ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Το νόημα της προόδου εκφράζεται με δύο τρόπους ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται ο άνθρωπος σε αυτό: είτε μέσω της επιθυμίας είτε μέσω μιας βαθιάς ανάγκης του.
Κατηγορία: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΦΑΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΣΧΕΣΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Οι κοινωνικές σχέσεις αποτελούν τον καθρέφτη του πώς αντιλαμβανόμαστε τη συλλογικότητα, του τι είδους συλλογικότητες έχουμε (φθάνοντας μέχρι τα έθνη και την ανθρωπότητα) και του τι είδους άτομα είμαστε ή τι είδους άτομα αποτελούν το κυρίαρχο πρότυπο της κοινωνίας – όχι το πρότυπο που λέμε αλλά αυτό που κατά βάθος ακολουθούμε.
ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Έπειτα από όλα αυτά μπορεί να προκύψει ένα ερώτημα: Τι γίνεται, από το ένα μέρος, με την απεραντωσύνη της Θεμελιώδους Σχέσης που λειτουργεί μέσα από το αχανές δίκτυο σχέσεων και, από το άλλο μέρος, με τις συλλογικότητες όπως είναι τα έθνη, οι κοινωνίες και άλλες συλλογικότητες …
ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ: ΑΤΕΛΕΙΑ Ή ΨΕΥΔΟΣ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Επιχειρώντας να ολοκληρώσουμε την παρούσα, προφανώς επίσης ατελή, προσπάθειά μας να ανιχνεύσουμε τη φύση της Θεμελιώδους Σχέσης και των επιμέρους σχέσεων που λειτουργούν παντού στον κόσμο, θα πρέπει να αναφερθούμε στη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ατελή αυτή συνείδηση και στην ψευδή συνείδηση.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΣΧΕΣΗΣ, Η ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Όλα όσα κάνουμε στη ζωή αποκαλύπτουν την ύπαρξη και τη λειτουργία μιας Θεμελιώδους Σχέσης από την οποία πηγάζουν όλες οι σχέσεις. Αυτό συμβαίνει επειδή η ίδια η Συνείδηση είναι Σχέση, δηλαδή επειδή, σε αδρές γραμμές βέβαια, υπάρχει το υποκείμενο ως παρατηρητής, το παρατηρούμενο και η λειτουργία όχι μόνον της παρατήρησης αλλά και της δημιουργικής αντίδρασης του υποκειμένου.
Η ΣΙΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Ο άνθρωπος εκ των πραγμάτων αδυνατεί να είναι αθάνατος και, ταυτόχρονα, για λόγους ηθικής και κοινωνικής συνοχής η όποια σωματική ταυτοποίηση και χρονική του διάρκεια δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να είναι εξουσιαστικά ανεμπόδιστη...
Ο ΗΘΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η Ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από τρία περιεχόμενα: από συμφέροντα, από ηθικολογικές θεωρήσεις και από συνθήκες ισορροπιών. Το πραγματικό πεδίο που αποτελεί τον κίνδυνο δεν είναι τα συμφέροντα και οι συνθήκες, αλλά η...
ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ -ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΕ ΠΟΤΕ!
Tο επόμενο βήμα στην εξέλιξη της ανθρώπινης συνειδητότητας είναι η πρόοδος προς έναν πολιτισμό βασισμένο στην ενσυναίσθηση, την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη, έναν πολιτισμό του Όλου.
ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΥΤΟΠΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, Η ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ
Η Ιδεολογία είναι ένα σύνολο νοοτροπίας κατευθυντικής μέσω αρχών και σκοπών. Είναι ένα διαρθρωμένο σύστημα κατεύθυνσης, σχέσης, ερμηνειών και εννοιών με κατανόηση της πραγματικότητας μέσα από συνειδησιακές αποδοχές και όρια.
ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ (της Ντένης Κωνσταντινίδη)
Η πλατωνική πολεμική εναντίον των ποιητών προσκρούει στο παράδοξο ότι οι διάλογοι του Πλάτωνα μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ποιητικοί. Ο ίδιος ο φιλόσοφος, άλλωστε, μοιάζει να διεκδικεί τον τίτλο της ποίησης για λογαριασμό του.
ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ… (του Hugh Ross)
Σήμερα, ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η επιστήμη απαντάει στο ερώτημα με έναν ειδικό τρόπο κι ο Χριστιανισμός με διαφορετικό. Κι όμως, αυτό που πιστεύει ο κόσμος απέχει πολύ από την αλήθεια!
ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ (του Φοίβου Γκικόπουλου)
Το σώμα είναι αδρανές∙ απλώς κατέχει έναν χώρο. Για να κινηθεί, να αντιδράσει, να αλλάξει, είναι αναγκαίο να επηρεάζεται από μια ζωτική αρχή∙ κι όταν αυτή η αρχή είναι παρούσα και δραστήρια, βρισκόμαστε σε θέση να παρατηρούμε τη δράση του, τον τρόπο με τον οποίο η ψυχή ή το πνεύμα χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους την ακατέργαστη ή θολή ύλη που βρίσκεται στη διάθεσή τους.
Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ
Έχουμε εκπαιδευτεί από πολύ μικρή ηλικία να κοιτάμε “έξω” από μας. Μαζεύουμε εικόνες από την οικογένεια μας, την φύση, την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Μαζεύουμε εικόνες από ανθρώπους, αγαπημένους και μη, εικόνες από αντικείμενα.
Ο ΝΟΥΣ, Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ
Όλοι μας χρησιμοποιούμε διάφορες τεχνικές ή μηχανισμούς για ν’ ανακουφιστούμε από την εσωτερική ένταση και να προφυλαχθούμε από επώδυνες εμπειρίες. Από τους μηχανισμούς αυτούς μερικοί λειτουργούν συνειδητά, οι πιο πολλοί όμως λειτουργούν ασυνείδητα.
Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ (του Γιώργη Παπανικολάου)
Σήμερα είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι το DNA διέπεται από ένα είδος νόησης, αφού εμπεριέχει το σχέδιο και τις γενετικές πληροφορίες που προσδιορίζουν την βιολογική ανάπτυξη όλων των κυτταρικών μορφών ζωής.
ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ (του Μάνου Δανέζη)
Φιλοσοφικά Προβλήματα της έννοιας Χρόνος O σκεπτικισμός στην έννοια και τη φύση του χρόνου αποτέλεσε πάντοτε τη βάση κάθε φιλοσοφικής αναζήτησης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η προσπάθεια αυτή, όπως αναφέρει και ο Étienne...
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ (του Μάνου Δανέζη)
Όταν αναφερόμαστε σε μια γεωμετρία, θεωρούμε αυτονόητη την ύπαρξη ενός χώρου μέσα στον οποίο αυτή αναπτύσσεται και τις ιδιότητες του οποίου περιγράφει.
CARL JUNG: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ
Κάθε ανθρώπινο ον έχει μια «σκιά». «Όλοι κλείνουμε μέσα μας έναν –στατιστικό- εγκληματία, όπως και έναν αντίστοιχο τρελό ή άγιο». Η φύση του εντός μας θηρίου είναι η «πανίσχυρη τάση για κυριαρχία».
ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ – ΜΙΑ ΜΗ ΑΙΤΙΑΚΗ ΣΥΝΔΕΤΙΚΗ ΑΡΧΗ
O σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από την αρχή της αιτιότητας. Αυτή η αρχή, η οποία είναι συνώνυμη με την αρχή της τοπικότητας, προϋποθέτει ότι η επικοινωνία μεταξύ δύο (ή περισσοτέρων) γεγονότων, με άλλα λόγια η ενεργειακή μετάδοση της πληροφορίας για τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δεν μπορεί να συμβεί γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός.
ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ CARL JUNG
Με έχουν ρωτήσει αρκετές φορές τι πιστεύω για το θάνατο, γι’ αυτό το τελείωμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο θάνατος είναι απλά γνωστός ως το τέλος. Είναι η τελεία που τοποθετείται στο τέλος της πρότασης και δεν ακολουθείται παρά μόνο από αναμνήσεις ή τα αποτελέσματα των πράξεών μας.
