Παλιοί φίλοι,
ακούραστοι στο πέρασμα της ζωής,
που φύλαξαν της παιδικότητάς μας το χαμόγελο
που τόσο φευγαλέο ήτανε στο χρόνο,
μα ζει παντοτινά σα μνήμη
αυτού που θα μπορούσε να ‘ταν,
αλλά οι σκιές δεν τ’ άφησαν ολότελα ν’ ανθίσει.
Μα ο νέος κόσμος ήταν σκοτεινός,
η κατανόηση αχνόφεγγε μεσ’ από πέπλα πολυάριθμα.
Τίποτα εύκολα δεν ήταν δοσμένο
σ’ εκείνο το σκοτάδι το επικίνδυνο
που η ζωή επάσχιζε
στο πλοίο των μορφών να κρατηθεί,
ενώ τριγύρω λυσσομάναγε η θύελλα των σωμάτων,
που του ενός ο θάνατος
ζωή για τ’ άλλο ήταν.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
