ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Ανάμεσα στην έννοια της δημοκρατίας και την έννοια της πνευματικότητας υπάρχει ένα χάσμα αγεφύρωτο, που οφείλεται στην ερμηνεία που έχει γίνει στις δύο αυτές έννοιες
Ανάμεσα στην έννοια της δημοκρατίας και την έννοια της πνευματικότητας υπάρχει ένα χάσμα αγεφύρωτο, που οφείλεται στην ερμηνεία που έχει γίνει στις δύο αυτές έννοιες
Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καλεί την κοινή γνώμη να πιέσει ώστε να απαγορευτεί η παιδική εργασία στη διεθνή καπνοβιομηχανία.
Χιλιάδες παιδιά στην Ινδονησία, αρκετά μικρότερα των 8 ετών, βρίσκονται στη βάση της αλυσίδας παραγωγής πολλών καπνοβιομηχανιών. Τα παιδιά αναγκάζονται να περνούν πολλές ώρες ανάμεσα σε τοξικά φυτοφάρμακα μέχρι τη συγκομιδή του καπνού, που παραδίδεται σε πολυεθνικές και ινδονησιακές εταιρείες.
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η βασική μέριμνα του ανθρώπου είναι η ασφάλεια, είναι το θεμέλιο της ζωής του και αφορά την επιβίωσή του. Όλα τα άλλα φαίνονται εποικοδομήματα – ακόμη κι αν δεν είναι. Είναι όμως μια έννοια που ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί ως αυτονόητη παραπλανητικά και χωρίς εμβάθυνση στο νόημά της.
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αν η κατάσταση του κόσμου δεν ήταν σήμερα τόσο οριακή, όχι μόνον για τον πολιτισμό αλλά και για τη φυσική επιβίωση του ανθρώπου και του πλανήτη ολόκληρου, το ζήτημα της ουτοπίας και ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προκαλεί θυμηδία με την ανοησία και τις παιδαριώδεις υπεκφυγές μπροστά στο αληθινό νόημά της.
Μήπως δεν ευθύνεται ο ιός Ζίκα για την εκδήλωση της μικροκεφαλίας, αλλά ο «ιός» Monsanto; Ναι, απαντούν επιστήμονες από την Αργεντινή και τη Βραζιλία, που έδωσαν πριν από λίγες ημέρες στη δημοσιότητα έρευνα η οποία συνδέει ευθέως τη μετάλλαξη του ιού Ζίκα και την εκδήλωση μικροκεφαλίας – την ανάπτυξη δηλαδή στα έμβρυα πολύ μικρού εγκεφάλου – με ένα συγκεκριμένο εντομοκτόνο της Monsanto.
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αυτή η φράση απεικονίζει μια βαθιά πεποίθηση των ανθρώπων, ότι οι ίδιοι δεν έχουν ευθύνη για όσα δεινά συμβαίνουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά ότι υπάρχει πάντοτε ένα αίτιο εξωγενές, έστω και αν αυτό δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά κοινωνικό. Αυτή η τάση οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως στο ότι ο άνθρωπος:
μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης
Ένας άγνωστος μέχρι τώρα όρος στον κοινωνικοπολιτικό λόγο, μη καταγεγραμμένος ακόμα στα λεξικά που διατίθενται στα βιβλιοπωλεία, η «ασφαλειοποίηση» (securitization) εμφανίστηκε πρόσφατα σε συζητήσεις σχετικά με μια άλλη «αντιστάθμιση κινδύνων»[1] και γρήγορα υιοθετήθηκε στο λεξιλόγιο της πολιτικής και των μέσων ενημέρωσης.
Αυτό που επιδιώκει να συλλάβει και υποδηλώσει αυτός ο νεοεισαγόμενος όρος, είναι η ολοένα και πιο συχνή αναταξινόμηση μιας κατάστασης λόγω της «ανασφάλειάς του», με σχεδόν αυτόματο αποτέλεσμα τη μεταφορά της στον τομέα, την ευθύνη και την εποπτεία των οργάνων ασφαλείας.
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Οι λέξεις «νέο» και «τάξη» έχουν τόσο διαφθαρεί από την κακή και παραπλανητική χρήση τους, που είναι σχεδόν αδύνατον να διαπεράσει κανείς το αρνητικό νόημα που τους έχει αποδοθεί στη σημερινή εποχή.
Οι δασικές πυρκαγιές στην Ινδονησία σαν αποτέλεσμα της αποψίλωσης δασών για δημιουργία καλλιεργήσιμης γης, απελευθερώνουν τόσο διοξείδιο του άνθρακα όσο ολόκληρες οι ΗΠΑ. Και αυτό για να παράγεται φοινικέλαιο. Οι φωτιές καίνε από τον Ιούλιο εξαιτίας των εκχερσώσεων, του εύφλεκτου από τύρφη εδάφους και του Ελ Νίνιο.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Πρόσφατα, μία κορυφαία επιστήμονας ξέσπασε σε δάκρυα κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης σχετικά με τη ρύπανση του διοξειδίου του άνθρακα, καθώς περιέγραφε ένα εφιαλτικό μέλλον στο οποίο δε θα υπάρχει πλέον ζωή στις θάλασσές μας. Το αν θα βγει αληθινός ο εφιάλτης της εξαρτάται από εμάς.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού