Οι όροι Χειραγώγηση ( άγω από το χέρι) και Χειραφέτηση ( αφήνω το χέρι ) δηλώνουν δυο διαμετρικά αντίθετες πράξεις. Στη χειραγώγηση ο πολίτης οδηγείται με τα μάτια και το μυαλό όχι τα δικά του αλλά κάποιου τρίτου, ενώ στη χειραφέτηση αφήνεται από αυτή την βοήθεια / εξάρτηση για να πορευθεί με τα δικά του μάτια και μυαλό.
«Λογική είναι η επιστήμη που έχει ως αντικείμενο μελέτης την ορθή νόηση· τους νόμους των νοητικών διαδικασιών, τις αρχές εγκυρότητας των επιχειρημάτων, τις μεθόδους εξαγωγής συμπερασμάτων, τον έλεγχο της ορθότητας των».
Τον τελευταίο καιρό, στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, έχουν φιλοξενηθεί διάφορες απόψεις και προτάσεις για το θέμα των Blogs και των Bloggers.
Για να κατανοηθεί το υφιστάμενο πρόβλημα, θεωρούμε ότι είναι ανάγκη να θυμηθούμε τις αρχές και τους στόχους των Blogs, καθώς και κάποια βασικά στοιχεία από την ιστορία ανάπτυξης της τεχνολογίας τους.
Η φύση των δημοψηφισμάτων δεν οδηγεί σε αποφάσεις υποβαθμισμένης ποιότητας και αξιοπιστίας, αλλά αντιθέτως οδηγεί σε αποφάσεις που έχουν στοχαστική σοφία, μεγάλη αξιοπιστία και την ευρύτερη δυνατή αποδοχή. Οι αντίθετες απόψεις και διαπιστώσεις, είναι έργο του κατεστημένου της εξουσίας, που έχει το συμβατικό δικαίωμα να αποφασίζει: την πραγματοποίηση, τη διατύπωση του ερωτήματος, τον τρόπο και το ήθος ενημέρωσης, τους κανόνες διεξαγωγής και την συχνότητα των δημοψηφισμάτων. Με ένα δημοψήφισμα κάθε 30 χρόνια, δεν είναι δυνατό να υπάρχει, λογική, εμπειρία και εξοικείωση των πολιτών με το θεσμό των δημοψηφισμάτων· με το θεσμό που αποτελεί την πεμπτουσία της Αυθεντικής Δημοκρατίας.
Αργά ή γρήγορα, αλλά με νομοτελειακή βεβαιότητα, οι φυσικοί νόμοι θα υπερισχύσουν των ανθρώπινων. Αυτό σημαίνει ότι το τέλος της αντιπροσώπευσης, το τέλος της αντιπροσώπευσης που συνιστά ύβριν, είναι αναπόφευκτο.
Μακάρι η παρούσα κρίση να αποτελέσει την αφορμή για να ξαναγίνει αυτός εδώ ο τόπος το λίκνο της δημοκρατίας στη νέα ψηφιακή εποχή· το λίκνο της Ψηφιακής Άμεσης Δημοκρατίας του 21ου αιώνα, όπως αυτή σκιαγραφείται από τους φίλους της.
Ο Γερμανός ιστορικός, μαθηματικός και φιλόσοφος Όσβαλντ Σπένγκλερ (Oswald Spengler 1880- 1936), μετά το τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου, το 1918, εξέδωσε το βιβλίο «Η παρακμή της Δύσης» στο οποίο προφήτευσε το θάνατο του σημερινού πολιτισμού, του Δυτικού πολιτισμού.Η προφητεία, η πρόβλεψη αυτή του Σπένγκλερ δεν στηρίχθηκαν σε θρησκευτικά και δογματικά αξιώματα και απόψεις, αλλά στηρίχθηκε στα συμπεράσματα συγκριτικής μελέτης των μεγαλύτερων γνωστών πολιτισμών που έχουν εμφανισθεί στη γη, τους οποίους ονόμασε «ανώτερους πολιτισμούς».
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρεί το παραπάνω ερώτημα μάλλον αφελές, γιατί είναι πασιφανές ότι στα σημερινά δημοκρατικά, ολιγαρχικά ή δικτατορικά πολιτικά συστήματα, οι άρχοντες είναι αυτοί που δημιουργούν τους θεσμούς· που δημιουργούν δηλαδή τους νόμους και τους κανόνες συμπεριφοράς και δράσης των ανθρώπων[i].
Για να δοθεί μια κατανοητή απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε σε ένα γενικής αποδοχής ορισμό των όρων ορθολογισμός και αποδοχή των αποφάσεων· πρέπει να ξέρουμε για τι ακριβώς μιλάμε. Στην αντίθετη περίπτωση δημιουργούνται αντιφατικά και παράλογα συμπεράσματα αφού ο κάθε ένας εννοεί τα δικά του για αυτούς τους δύο όρους.
Μακάρι οι φανταστικές δυνατότητες της νέας τεχνολογίας να χρησιμοποιηθούν για την ορθολογική συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας και να μη χρησιμοποιηθούν για την άσκηση της εξουσίας από «φωτισμένους ηγέτες – μεγάλους αδελφούς».
Αυτές τις μέρες λέγονται και γράφονται πολλά για δύο προβλήματα που αφορούν στο Σύνταγμα των Ελλήνων :
(1) Για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και
(2) Για το από ποιους πρέπει και μπορούν αυτές οι αλλαγές να πραγματοποιηθούν.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
