Πριν λίγες δεκαετίες, ο συλλογικός φόβος είχε ένα άμεσα αναγνωρίσιμο πρόσωπο. Ο πυρηνικός όλεθρος, η ανθρωπότητα αυτοκαταστρεφομένη: το μισό φοβούμενοι το άλλο μισό, συμφωνώντας να καταστρέψουν το όλο. Τώρα ο φόβος διαχέεται, διαχειριζόμενος επί...
Μια πρόσφατη μελέτη από το Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Έρευνα της Οικονομικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών παρουσιάζει ότι το 1% των πιο πλούσιων ενηλίκων κατείχε μόνο του το 40% των παγκόσμιων περιουσιακών...
«Ο ξένος είναι μέσα μας. Και όταν τον αποφεύγουμε ή τον καταπολεμούμε, παλεύουμε ενάντια στο ασυνείδητό μας – αυτό το “αλλότριο” της ανέφικτης “προσωπικής μας επικράτειας”». Αυτό αναφέρει για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες...
Ο πολιτισμός μας, αντί του «πάντων χρημάτων μέτρον είναι ο άνθρωπος» του Πρωταγόρα, προτίμησε το “παν μέτρον είναι το χρήμα των αγορών”, όπου και αναδείχθηκε κυρίαρχα στα πεδία της ακαδημαϊκής, οικονομικής και πολιτικής σκέψης...
Το κυρίαρχο μοντέλο του αστού στην ιστορία εκφράζει διαχρονικά τη χωριστικότητα και, μάλιστα, με την πιο μεγάλη ένταση. Στον βαθμό που δεν αυτοαναιρείται συστημικά, αναπαράγεται ένας κόσμος μιας πολλαπλότητας άναρχων αυτοκρατορικών «εγώ» που ποικίλλουν...
Ο αστικός Διαφωτισμός και εγκυκλοπαιδισμός -και η ανάδειξη της εποχής της επιστήμης και της τεχνολογίας- λειτούργησε υπό μια διαρκή διττότητα από ανθρωπολογική σκοπιά: i) Το πρότυπο των εναρμονισμένων σχέσεων Αναδείχτηκε η αναζήτηση του μέτρου, της...
Κάθε φορά που οξύνονται τα προβλήματα, αναδεικνύεται ο καθοριστικός ρόλος της φύσης του ανθρώπου. Αυτή περιγράφεται συχνά με τον όρο ανθρωπολογικό υπόβαθρο. Το θέμα της θρησκευτικότητας βρίσκεται στον πυρήνα του ανθρωπολογικού υποβάθρου. Η ενασχόληση...
Το πεδίο των πνευματικών ζητημάτων θα έπρεπε να προσεγγίζεται περισσότερο διευρυμένα από όσο έχει γίνει μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια το πεδίο της θρησκείας και της θρησκευτικότητας θα έπρεπε να περιλαμβάνει και το πεδίο...
Οι διηπειρωτικοί πύραυλοι αποδυνάμωσαν τη στρατηγική σημασία του κάθε Βοσπόρου. Σε άλλη εποχή, το σχέδιο ανεξαρτησίας των χωρών της Βαλτικής θα οδηγούσε, ίσως, σε παγκόσμιο πόλεμο, όπως και πολλά άλλα γεγονότα που έχουν συμβεί στη σύχρονη εποχή.
Σχόλιο στο διαχρονικό νόημα της αντιδικίας μεταξύ Καίστλερ και Μερλώ-Ποντύ Υπάρχει ένας κύκλος αντιδικίας γύρω από την έννοια του Γιόγκι και γύρω από εκείνη του πολίτη του κόσμου, ο οποίος άνοιξε, από τη μία,...
Η αναγκαιότητα και ο σκοπός του κράτους Μπορούμε να αντιληφθούμε το κράτος –με όρους αναγκαιότητας της εξέλιξής του– εάν επιδιώξουμε να διευκρινίσουμε και να ανοίξουμε τους ορίζοντες της γενικής βούλησης, που αποτελεί την πηγή...
Όποιος μειώνει τη Δόξα του παρελθόντος την αφαιρεί από το Μέλλον. Σκοπός μας δεν είναι να μειώσουμε τη Δόξα του παρελθόντος, δεν είναι να σφετεριστούμε το Παρόν, αλλά να τονίσουμε τη Μεγαλοσύνη του Μέλλοντος,...
Το πρόβλημα του φανατισμού και της μονομέρειας όλοι το καταδικάζουν στα λόγια, όμως στα έργα είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να σταθεί στον ύψος των λόγων του και να διακρίνει με σχετική διαύγεια τα κίνητρά του και τον εαυτό του.
Πέραν από τις αναλύσεις που γίνονται συχνά για την πολιτική των μεγάλων δυνάμεων στα στρατηγικής σημασίας σημεία του πλανήτη, που συχνά είναι στρατηγικά ορθές όσο αφορούν αυτό ειδικά το θέμα, χρειάζεται και μία άλλη ματιά που να θέσει μέσα στη στρατηγική τοποθέτηση και τον ανθρωπολογικό παράγοντα που ούτως ή άλλως, έστω και αν δεν το παραδεχόμαστε, παίζει σημαντικότατο και κεντρικότατο ρόλο στις εξελίξεις.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος μέσα από τον οποίο η ηθική επανέρχεται στο προσκήνιο, αποκτώντας μια υποστηρικτική προσέγγιση, στη λογική της συστημικής αναγκαιότητας και εκτίμησης της έλλειψής της. Η έννοια της ηθικής είναι θεμελιωδώς...
Ενώ για τη λήψη των αποφάσεων της πολιτείας από το Σύνολο υπάρχει χαμηλή εμπιστοσύνη, για την υλοποίηση των αποφάσεων αυτών ισχύει το αντίθετο.
Χωρίς αυτές τις τρεις προϋποθέσεις, δεν μπορεί ο κόσμος να πάει πολύ μακριά και, σίγουρα, δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την κρίση, αλλά μάλλον θα δημιουργήσει άλλες κρίσεις χειρότερες στο μέλλον. Ορισμένοι θα μπορούσαν, ίσως, να βρούν μια λύση για την κρίση –ή μάλλον για τον εαυτό τους– σε βάρος άλλων και μετά να εφησυχάσουν, αν και όχι για πολύ. Αλλά, αλίμονο, αν μιλάμε για τέτοια λύσηˑ τότε η επόμενη μεγαλύτερη καταστροφή ίσως δεν αργήσει.
Η σημερινή πόλη (και δυστυχώς αυτό ισχύει για τις περισσότερες ελληνικές πόλεις και όχι μόνο για την Αθήνα) έχουν υποστεί μια πρωτοφανή αλλοτρίωση στην ταυτότητά τους. Και είναι να απορεί κάποιος πως καταφέρνουν ορισμένοι να λειτουργούν τόσο...
«Είναι ευκολότερο να διασπασθεί ένα άτομο από το να αλλάξει μια πεποίθηση» έλεγε ο Αϊνστάιν. Πράγματι, όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση να αντιστέκονται στις αλλαγές και στις καινοτομίες καταναλώνοντας για αυτό ένα μέρος από...
