Η λαϊκή εντολή είναι η εντολή που δίνει ένα πολιτικό υποκείμενο, ο λαός, στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του να κυβερνήσουν. Η εντολή αυτή, εφ’ όσον πηγάζει από το κυρίαρχο πολιτικό υποκείμενο, τον λαό, δεν μπορεί παρά να έχει τουλάχιστον μια κάποια βαρύτητα, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν στο να λειτουργήσει πραγματικά.
«Είναι ήδη πολύ αργά για να αποτρέψουμε την κλιματική αλλαγή. Όμως, δεν είναι αργά για να αποτρέψουμε το χειρότερο», γράφει στο νέο της βιβλίο η βραβευμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας του παγκόσμιου μπεστ σέλερ «Το Δόγμα του Σοκ»
«Βρισκόμαστε σ’ ένα μεσοδιάστημα, μεταξύ μιας εποχής που οι άνθρωποι είχαν βεβαιότητες και μιας άλλης, όπου οι παλιές μέθοδοι πλέον δεν λειτουργούν»
Έχετε περιγράψει την ανισότητα ως «μετάσταση». Βρίσκεται η δημοκρατία σε κίνδυνο; Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει αυτό τον καιρό ως κρίση της δημοκρατίας, ως κατάρρευση της εμπιστοσύνης· την πεποίθηση πως οι ηγέτες μας δεν είναι απλά διεφθαρμένοι ή ανόητοι, αλλά ανίκανοι. Οι πράξεις απαιτούν την εξουσία, τη δυνατότητα να κάνεις πράγματα, και χρειαζόμαστε και την πολιτική που είναι η ικανότητα να αποφασίσουμε τι πρέπει να γίνει. Όμως αυτός ο γάμος μεταξύ εξουσίας και πολιτικής στο πλαίσιο του εθνικού κράτους έχει τελειώσει. Η εξουσία έχει παγκοσμιοποιηθεί αλλά η πολιτική είναι όσο τοπική ήταν πάντα.
Φαύλο κύκλο ονομάζουμε συλλογισμούς, και κατ’ επέκταση πρακτικές, όπου το αποτέλεσμα εκλαμβάνεται ως αίτιο. Με μια τέτοια «λογική διαδικασία» είναι αδύνατο να κατανοήσουμε και να λύσουμε οριστικά ένα πρόβλημα αφού οι προσπάθειες μας περιορίζονται στην ελαχιστοποίηση των αποτελεσμάτων (των συμπτωμάτων), ενώ η πραγματική αιτία παραμένει δρώσα και ανέπαφη
Όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε τα όρια του Κόσμου μας.
Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε τα αποθέματά του αλόγιστα.Εκτός και εάν θέλουμε να καταδικάσουμε τους εαυτούς μας σε αργό θάνατο
Willy Brandt, Γερμανός Καγκελάριος, 1973 στη σύνοδο του ΟΗΕ
Μετακινήθηκαν ακόμη δυο λεπτά προς το “τέλος” οι δείκτες του ρολογιού.
Τικ τακ – τικ τακ!
Το Ρολόι της Αποκάλυψης δείχνει πλέον 3 λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, δηλαδή πριν το τέλος του κόσμου!
Εάν τα απολυταρχικά καθεστώτα μπαίνουν στον πειρασμό να κραδαίνουν τα σπαθιά τους όταν έχουν εσωτερικά κοινωνικά προβλήματα, σκεφτείτε τί μπορεί να συμβεί με τους ηγέτες της Κίνας όταν το οικονομικό θαύμα της χώρας φθάσει στο τέλος του…
Πέρασε ένας αιώνας από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον οποίον τότε πολλοί είχαν χαρακτηρίσει «τον πόλεμο που θα έθετε τέλος σε όλους τους πολέμους». Δυστυχώς, οι πόλεμοι συνέχισαν να γίνονται. Φαίνεται ότι έχει έλθει η κατάλληλη ευκαιρία να αναρωτηθούμε το γιατί.
Η Σύνοδος στην Κοπεγχάγη χαρακτηρίστηκε ως αποτυχία και πράγματι τέτοια ήταν. Ας τη δούμε όμως στα επιμέρους:
1) Ήταν μια αποτυχία γενικά του πολιτικού συστήματος (και κυρίως των περισσοτέρων ηγετών) να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κατέδειξε περισσότερο παρά ποτέ πόσο αδυνατούν να συλλάβουν ένα όραμα και να σχεδιάσουν πάνω σ’ αυτό
Είμαι ένας από τους πολλούς που προσυπέγραψαν τη διακήρυξη της 24ης Ιουλίου 2008 και πιστεύω ότι πράγματι «Είναι ώρα ευθύνης για τους Έλληνες πολίτες. Είναι ώρα για μια ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος».
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
