Ο πολιτισμός κρίνεται σε δύο επίπεδα: στο ατομικό και στο συλλογικό. Στο ατομικό κρίνεται από τις προσαρμογές αβλάβειας που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος απέναντι στον εαυτό του, στη φύση και στους άλλους …
Το σώμα, αν και είναι στο επίκεντρο της προσοχής του ανθρώπου, έχει, ουσιαστικά, παραγνωρισθεί, γιατί, από το ένα μέρος, κατανοείται μόνον εργαλειακά και με βάση το φαίνεσθαι και, από το άλλο μέρος, έχει άρρηκτα συνδεθεί άρρηκτα με τον φόβο του θανάτου…
Η κεντρική ιδιομορφία της ανθρώπινης εξέλιξης και ιστορίας βρίσκεται στο γεγονός ότι στον άνθρωπο η συνείδηση, ο υποκειμενικός παράγοντας, γίνεται ρυθμιστής του αντικειμενικού, πηγή γεγονότων και δράσης.
Στην έννοια της ειρηνικότητας θα πρέπει να διαλύσουμε άλλον έναν μύθο. Η ειρηνική συνείδηση και κοινωνία δεν έχει να κάνει σε τίποτε με στατικότητα, αλλά με ενεργή αρμονία και αβίαστη πρόοδο.
Στο σημείο αυτό, χρήσιμο θα ήταν να διερευνήσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά των διαφόρων πόλων και τις λανθασμένες προσεγγίσεις στη γνώση και την πραγματικότητα, περιλαμβανόμενης και της χρήσης λανθασμένων εννοιών.
Συχνά, οι ερμηνείες των διαφόρων φαινομένων, δεδομένης της αγωνίας του ερμηνευτή για κύρος και επαληθευσιμότητα, συμπεριλαμβάνουν λάθη που οφείλονται στη λανθασμένη σύνθεση διαφόρων όρων, με αποκλεισμό και αδυναμία συνεκτίμησης μιας εναλλακτικής ερμηνευτικής
Αν και ο πόνος είναι ένα παγκόσμιο βίωμα, το νόημά του εξακολουθεί να αποτελεί ένα ζητούμενο.
Ο πόνος αναδεικνύεται ως σημείο κρίσης ανάμεσα στο μέρος και στο οργανικό όλο στο οποίο ανήκει.
Κάθε ιδεολογία υπόσχεται τη λύση των ανθρωπίνων προβλημάτων. Έχουμε παρακολουθήσει τη διάψευση των πολιτικών, των θρησκευτικών και των οικονομικών ιδεολογιών. Όλες οι ιδεολογίες διαψεύσθηκαν στον βαθμό που προσπάθησαν να προσαρμόσουν την ανθρώπινη φύση και ανάγκη στη θεωρία τους.
Σ’ ένα χείμαρρο οριζόντων με βλέμμα ονείρων
την αυγή, χωρίς σύμβολα και σήμαντρα επαφής,
περνούσαν ρίγη μοναξιάς,
σε μια στήλη ουρανού τα φτερά αναζητούσαν τ’ άπειρο.
Ως ανθρώπινο είδος δεν έχουμε ακόμη ισορροπήσει τις ζωικές καταβολές μας. Το σημαντικότερο για μας εξακολουθεί να είναι μια αυλή ιδιοκτησίας του φανταστικού. Έχουμε χτίσει έναν μαντρότοιχο χωριστικότητας που λειτουργεί ως πέπλο διάθλασης της πραγματικότητας.
Ένας πλούσιος οδηγός για την πράσινη επιχειρηματικότητα. Τα θέματα που αναπτύσσονται μεταξύ άλλων είναι: η ιστορία της πράσινης επιχειρηματικότητας, η σχέση της με την οικο-επιχειρηματικότητα και την τοπική κοινωνία, τους φορείς διαχείρισης, τις ΜΚΟ και την κοινωνική οικονομία, τις διάφορες επιχειρηματικές μορφές της στην πράσινη απασχόληση, στα πράσινα επαγγέλματα, την ποιότητα και την πιστοποίηση, τον βιώσιμο εναλλακτικό τουρισμό και τον οικοτουρισμό, την οικοαγροτική ανάπτυξη, τον πολιτισμό για το περιβάλλον, την εταιρική κοινωνική ευθύνη, τα οικονομικά και άλλα εργαλεία της περιβαλλοντικής διακυβέρνησης, τα βήματα για την τοπική βιώσιμη ανάπτυξη, το περιβαλλοντικό κόστος και την οικονομική αποτίμησή του, και τις εξωτερικές επιδράσεις. Το παρόν βιβλίο χρηματοδοτήθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ(2003) και είναι μια έκδοση του Πανελληνίου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων (ΠΑΝ.Δ.ΟΙΚ.Ο).
Για ένα ζώο, τη σημαντικότερη αξία έχουν η διατροφή του, η αναπαραγωγή του και ο ορίζοντας επιβίωσής του. Ο άνθρωπος έχει προσθέσει πάνω σε αυτά το “θέατρο του εγώ” στο οποίο είναι ο ίδιος πρωταγωνιστής και γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ο κόσμος – γίνεται νάρκισσος.
Αν και η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την τεχνολογική και πληροφοριακή επανάσταση, αυτή δεν έχει το αντίστοιχό της στο επίπεδο της συνείδησης. Η σημερινή εννοιολογική κατανόηση του κόσμου βρίσκεται σε υστέρηση σε σχέση με τη μαθηματική του περιγραφή. Αυτό δεν είναι κάτι νέο.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
