Μπορεί οι οικονομικές και γεωπολιτικές αβεβαιότητες να είναι σήμερα οι μεγαλύτερες των τελευταίων δεκαετιών, αλλά τα χρηματιστήρια διεθνώς δείχνουν να αδιαφορούν. Στις περισσότερες αγορές οι μετοχές έχουν υπερκαλύψει τις όποιες απώλειες είχαν με το...
Η παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική οικονομία και πριν, αλλά και στην παρούσα κρίση της, ξέρει να βάζει μόνο 3 ταυτόσημους στόχους: μεγέθυνση! επέκταση! ανάπτυξη! Οι δε πολιτικοί της εκφραστές αναμασάνε συνέχεια τα ίδια λόγια: αν θέλουμε κοινωνική...
Την Τρίτη 13 Γενάρη 2015 κι ενώ η κοινή γνώμη είχε στραμμένη τη προσοχή της σε ένα ακόμη «τρομοκρατικό χτύπημα», ένα άλλου είδους τρομοκρατικό χτύπημα, ασύγκριτα πιο ύπουλο, μαζικό και καταστροφικό, λάμβανε χώρα: η ΕΕ έδινε το πράσινο φως στις εταιρείες «βιοτεχνολογίας» για την καλλιέργεια των ΓΤΟ στα ευρωπαϊκά εδάφη.
Μας λένε ότι ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς μπορεί να έχει τα ελαττώματά του, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη εναλλακτική λύση που να προσφέρει ευημερία σε όλους.
Ο έλληνας φιλόσοφος βλέπει µε σκεπτικισµό αλλά και κάποια αισιοδοξία την κρίση. Συνέντευξη στον Ι. Ν. ΜΠΑΣΚΟΖΟ.
«Με τα παλιά µυαλά και τις παλιές σκέψεις» δεν µπορούµε να βγούµε από την κρίση, υποστηρίζει ο φιλόσοφος Στέλιος Ράµφος. Τον βρίσκουµε σκεπτικό αλλά αισιόδοξο. Πιστεύει ότι πρέπει να ξαναβρούµε τις έννοιες που θα δώσουν νόηµα στην πραγµατικότητά µας για να βγούµε από την κρίση.
Η ανεργία είναι μια τρομερή «επιδημία» που πλήττει μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου. Σχεδόν 14 εκατ. Aμερικανοί είναι άνεργοι και πολλά εκατομμύρια ακόμη δουλεύουν είτε σε εργασίες μερικής απασχόλησης είτε σε δουλειές που δεν...
Χρειάστηκε να σκάσει η χρηματοπιστωτική φούσκα που δημιούργησαν πολύ συγκεκριμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να αγανακτήσει ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών στη Δύση με τις συμπεριφορές τους. Οι κερδοσκοπικές πρακτικές τους ήταν ασφαλώς γνωστές αλλά...
Η μη οικονομική όψη της κρίσης. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, τώρα που υπάρχει η αυξανόμενη οικονομική και περιβαλλοντική κρίση, ακριβώς τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για σκέψη και περισυλλογή. Όμως παρά...
Το κόστος της χρηματοπιστωτικής κρίσης υπολογίζεται ότι μέχρι τον Αύγουστο έφτασε περίπου τα 10,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο υπολογισμός αυτός έγινε από τον επικεφαλής οικονομολόγο της γερμανικής Commerzbank, Γιοργκ Κρέμερ
Το κόστος της χρηματοπιστωτικής κρίσης υπολογίζεται ότι μέχρι τον Αύγουστο έφτασε περίπου τα 10,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο υπολογισμός αυτός έγινε από τον επικεφαλής οικονομολόγο της γερμανικής Commerzbank, Γιοργκ Κρέμερ. Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, αν το ποσό μοιραζόταν...
«Οι άνθρωποι στην κορυφή, οι σούπερ πλούσιοι, δεν είχαν κατανοήσει το περιεχόμενο του τι συναλλάσσονταν. Αποδεικνύεται, συνεπώς ότι …. αγνοούσαν την ίδια τη φυσιογνωμία των προϊόντων που τους βοηθούσαν να πλουτίζουν. Αυτή η άγνοια,...
Δεν μιλάμε για μία οπισθοδρομική κοινωνία, όπου δεν μπαίνει η πληροφορία, όπου δεν υπάρχει σχετική ελευθερία και γενικά αυτά τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο οικουμενικό συγκριτικά με το παρελθόν. Μιλάμε για την Τσεχία (και δυστυχώς όχι μόνον), της οποίας ο Πρόεδρος πρόσφατα
Ο διεθνής οικονομικός τύπος, με «έγκυρα» οικονομικά έντυπα όπως οι FINANCIAL TIMES κλπ, τελευταία κοινοποίησε και προεξόφλησε επικοινωνιακά, αξιολογήσεις για την ελληνική οικονομία που θα την δυσχεράνουν στον δανεισμό της και στα πλαίσια των οικονομικών ελιγμών της. Εδώ καλούμαστε να είμαστε συστηματικοί. Να ζητήσουμε και από τα «έγκυρα» οικονομικά έντυπα αλλά και από τους αντίστοιχους «έγκυρους» οργανισμούς να μας πουν πόσο προβλεπτικοί αποδείχθηκαν ότι ήταν στην αξιολόγηση της οικονομικής πραγματικότητας της αλληλόχρεης φούσκας πριν αυτή ξεσπάσει.
Ως πρώτο συμπέρασμα, παρατηρώντας τις κρίσεις και τις μεταπτώσεις των κρίσεων και την ποικιλία τους που άρχισε να ξεσπάει δραματικά από το καλοκαίρι και επεκτάθηκε στο φθινόπωρο του 2008, μπορεί να πει κανείς ότι όλες οι κρίσεις τελικά μοιάζουν με του ’29. Διαφέρουν όμως και αποκτούν δικά τους χαρακτηριστικά από τρείς βασικούς παράγοντες:
Α. Πρώτον από τα μέτρα που παίρνονται.
Β. Δεύτερον, από τη διακύμανση, τα στοιχεία και τον έλεγχο των ψυχολογικών αντιδράσεων.
Γ. Τρίτον από τις διαφοροποιημένες αντοχές και τις αλληλεπιδράσεις με την πραγματική οικονομία.
Η εντύπωση που δημιουργείται όλο και πιο πολύ είναι ότι φτιάχνουμε τον διάκοσμο χωρίς να πειράζουμε τα αίτια. Προσπαθούμε να περιορίζουμε την οχληρότητα χωρίς να αγγίζουμε την νοσηρότητα στο οικονομικό σύστημα, στην οικονομική πραγματικότητα και την πολιτική. Εκεί βρίσκεται ένα μέρος της ίδιας της νοσηρότητας. Τελικά καταλαβαίνουμε όλο και πιο πολύ ότι πρόκειται για μια Λερναία Ύδρα που μεταμορφώνεται και αναγεννάται σε κάθε αποσπασματική εναντίωσή μας απέναντί της.
Καταρχήν, οφείλουμε να διαχωρίσουμε τον όρο πραγματισμός από τον όρο ρεαλισμός. Ο πραγματισμός έχει την καταγωγή του στον Γουΐλιαμ Τζέιμς και κατ’ ουσίαν αποτελεί μια πιο φιλική, συγκαταβατική και γόνιμη έκφραση του ωφελιμισμού. Στο...
Μετά από βδομάδες βαρύτατης χρηματιστηριακής νέφωσης βγήκε ξανά ο ήλιος της αισιοδοξίας και το εκκρεμές των δεικτών άγγιξε τα αντίπερα όριά του. Δεν μπορεί να ξέρει βέβαια κανείς για πόσο καιρό θα παραμείνει αυτή η αισιοδοξία και πόσο βιώσιμη είναι. Ξέρουμε όμως ότι σ’ αυτή την αλλαγή τον ρυθμιστικό ρόλο δεν τον έπαιξε η αίσθηση της υποτίμησης των μετοχών για να ανακτήσουν το έδαφος το οποίο δικαιούνται, αλλά συγκεκριμένες ρυθμιστικές παρεμβάσεις ή πολιτικές ειδήσεις.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η αλληλεγγύη έγινε ένα από τα θεμελιώδη σημεία του πολιτικού λόγου στη δύση. Φυσικά, στον νου πολλών ανθρώπων αυτό ισχύει, αλλά δεν παύει να είναι μια αόριστη έννοια που αγγίζει μόνον τον συναισθηματικό κόσμο και καθόλου τον κόσμο των εννοιών.
Η Ιδεολογία είναι ένα σύνολο νοοτροπίας κατευθυντικής μέσω αρχών και σκοπών. Είναι ένα διαρθρωμένο σύστημα κατεύθυνσης, σχέσης, ερμηνειών και εννοιών με κατανόηση της πραγματικότητας μέσα από συνειδησιακές αποδοχές και όρια.
Η Ειρήνη είναι ένα ισχυρότατο κέντρο ενδιαφέροντος του ανθρώπου, ταυτόσημο με την ασφάλεια. Σχετικά επιπόλαια ο άνθρωπος την έχει ταυτίσει ολοκληρωτικά με την απουσία στρατιωτικών συγκρούσεων, χωρίς να έχει εμβαθύνει στη φύση και τα αίτιά της, παρακολουθώντας έτσι σαν απλός θεατής και όχι σαν υπεύθυνος και αληθινός συμμέτοχος τα γεγονότα στον κόσμο.
Είναι πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει και στο οποίο είδαμε ότι οι πολιτικοί όχι μόνον δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην ορθή διακυβέρνηση μιας χώρας, αλλά, όπως αποκαλύπτεται από τις περιπτώσεις της διαφθοράς, είναι και επιζήμιοι. Επιπροσθέτως, μαζί με τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, επηρεάζουν και τη ροή πληροφορίας (δημοσιογράφους, δίκτυα κ.ά.).
