«Αν πιστεύαμε πως πρέπει να αναζητούμε όσα δεν γνωρίζουμε, θα γινόμαστε καλύτεροι, πιο θαρραλέοι και λιγότερο νωθροί» Πλάτων, Μένων, 86b Ο Σωκράτης επέστρεφε συχνά στο ζήτημα της αρετής˙ τι είναι και πώς θα την...
Στις ομιλίες μου μέχρι τώρα είπα πολλά για την προσευχή. Και τώρα, πριν συνεχίσω με το κύριο θέμα μου, θα ήθελα να ασχοληθώ με τη δυσκολία που μερικοί άνθρωποι έχουν στο να καταλάβουν την...
Είναι μικρούλα και μόνη, με πανέμορφα υγρά μάτια. Αποχωρίστηκε πρόωρα τη μαμά της, μα καταφέρνει να επιβιώσει. Τις νύχτες, ξαγρυπνά στα κρύα βορειοαιγαιοπελαγίτικα νερά, αναζητώντας τροφή
Έχουμε εκπαιδευτεί από πολύ μικρή ηλικία να κοιτάμε “έξω” από μας. Μαζεύουμε εικόνες από την οικογένεια μας, την φύση, την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Μαζεύουμε εικόνες από ανθρώπους, αγαπημένους και μη, εικόνες από αντικείμενα.
Είναι φανερό πλέον ότι ο άνθρωπος που προσδιορίζεται ή, μάλλον, οριοθετείται αποκλειστικά από την εργασία του, από τη σχέση του με το σπίτι του και την οικογένειά του, από τον πλούτο του και από την δημοτικότητά του είναι ένας άνθρωπος τελείως ανεπαρκής για τα νέα παγκόσμια δεδομένα που απαιτούν λύσεις συνεργατικών και ολιστικών προσεγγίσεων.
Θα επιχειρήσουμε στο παρόν άρθρο να δώσουμε μόνον την εικόνα τού κατά την άποψή μας βασικού προβλήματος, χωρίς αναλυτικότητα των επιμέρους μορφών της ισότητας όπως διαμορφώνονται με τις σημερινές αντιλήψεις.
Ο άνθρωπος εκ των πραγμάτων αδυνατεί να είναι αθάνατος και, ταυτόχρονα, για λόγους ηθικής και κοινωνικής συνοχής η όποια σωματική ταυτοποίηση και χρονική του διάρκεια δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να είναι εξουσιαστικά ανεμπόδιστη...
