου; Πως συνδέονται οι ονειροπολήσεις του Ρουσσώ με τον Εκκλησιαστή και τον Ραμακρίσνα; Γιατί ενώ ο πόνος είναι εξελικτικό ερέθισμα φοβόμαστε να τον αντικρύσουμε;
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
