Το ζήτημα του πόνου, του θανάτου, του φόβου, της χωριστικότητας και της επιθυμίας παραμένουν κεντρικά σε αυτή την διαδικασία. Ο φόβος, ο πόνος και ο θάνατος έχουν μια φυσιολογικότητα – δημιουργική και διαλεκτική – όπως όμως η καταστροφή γενικότερα, σαν εξελικτικό και απελευθερωτικό συνθετικό γίγνεσθαι.