Οι ευρωπαϊκές ελίτ στιγματίζουν ως λαϊκίστικη οποιαδήποτε εναλλακτική πολιτική, ενώ λιπαίνουν το έδαφος στην Aκροδεξιά.
«Οποιος καυτηριάζει τα προνόμια της ολιγαρχίας, την αυξανόμενη αισχροκέρδεια των ηγετικών τάξεων, τα δώρα στις τράπεζες, την απελευθέρωση των αγορών, τον ακρωτηριασμό των μισθών με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα, καταγγέλλεται ως “λαϊκιστής”, που “παίζει το παιχνίδι της ακροδεξιάς”».
Σουρεαλιστική φαρσοκωμωδία έζησε χθες η Ελλάδα από το μεσημέρι μέχρι λίγο πριν τις δέκα το βράδυ. Μέχρι να εκφωνήσει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου το λακωνικό διάγγελμά του, όλοι οι Έλληνες και όλα τα τηλεοπτικά κανάλια συζητούσαν ποιος θα είναι από σήμερα ο… πρωθυπουργός της χώρας και δη οικουμενικής αποδοχής που θα αντικαθιστούσε τον Γ. Παπανδρέου – μια συζήτηση που πυροδοτήθηκε από τη στάση του… ίδιου του Γ. Παπανδρέου!
Πόσο «πολιτικό» είναι το κίνημα «της αγανάκτησης», με δεδομένο ότι συμμετέχει εκεί ένα ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων, με διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές και συνθήματα (ακόμη κρατώντας και ελληνικές σημαίες);
Είναι το πιο πολιτικό φαινόμενο των ημερών μας.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
