«Αναγκαιότατον εις τον βίον», αφορίζει ο Αριστοτέλης για την φιλία, ανοίγοντας την εμβριθή του για την φιλία πραγμάτευση, στα κεντρικά βιβλία των Ηθικών Νικομαχείων: το Θ, το Ι και το Κ. ‘Οικείον άπας άνθρωπος ανθρώπω και φίλον’, συνεχίζει, ενώ αποδίδει στην φιλία τον κύριο δεσμό που συνέχει τις πόλεις, περισσότερο κι από την ίδια την δικαιοσύνη
Τρεις βαθμοί: ο εγωισμός, ο οίκτος, ο ασκητισμός.
Ο εγωισμός δεν έχει όρια για να τον καλύψουν, οι άνθρωποι επινόησαν τους ευγενικούς τρόπους, και για να τον βάλουν σε κανόνες και να τον περιστείλουν, θέσπισαν το Κράτος.
Ο οίκτος, μοναδικό θεμέλιο της ηθικής, γεννιέται από το συναίσθημα της ταυτότητας όλων των ανθρώπων και όλων των όντων, και πρέπει να επεκτείνεται και στα ζώα.
ΤI ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙΝ; Μετά από επανεξέταση του ζητήματος, είμαι σε θέση να υποθέσω ότι η θέληση δεν καθορίζεται, όπως γενικώς θεωρείται, από το μέγιστο αγαθό στο οποίο αποβλέπει κανείς μελλοντικά, αλλά μάλλον από μια (και δη την πλέον επείγουσα τις περισσότερες φορές) ανησυχία, από την οποία κυριαρχείται κανείς σε παρόντα χρόνο. Αυτή η ανησυχία είναι που καθορίζει αποτελεσματικά τη θέληση και μας θέτει στην τροχιά των τελούμενων από μας πράξεων.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
