Οι ταραχές, οι εξεγέρσεις και άλλες μορφές εξεγέρσεων είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά οι επαναστάσεις είναι κάτι διαφορετικό.
Ο όρος «κοινωνική δικτύωση» όπως προβάλλεται μέσα από τα social media είναι εν πολλοίς απατηλός. Βγάζοντας φωτογραφίες του εαυτού μας και των φίλων μας, αυτές τις άτεχνες smile φωτογραφίες, οι κοινωνικές συναλλαγές μας είναι λιγότερο απαιτητικές και πιο επιφανειακές από τις συναλλαγές πρόσωπο με πρόσωπο. Κατά συνέπεια, η περιέργεια με την ευκολία συνδυάζονται καταπληκτικά.
Η στάση του αρχαίου σκεπτικισμού είναι χρήσιμη για την αποδόμηση δογματικών τοποθετήσεων που λειτουργούν ως νάρθηκας της σκέψης και αναστέλλουν τη διερεύνηση. Ένα πλαίσιο βεβαιοτήτων είναι χρήσιμο κατά πως φαίνεται (βλ. Παραβάντης 2014) και δεν είναι σωστό να απορρίπτουμε ό,τι μπορεί να μην κατανοούμε. Ωστόσο το θέμα της ιδεολογίας (μη-γνώσης) ως νάρθηκα της σκέψης είναι πολύ σοβαρό, γιατί η σκέψη είναι το βασικό όπλο του ανθρώπινου είδους για την επιβίωση.
Είναι καιρός να ξεφύγουμε από τις συλλογικές ψευδαισθήσεις, που τόσο καλά μας βύθισε σε αυτές, το όνειρο της εποχής πριν την κρίση του 2008. Η κρίση πάντα υπήρχε και μάλιστα σε κάθε επίπεδο, πέραν της αριθμητικής οικονομίας, μα ο τρόπος ζωής μας αδυνατούσε να την βγάλει στην φόρα
Πόσο «πολιτικό» είναι το κίνημα «της αγανάκτησης», με δεδομένο ότι συμμετέχει εκεί ένα ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων, με διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές και συνθήματα (ακόμη κρατώντας και ελληνικές σημαίες);
Είναι το πιο πολιτικό φαινόμενο των ημερών μας.
Η οικονομική ανάπτυξη, ο τρόπος πραγματοποίησής της και ο μερισμός της, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν τα κύρια ενδιαφέροντα για την ανθρωπότητα, τα κράτη, τις κοινωνίες και τους ανθρώπους.
Είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων καθώς για τον άνθρωπο το χρήμα αποτελεί τον παράγοντα κεφαλαιοποίησης των επιθυμιών και των συμπεριφορών του. Καθώς η οικονομία, αποτελεί το πεδίο της συναλλακτικής δυναμικής του ανθρώπου απέναντι στις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα μέσα του, η οικονομία συνεχίζει να αποτελεί το κομβικό πεδίο της ανθρώπινης εξέλιξης. Παρά τις περί του οποιουδήποτε αντιθέτου διακηρύξεις.
Απίστευτο, όμως πέρα για πέρα αληθινό. «Παγκόσμια οικονομία – Τι θα σκεπτόταν ο Μαρξ;» ήταν ο τίτλος του εξωφύλλου, στο οποίο δέσποζε μια ψηφιακή απεικόνιση της κλασικής φιγούρας του Μαρξ. Εύστοχο και καλοδιαλεγμένο το τσιτάτο από το… «Κομμουνιστικό Μανιφέστο (!)» που προέβαλε με θεαματικό τρόπο το περιοδικό: «Η σύγχρονη αστική κοινωνία, με τις σχέσεις παραγωγής, ανταλλαγής και ιδιοκτησίας της, μια κοινωνία που δημιούργησε ως διά μαγείας τέτοια γιγαντιαία μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με μάγο που δεν είναι πλέον σε θέση να ελέγξει τις καταχθόνιες δυνάμεις που απελευθέρωσε με τα μάγια του».
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
