Save fox in Greece
Aν και η αλεπού θεωρείται απειλούμενο είδος της ελληνικής πανίδας, παραμένει στα θηρεύσιμα είδη, μάλιστα χωρίς περιορισμό στις μέρες κυνηγιού της και χωρίς περιορισμό στον αριθμό ζώων που μπορεί κάποιος κυνηγός να σκοτώσει. Πρόκειται για μία ακόμα αντίφαση της ελληνικής νομοθεσίας που από τη μία προστατεύει το συμπαθές τετράποδο και από την άλλη δίνει το πράσινο φως για την αλόγιστη εξόντωση του.
Η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική, που εμφανίζει ετήσιες αυξομειώσεις, διευρυνόμενη κατά το δίμηνο Αυγούστου-Σεπτεμβρίου, έφθασε φέτος στο αποκορύφωμά της, στις 11 Σεπτεμβρίου, καλύπτοντας μια έκταση 24,1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Ποια είναι η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης; Αυτό το θεμελιώδες ερώτημα απασχολεί τους επιστήμονες από την εποχή που ο Κάρολος Δαρβίνος έδωσε την πειστική απάντηση της φυσικής επιλογής.
Ωστόσο, το ερώτημα σχετικά με το τι κινεί την εξέλιξη δεν έχει απαντηθεί εξ ολοκλήρου και από καιρού εις καιρόν οι σύγχρονοι ερευνητές έρχονται να προσθέσουν νέες απαντήσεις. Μία από τις εντυπωσιακότερες είδε το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα χάρη στις εργασίες ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ των ΗΠΑ.
Οι ανθρώπινες ανάγκες καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος που περιλαμβάνει το στάδιο των πρωταρχικών αναγκών επιβίωσης και μπορούν να καταλήγουν στις πιο βαθιές ανάγκες που αφορούν στην αναζήτηση της εσωτερικής του φύσης αλλά και ευρύτερα των κοσμικών του ερωτημάτων με φυσική, θεολογική ή ευρύτερη φιλοσοφική προσέγγιση.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η καταστροφή που προκλήθηκε από την κατάρρευση του φράγματος στο μεταλλείο χαλκού-χρυσού Mount Polley στον Καναδά ήταν η μεγαλύτερη αυτού του είδους που έχει συμβεί οπουδήποτε στον κόσμο. Ευτυχώς ήταν χωρίς θύματα και ευτυχώς σχετικά χαμηλής τοξικότητας (δεν περιείχε π.χ. κυάνιο).
Ο πολιτισμός κρίνεται σε δύο επίπεδα: στο ατομικό και στο συλλογικό. Στο ατομικό κρίνεται από τις προσαρμογές αβλάβειας που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος απέναντι στον εαυτό του, στη φύση και στους άλλους …
Η απουσία της σκέψης οδηγεί σε απουσία του ανθρώπου. Αν όμως δεχτούμε τη σκέψη ως το Σημείο του ανθρώπου, τότε πρέπει να δεχτούμε την παιδεία ως τη μύηση του ανθρώπου στον Εαυτό του και την ειδοποιό σχέση του με τον κόσμο.
Κάθε ζωντανό ον είναι απαραίτητο να παίρνει υλικά και ενέργεια από το περιβάλλον του, για να σχηματιστεί και να διατηρηθεί ζωντανό. Αυτό που απομένει απ’ αυτά τα εφόδια αφού αφαιρεθούν απ’ αυτά τα χρήσιμα μέρη και η ενέργεια, μαζί με οτιδήποτε άλλο αποτελεί μέρος του όντος αλλά δεν του είναι πια χρήσιμο, είναι απόβλητο που πρέπει να απομακρυνθεί-να επιστρέψει στο περιβάλλον.
Γι’ αυτό, κανένα ζωντανό ον δεν μπορεί ποτέ να είναι απόλυτα ανεξάρτητο -είναι ένα «όλον» μέσα σ’ ένα μεγαλύτερο «όλον», και για να ζήσει εξαρτάται από το περιβάλλον του που είναι ένα μεγαλύτερο «όλον».
Φόβος και Κυριαρχικότητα
Το τι ορίζει στο κοινωνικό πεδίο αυτό που έχει νόημα για τον άνθρωπο είναι πολύ απλό: η ανασφάλεια και ο φόβος. Γι’ αυτό και η κυρίαρχη αξία είναι η ισχύς. Δηλαδή η κυριαρχία. Τα κυριαρχικά πρότυπα είναι κυρίαρχα ακριβώς γιατί είναι κυριαρχικά. Η συνηθισμένη αντίδραση στο φόβο είναι η περιχαράκωση του εαυτού. Με την ισχύ το φοβισμένο εγώ εξασφαλίζει (ασυνείδητα) έναν ζωτικό χώρο πρόβλεψης και μη αιφνιδιασμού από το κακό που προβλέπεται ότι θα έρθει. Από το αναπάντεχο.
Κάθε πληροφορία χαρακτηρίζεται από ένα περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό έχει ένα νόημα μέσα από την ένταξή του σ’ ένα χώρο που αφορά. Αυτή η τοπικότητα του νοήματος ταξινομεί και διασφαλίζει την τάξη ώστε (μέσα από νοητικό προσανατολισμό) να μπορεί να αποφευχθεί το χάος όπου όλα θα σχετίζονται άμεσα με όλα, προκαλώντας έναν αφόρητο θόρυβο σε μια άνοη τυχαιότητα.
Η βιολογική μας προκατάληψη και οι δυνατότητες
Μέσα στο DNA έχει ενσωματωθεί όλο το παρελθόν του είδους μας. Όχι ως τα (άπειρα) γεγονότα ένα προς ένα, αλλά ως βιολογικές προβολές τους-αποτυπώσεις στο γενετικό κώδικα. Ο άνθρωπος, το κάθε ον συλλογικό ή ατομικό ενσωματώνει όλο το παρελθόν του μέσα στο παρόν. Το βιολογικό ον ενσωματώνει ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε: είναι ένα ιστορικό ον, ή απλά ότι είναι ιστορία (δηλαδή χρόνος-διάρκεια).
Διανύουμε μία περίοδο κομβική του παρόντος πολιτισμού μας και γι’ αυτό έχουν αναδυθεί στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα και ζητούν όχι λύση, αλλά, κυρίως, απάντηση. Η λύση, κατόπιν, θα είναι ανάλογη της απάντησης.
Το ό,τι ο κόσμος είναι νοητός είναι κάτι εκπληκτικό από μόνο του. Ο Αϊνστάιν το είχε αναφέρει σχεδόν εκστασιασμένος. Το αδιανόητο είναι πώς το νόημα καθαυτό θεωρείται από όλους μας τόσο αυτονόητο. Διαθέτουμε ένα μηχανισμό που μπορεί να στοχάζεται και να κατανοεί-ερμηνεύει. Αυτό είναι τόσο θαυμάσιο και τόσο υπέροχο που δεν μπορεί παρά να καταλήγει σε οδύνη το γεγονός της πεζής αντιμετώπισής του από τις συνειδήσεις μας.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
